Pod koniec życia, ale nie przed śmiercią o nie.
Ono otwiera się przed tobą jak wielka księga i wszystkie twe drogi bezsensowne i nie, pokazują swój sens, cel ukryty. Smutne to jednak pocieszenie że na starość widzimy jak w otwartej księdze nasze pomyłki nie są pomyłkami a dobrze wyjętym losem. Porażki to nic innego jak uniknięcie katastrofy. To co mamy i akceptujemy jest nasze, podobne, oswojone, zrośnięte, nabrzniałe, bolesne, chore.
Zawody to rzeczy które nie były nam potrzebne bo zawód to niepewnść chwili, i ona bywa zbawienna. Niepewność daje wytchnienie przed decyzją daje czas, dystans. Pod koniec życia.