Szyby

Opowiadała o sobie prawdę, przecież jest bezpośrednia. Powiedziała, że jest wegetarianką od 6 lat, co bardzo go zdziwiło, bo „jak można żyć bez mięsa”. Zadziwiające, że ciągle słyszy te same komentarze, gdy mówi, że jest wegetarianką. Ludzie są dziwni. Bardziej powinno szokować jedzenie mięsa, a nie obywanie się bez niego…
Powiedziała mu, że nie wierzy w Boga. Nie ma takiego Boga, do którego chciałaby się modlić. To również go zaszokowało.
Powiedziała mu, że brak jej celu w życiu, że nie wie co dalej. Nie zrozumiał.
Nie przejęła się tym, jeżeli on uważa, że jest złym człowiekiem, to lepiej, by wiedział od początku, jaka jest. Gdy po 3 godzinach włóczenia się po mieście byli zmarznięci, wrócili do jego auta. Nie chciała jeszcze nigdzie jechać. Jak się okazało on też. Było wesoło i ciepło. Gdy zaparowały szyby od ich oddechów, zaczęli rysować palcem po szybach. Chciał być blisko niej. Szukał pretekstu, by przesunąć się na jej stronę auta, pod pretekstem dorysowania czegoś na jej oknie. Czuła bijące od niego ciepło. Było jej trochę nieswojo.
W aucie zawisła gęsta atmosfera tego co miało się zdarzyć, o czym oboje wiedzieli. Czego on chciał, a ona się bała. Podczas rozmowy na jakiś błahy temat ich twarze znalazły się milimetry od siebie. Czekał na jej ruch… Pocałowała go. Odebrał to jako pozwolenie i po chwili całowali się namiętnie, on trzymając jej twarz w dłoniach, ona swoją na jego ramieniu. Szyby zaparowały jeszcze bardziej. Gdy się od siebie oderwali, bolały ją usta, o czym mu powiedziała. Przytulił ją do siebie, a jej ciało zaczęło się trząść z niewiadomego powodu. Zdjął okulary, mógł widzieć tylko jej twarz, poczuła się lepiej. Myślała, że opanowała sytuację, jednak on chciał jej ust więcej i więcej. Nie chciała się przyznać sama przed sobą, że też tego chce. Gdy jego wargi zjechały z jej ust i posunęły się szyją do ucha, poczuła, że to się źle skończy, jeżeli pozwoli mu robić to dalej.
- Tak się nie robi… - Powiedziała cichym głosem, który przeczył słowom, które wypowiadała.
Nie przestał. Wrócił znów do jej ust. Czuła jakby świat się zatrzymał. Przytulił ją, czuła jego zapach. Tego nie było w planie, przecież mieli być tylko znajomymi. Nie spodziewała się, że…
- Coś Ty narobił? – Spytała go żartobliwym tonem, jednak pytanie było bardzo serio.
Po chwili usłyszała odpowiedź:
- Ja nie żałuję. A Ty?
Pustka w głowie, pustka. Pokręciła głową. Pocałował ją w czoło, nie przestając obejmować.
Trwali tak, minuty mijały, piosenki zmieniały się w radiu. Cisze przerwał jego szept:
- Czemu jesteś smutna?

No właśnie, dlaczego?