Nie wiem
Nie wiem, nie wiem, nie wiem. Głowa opada mi na blat biurka, ręce starają się wystukać, wyszukany tekst, serce chce się pozbyć wszystkiego, a dusza chce odpocząć...
Nie wiem, nie wiem, nie wiem. Trudno mi w życiu podjąć coś. Wiele mam planów, marzeń, odległych, snujących się po wysypiskach lagun błękitnych. Chociaż są i te przy ziemne - nieziemsko nierealne...
Nie wiem, nie wiem, nie wiem. Jak mogę pozbyć się takiego uczucia w sobie, że mogłam, mogę coś zrobić. Takie uczucie. Skręca mnie, gdy na to wszystko patrze...
Nie wiem, nie wiem, nie wiem. Tyle trudnych, ciężkich, dorosłych spraw. Jak mogę pomóc najbliższym, skoro nie umiem pomóc sobie. Dlaczego ich ranię, chodź tak cholernie kocham. Staram się, a wszystko wypada mi z rąk. Nie doceniam zdrowia, chociaż różnie to bywa. Miłości też nie , choć z nią też kiepsko, bywa...
Nie wiem, nie wiem, nie wiem. Nie spełniona, zaspana, zła na siebie. Wypisałam wszystkie rzeczy których żałuje od poniedziałku.. Kartki nie starczyło. Jestem bez radna, przynajmniej tak myślę. Wypiszę na kartce to co mi się udało. I kawałek brudnopisu będzie tu za duży...
Nie wiem, nie wiem, nie wiem. Nie wiem nawet co to jest.
Chodź to chyba podobne do uczuć jest.
Autor
