Przedsmak

- Łatwiej byłoby pogodzić się z nieznośnością świata doczesnego bez kobiecych zboczeń, manier i ogólnych obruszeń spowodowanych brudzeniem sobie bucików... Swoją drogą nigdy nie rozumiałam, czemu gustujesz w podobnych panienkach. Nie ma to, to ani poukładane w łepetynie, ani szeroko nóg nie rozstawia... - Westchnęła przeciągle i przesunęła opuszkami palców po jego nagim torsie, uśmiechając się do gwiazd.
- Milczysz... Więc i ja będę, póki ponownie nie poszukam kochanka.
Śmiech jaki wzbierał w jej piersi odbiłby się donośnym echem, gdyby nie miała ust zaszytych nicią. Zamiast głosu, jedynie błękit jej oczu zapłonął. Dłoń powędrowała głębiej w ciało mężczyzny, przepuszczając miedzy palcami ruchome larwy oprawiające ranę najdokładniej jak się dało. Były ich tysiące. Ruchomych, drobnych, śnieżnobiałych ciałek buszujących pod skórą. Podnosiły ją, ruszały nią i pieściły odwłokami wpijając się coraz mocniej i głębiej w zimne organy. Przez chwilę wydawało się jej, że zamiast gonitwy między sercem a tchawicą dotknęła ziemi. Tak szybko wam idzie? Westchnęła w duchu i mruknęła donośnie, czując pod poduszeczkami wyraźny kształt żeber jakie pragnęła pozyskać. Zaciskając dłoń na jednym z nich szarpnęła - a wraz z jej nagłym ruchem do góry poderwała się chmara much rozmnażających się i składujących jaja w ciele mężczyzny. Owady osłoniły kolejną przepiękną partię ciała, która z wolna zaczynała gnić.
- Szkoda... Miałeś takie silne ramiona...
Nie przyglądając się długo cięciom na barkach, wróciła do poprzedniej zabawy. Kość oderwała się od ciała zaskakująco łatwo - najwidoczniej tych kilka godzin na jakie go opuściła przeistoczyło się w dni... Opadła na plecy unosząc przed siebie część szkieletu, niczym zdobycz. Przechyliła lekko głowę przyglądając się jak rząd długich larw tańczy na znalezisku niezadowolonych z odebrania im pożywienia. Kilka z nich opadło na jej brzuch niezdarnie wijąc się i szukając schronienia. Nie przejęła się, nadal była zafascynowaną bezkręgowcami na zdobyczy. Chwyciła w palce zagubioną poczwarkę i przybliżyła do ust. Pozwoliła, by przesunęła się po nich niezdolna do wczepienia się w żywą tkankę i spadła nieporadnie na ziemię.
- Szkoda, że tak mnie pokarali... - Jęknęła w duchu językiem pieszcząc ropiejące szwy na wargach. Nie zastanawiając się dłużej, zwinnie poderwała na równe nogi podpierając kością.
- Zda się - Orzekła i raz ostatni spojrzała na przyjaciela. Mało co z niego zostało... Odcięta ręka, rozpłatany brzuch wypełniony pasożytami, wypalone znamiona tuż przy kroczu, brak penisa, wydłubane oczy, cięcia na całym ciele i usta rozpostarte w krzyku.
- Cierpiałeś... A ja nie mogłam Ci pomóc...
Przymknęła powieki, by raz jeszcze, rozchylając je - zanurzyć w odmęcie odległej galaktyki. To dawało jej spokój podczas chorych zmagań do jakich przymusili ich ONI .
- Gra się rozpoczęła, dla słabych nie będzie nadziei, ale przysięgam - pomszczę nas... Bawiąc się przy tym znakomicie.
Oko za oko, ząb za ząb, zło za zło... Staniecie w płomieniach!