Listek z życia...

Wyszedłem tego dnia wcześniej pojechałem do parku by wyciszyć się przed kolejnym spotkaniem DDA. Na zajęciach nie było pełnej obsady. Dowiedziałem się, że jedna z kobiet przebywa w szpitalu po kolejnym pobiciu przez pijanego ojca…Byłem wściekły, że nic nie mogę zrobić,…Mimo, że wiele razy występowaliśmy z urzędu do odpowiednich jednostek prosząc o interwencję sprawa wciąż pozostawała nierozwiązana…Polskie prawo jest martwe…Zamiast chronić ofiary przestępstw w rodzinie skupia się na dobru przestępców…
Tak trudno dzisiaj pociągnąć do odpowiedzialności osobę znęcającą się nad najbliższymi…
Jeszcze trudniej, gdy ta osoba pracuje w policji lub w innych służbach mundurowych…To są hermetycznie zamknięte środowiska i trudno przebić się przez ten mur,…Jeśli dochodzi już do wszczęcia postępowania, to zazwyczaj trwa ono bardzo długo…Policjanci prowadzący, a później prokuratorzy umniejszają wagę popełnionych czynów, by w konsekwencji umorzyć postępowanie na etapie przesądowym uzasadniając znikomą szkodliwością społeczną czynu…Po każdym takim umorzeniu drań czuje się jeszcze odważniejszy aż w końcu dochodzi do tragedii…Błędne koło…Człowieka ogarnia wściekłość z bezsilności…
Ochłonąłem trochę po spotkaniu, miałem już dość dnia…Czekała mnie tylko wywiadówka u syna w szkole i do domciu…
Na korytarzu przed salą, w której miała odbyć się wywiadówka grupka mam czytała wiszącą w gablocie jakąś wyróżnioną pracę ucznia…Usiadłem na ławce i obserwowałem…To był niesamowity widok…Niemal każda z mam po przeczytaniu opowiadania zamierała w bezruchu i ciszy…po chwili odchodziła ocierając łzy…
Podszedłem bliżej…było to wypracowanie konkursowe ucznia pt; „ Mój największy autorytet „ Już sam widok znajomych literek przyśpieszył bicie mojego serca…To było opowiadanie mojego synka o mnie…
Wróciłem do domu radosny…Dzień, który był złym dniem w jednej chwili stał się jednym z piękniejszych dni w moim życiu…