Stokrotki

Nasz Władzio był typem romantyka, czytał książki i chodził z głową w chmurach, nie raz potykając się o ludzkie słowa. Sam, ale nie samotny. Jak wspomniałam wcześniej kochał książki, zatem i to uczucie nie było mu obce. Jedyne co...nie potrafił tego uczucia przełożyć na kobietę. Jakoś nie było mu po drodze. Po drodze zaś miał do kwiaciarni.
W tej oazie spokoju, jak mawiał pracowała pani Ala. Przemiła, stateczna starsza kobieta. Wiekiem starsza, bo w głowie miała milion pomysłów. Mawiała zawsze, że wiek to tylko liczba i mając prawie 70 lat , wciąż czekała na miłość życia. Wdowa od ponad 20 lat.
-Władziu, ja wiem,że miłość czeka tuż za rogiem. I wiem,że i ty swoją znajdziesz.
-Pani Alu, kochana, jak będzie, to będzie. A dziś poproszę bukiet , dla mamy.
- Jakaś konkretna okazja ?
- W zasadzie, to bez okazji. Chcę wywołać uśmiech na twarzy rodzicielki.
-Zatem będzie to bukiet pełen magii.
-Ufam pani bezgranicznie. To, co tam będzie w tym bukieciku ?
I po co było pytać…
-Tulipany , uwielbiam te kwiaty. To one zastępują słowa „ jak dobrze cię widzieć”, „dobrze, że jesteś „ , w tej różowej delikatności. Dodam jeden czerwony, ten krzyczący „kocham cię”. Pośrodku królować będzie…
-Magnolia, pani Alu, czyż nie ? Uśmiechnąłem się zbawiennie.
-Tak, będzie kwiat magnolii. Wiesz, że samo słowo magnolia, oznacza „ na pewno” . To kwiat , który powinna dostawać każda kobieta, to piękno, powab, miłość do natury, życia. To szlachetność, wytrwałość ,patrząc na magnolię widzę twoją mamę. To piękna kobieta i wyjątkowo empatyczna.
Pani Ala kocha kwiaty, ma niezwykłą wiedzę na ich temat. Jej bukiety to poezja. Do bukiecików zawsze dołącza stosowne słowa. Jestem jej za to wdzięczny, bardzo wdzięczny.
-A wiesz Władziu, że postanowiłam odejść z pracy.
Lekko mnie zamurowało. Jak to, odejść z pracy ? Przecież to nie praca, to jej życie.
-Pani chyba żartuje ? Tak ?
-Nie, nie żartuję, ani mi to w głowie.
-Zaraz, zaraz, pani jest częścią mojego życia, od zawsze kupuje tu kwiaty. Nie pozwalam pani zamknąć tej kwiaciarni. Nie pozwalam!
Pani Ala szeroko się uśmiechnęła.
-Kochaniutki, ja jej nie zamykam. Przekazuje mojej wnuczce.
-Wnuczce ? To pani ma wnuczkę ?
-A tak się zdarzyło, Antonina postanowiła wrócić z...a nieważne. W każdym razie wraca do Polski i przejmie schedę po babci. Zaśmiała się starsza pani.
Dziwne, nigdy nic nie wspominała o wnuczce. No tak, każdy z nas nosi w sobie tajemnice.
Bukiet wyszedł wyjątkowo pięknie. Z mową kwiatów mogę milczeć.
Miesiąc później zawitałam do ów kwiaciarni , za ladą nie było już mojej Ali. Była tam dziewczyna o długich włosach, pięknych oczach , tak wyrazistych i szczerych. Usta delikatne, raczej małe, dłonie z długimi palcami, jak pianistka.
-Dzień dobry, usłyszałem jej głos. Był dźwięcznie cudowny.
-Dzień dobry, odpowiedziałem. A gdzie pani Ala ?
-Babcia przeprowadziła się na Mazury. Jestem jej wnuczką , miło mi Antonina.
I to ja mam przyjemność tworzyć bukietowe wiersze.
Zaśmiała się tak cudownie, że coś mi się wydarzyło, o tu...gdzieś pomiędzy przełykiem, a żołądkiem.
-W czym mogę pomóc ?
-Poproszę mały bukiecik.
Nie mogłem wydusić z siebie nic więcej. Po prostu mnie przytkało.
-Bukiecik ? Mały ? A więcej szczegółów ? Dla żony, dziewczyny, na przeprosiny , ot tak, bez okazji ?
Teraz ja się zaśmiałem. Nie wiedziałem,że na jednym oddechu można tak wiele przekazać znaków zapytania.
- Bukiecik dla siostry, na imieniny.
-Imieninowy , a znak zodiaku siostry ?
A to coś nowego. Znak zodiaku , po co jej to ?
-Zaraz, zaraz, styczeń, pierwszy, a to Koziorożec. Ale nie rozumiem, po co to pani ?
-Bo widzi pan, bukiet, to nie tylko kwiaty. To przekaz, słowa, które więdną często w ludzkich ustach. Kiedy nas przytyka, wystarczy wysłać taki kwiecisty przekaz.
Zatem Koziorożec, czyli stokrotki, lilie...i gwiazda betlejemska.
Stokrotki, to tak na nowy początek, to czystość, niewinność…
-Trafiła pani w 10! Prócz imienin, siostra zmienia pracę. Niebywały przypadek. Jest pani wyjątkowa…
Antonina zarumieniła się.
-Przepraszam, nie chciałem pani stawiać w niezręcznej sytuacji. Chodzi o to, że...że jest pani kopią babci. Wyjątkową, nietuzinkową, oryginalną…
I tu przesadziłem.
-Czyli bukiecik ze stokrotką w roli głównej ?
-Tak, ufam pani wiedzy bezgranicznie.
-Super, to , gdzie siostra się przenosi ?
-Szpital wojewódzki, siostra jest pielęgniarką.
-A , to ma niezwykłą pracę , musi być bardzo empatyczną osobą.
-Tak, taką jest.
-A może skreślimy mały bilecik ? Zaraz, może tak , damy żółte stokrotki, które są symbolem szczęścia, przyjaźni, radości. Samo słowo „stokrotka”, oznacza „oko dnia”.
Więc tak :
Niech dzień twój otwiera się na dobro i przyjaźń
Nocą zaś spoczynkiem myśli
Płatkami czas niech dywan ściele
Od poniedziałku,aż po niedzielę ….
-Ha, ha,ha ...biorę w ciemno. To niebywałe, ale monotematyczny jestem…
Bukiecik był magiczny,te słowa…

Nie mogłem zasnąć.
Wróciłem dnia następnego i kolejnego zamawiając bukieciki na okazję, bez okazji. Byle popatrzeć na nią, byle usłyszeć jej głos. Konwersacji nie było końca,a moja wiedza na temat mowy kwiatów była szeroka i głęboka , jak najpiękniejszy ocean.

Po pół roku poszedłem do inne kwiaciarni. Zamówiłem bukiecik z czerwonych stokrotek.
Zaniosłem Antoninie. Spojrzała na bukiet, na mnie...bez słów. Podeszła do mnie,po raz pierwszy tak blisko tuląc się w moich ramionach.
Bukiecik z czerwonych stokrotek….

ps. Mowa kwiatów ... nigdy nie myślałem, nie zdawałem sobie sprawy,że kwiaty, te nieme gałązki połączą mnie z nadzwyczajną kobietą na ziemi.
Symbolika kwiatów jest niezwykła…