Bez Dna

Kilka słów. Kilka momentów. Uderzeń obuchem w plecy. Tak sobie, wiesz, spadam. W otchłań. Tu nie ma dna. Panie, panowie

tu nie ma dna.

Houston, Dallas

tu nie ma dna.

Tu brakuje liter, tu ewidetnie nie ma strony w tej książce, jakiś (bydlak) ją wyrwał. No wiesz, siedział pewnie w bibliotece, i żeby się nie zorientowali, zakasłał i stronę tą wyrwał, urwał, zakosił. I jej nie ma, i dna nie ma. Coś tu jest niekompletne, coś tu jest

Niedokończone.

To jest luka, to jest przepaść, to jest błąd w sztuce.

To nieporozumienie, ten błąd, nazywa się

Człowiek.

Tu nie ma dna, Houston, tu nie ma dna...