mikroopowiadanie sto jedenaste

Jest majowy pod wieczór, a ja siedzę na drewnianym progu domu i wsłuchuję się w wirtuozerskie popisy kosów, które są jak niejedna genialna muzyka wielkich mistrzów muzyki poważnej, albo może też jazzowe jakieś improwizacje na flecie, a jeszcze myślę, że takie cudności z siebie może wyzwolić pani Ula Dudziak. Piękny perfekcyjny i szczęśliwy zmierzch dnia i genialna uwertura do nocy.