Seat reservation

Był wtedy pochmurny wieczór. Lampy swym światłem dawały znać, że czas szukać drogi powrotnej, albo wybrać miejsce na spędzenie wieczoru poza domem. Owa herbaciarnia- bo tak zaczęliśmy na nią mówić, była małym, przytulnym lokalem.
Miała w sobie pewien urok. Klimat, który przyciągał nas do niej. Wchodząc do środka czuć było aromat wanilii. A nad głowami cichutko szemrały dzwoneczki. Ściany pokryte były cegłami. Posiadały też wnęki, w których właścicielka lokalu trzymała swoje impresjonistyczne obrazy. Podłoga lekko skrzypiała. Sufit pokryty był drewnianymi belkami. Blade światło wydobywało się z świec, które ustawiono na każdym stoliku. Stoliki były drewniane, o kształcie kwadratowym, w kolorze dojrzałego wina. A zamiast krzeseł znaleźliśmy fotele, pokryte kwiecistym materiałem.
Zakochałem się w tym miejscu od pierwszego wejrzenia.
W tej herbaciarni spędzaliśmy razem cudowne chwile naszego małżeństwa. Omawialiśmy problemy. Rozterki. Co powinienem kupić teściowej na imieniny. Jak na imię damy naszemu dziecku...
Jednak pewnego wieczoru natknęliśmy się na tabliczkę z napisem NIECZYNNE.
Od tamtego czasu nasz związek jakby zubożał. Zabrakło w nim magii. Po kilku dniach zburzono budynek, w którym znajdowała się kawiarnia. Po miesiącu na jej zgliszczach zaczęto budować kolejny supermarket.
Nie zauważyłem kiedy moja własna żona stała mi się obca. Kiedy przestaliśmy omawiać wspólnie problemy. Po pół roku zażądała rozwodu.

Jeszcze długo przychodziłem w tamto miejsce, w poszukiwaniu owej herbaciarni. Wydawało mi się, że gdy znajdę ten lokal, odnajdę miłość, jaką zostawiła dla mnie w tamtym kącie, na tamtym stoliku.