O człowieczeństwie podejscie pierwsze

Istnieją sytuacje, które nie pozwalają nam wybrać dobrze. Chcąc nie chcąc, niezależnie od naszego charakteru – musimy wybrać źle. Świadomi tego czy nie, robimy na przekór temu co sądzimy, uważamy, wielbimy. Sprzeciwiamy się – bo tak. W którymś momencie jesteśmy zmuszeni uczynić gest destrukcji. Każdy z nas. Nikt nie jest wolny od tego subtelnego przekleństwa. Jesteśmy ludźmi – stworzeniami natury boskiej- i naszym zadaniem jest się jej sprzeciwiać
Kłamiemy dla samego kłamstwa, mówimy prawdę dla samej prawdy. Zabijamy by zabijać. Kochamy by kochać. Nienawidzimy by nienawidzić. I wszystko, każda z emocji ma swoje usprawiedliwienie, ma początek w naszych myślach. Kontrolujemy to. Lecz któregoś dnia zapominamy, że zawsze kłamiemy i mówimy prawdę. Zapominamy, że mówmy prawdę i kłamiemy. Nienawidzimy zamiast kochać, kochamy zamiast nienawidzić. Rodzimy zamiast zabijać. Ratujemy zamiast krzywdzić.
I nigdy nie jesteśmy w stanie powiedzieć dlaczego. Zazwyczaj nawet nie czujemy takiej potrzeby. To się dzieje po prostu. Nie wnikamy, akceptujemy to, że zachowujemy się zupełnie sprzecznie. I nikt inny też tego nie widzi. Po prostu.
To jest.
A w momencie kiedy przekraczamy granicę swojej własnej świadomości.
Dopełnia się nasze człowieczeństwo. Właśnie dlatego – nigdy nie będziemy niczym więcej i niczym mniej niż człowiek.