[...]
I nadeszła ta pora, która od dawna ich goniła.
W końcu kiedyś to musiało nadejść.
Razem zrywając się z łóżka popedzili do uchylonego okna w kuchni.
Kawa dymek i całus.
Wspólnie wymieniając się śniadaniem i uśmiechem zamknęli za sobą drzwi,
dziękując za jeszcze parę beztroskich chwil.
[...]