Nie malowała paznokci nie chodzila w wyzywających - zaciasnych ubraniach nawet nie wkładała szpilek, nie musiała poniżać się w ten sposób, wszyscy ją widzieli i szanowali tak jak ona ich. Miała czar i swobodę bycia, czasami to raziło, brak dystansu. Przyjażniła się z każdym bo wszystkim dobrze życzyła nie chcąc nic dla siebie. Z mężczyznami przyjażniła się bo próbowała ich przyswoić, poznać mechanizmy postępowania. Kiedyś dawno temu ktoś wykorzystał jej naiwność i ufność. Teraz z bagażem doświadczeń przyglądała się.
Oszustów lekceważyła tak jak oni ją kedyś. Nie marzyła o życiu miłosnym. Nigdy nic nie miała, nie wyciągała rąk a zapraszała, bowiem była przkonana że przyjdzie czas i wpadnie w jej życie, coś czym będzie mogła się zaopiekować. Spokojnie czekała na swoją kolej postukujac swym płaskim obcasem.
A była muzykalna, tańczyła, malowała, talenty chowała jak wachlarz za szeroką spódnicą. Umiała wydobyć piękno zwykłych rzeczy, odkryć, ujawnić, pokazać w innym świetle, a nie wolno bylo jej zakazać czy stanąć na drodze, oj nie.
Ale w dniu kiedy Lost stanął przed nią poczuła że może to robić, bo było to miłe. Mimo niezachęcajacej postawy Losta traktowała to jak wyzwanie. Chciała mu być matką, opiekunką, służącą dniami i nocami, z przewagą nocy, które już snuła w glowie a myśli miała tysiące. Biegały po głowie jak małe białe myszki każda w innym kierunku. Czy była męczennicą?
Nie walczyła, robiła swoje i było jej przykro gdy ktoś kradł jej pomysł, nie doceniał pracy, kreatywności, cierpiała w ukryciu. Znała zasadę karmy*, połykała więc łzy a potem patrzała na twarz tych zmieszanych którzy jej ubliżali. Żałowali potem i na siłę ze sztucznością w głosie starali wejść w jej łaski. Przeważnie odchodzili z poczuciem winy.
cdn
/by Rosa Th/