Julcia.

-czesc-powiedziało marzenie
-czesc-odparła julka
-na imie mam marzenie.- powiedziało
-ale ja cie nie znam-odparła
-nie szkodzi.mozesz mnie poznac ?
-ale mama powiedziała ze wymyślonymi przyjaciólmi daleko nie zajde.
-ale ja nie jestem wymyślonym przyjacielem.
-to kim ty jestes ?
-jestem tym o czym cały czas myślisz.
-?
-czasami przezemnie ludzie płaką, ale też są szczęśliwi.
-mam czasami takie momenty
-widzisz. Każdy mam jakieś marzenie
-ale i tak cie nie znam.
- nie szkodzi możesz mnie poznać.
-nie zadaje sie z nieznajomymi.
-szkoda. Moge ci poprowadzić naprawde daleko.
-a spełniasz marzenia ? :)
-tak. spełniam a masz jakieś ?
-tak mam.
-słucham.
-chce zebym cie nigdy nie poznała. Chce być szczęśliwa cały czas.
chce śmiać sie i bawić.
chce doznac prawdziwego szczęścia i uśmiechu.chce aby mnie pokochali.
nie wyszscy.ale tylko oni co we mnie nie wierzą.
Jeszcze moje marznie posłuchaj.-westchneła julka

tak naprawde to cie znam, nigdy tego nie doznałam ale chce byś trwało wiecznie.
ze mną, w trudnych chwilach. zawsze.
a moim marzeniem jest...-i nagle upadła.
-nic ci nie jest !- wrzasneło marzenie.
-chce abyś nie mi pomógł tylko jemu.- płacząc powiedziała Julka.
-ale komu co !?
-ma zielone oczy. ty w końcu mnie znasz i wiesz oczym marze, to tylko on.
nie bój sie.
-przepraszam.Klamałem! nie chciałem zeby ci sie coś stało - uklękło nad nią marzenie- chciałem mieć cie na własność.
na wyłączność. chciałem kochać!
-nie szkodzi,jak mu pomozesz to wstane będe miała siłe i cie pokocham będziesz tym jedynym na zawsze.

marzenie wstało i pobiegło w głąb czarnej długiej uliczki.
-i powiedz mu ze go kocham i poczekam...- z wyczerpania Julka położyła głowe na ziemie i zasneła.
marzenie biegło i biegło- kocha to poczeka ! kocha to poczeka !
Lecz marzenie nigdy nie znalazło chłopca z zielonymi oczami którego kochała Julka.