NIM ZBURZYLI BASTYLIĘ CZ. VI

Czemu koleżanki w pracy były szczęśliwe jej szczęściem? Czemu cieszyły się widząc w niej oznaki ekscytacji, może nawet kochania? Bo były inteligentne, rozumiały, co jest najważniejsze w życiu. Jednak trochę świata i ludzi widziały, i były z miasta. A nawet, jak były ze wsi, to znaczną część życia prowadziły w mieście i umiały powiedzieć sobie - zaścianek wiejski niech sobie będzie po tym jak wrócimy do domu, a tutaj niech pędzi postęp i mości się szczęście ludzkie. Dlaczego uśmiechały się do niej i nie mogły się doczekać, kiedy wraz z szczęściem na twarzy, może już jutro przyjdzie znów w krótkiej bordowej skórzanej spódnicy i głębokim dekoltem, uwydatniającym te piersi rodem z wiersza Poświatowskiej. Znały ją i wiedziały, że jest kobietą aniołem, wzorem dobroci, esencją pracowitości, kopalnią mądrości. Wiedziały, że muszą na nią spłynąć łaski wszelkie z nieba i z ziemi. Umiały być uczciwe w ocenie. Właśnie jej. Za pełnię człowieczeństwa, która trafia się raz na milion egzemplarzy ludzkich.

On skończył peregrnację ogrodu i miał już w sobie koncept encykliki, którą napisze jego mózg, a którą opublikuje przez czynne ukształtowanie ogrodu w coś, co będzie Ich zachwycało, co będzie ich zasadniczą modlitwą słaną najczęściej Bogu w uwielbieniu Jego, jako Jemu podziękowanie oraz gorąca prośba. Spotkał się w kuchni z córką swojej wybranki. Najmłodszą. Córką, która mieszkała ze swoim chłopakiem w jednym z pokoi na piętrze, obok jej sypialni i obok jego pokoju, w którym sypianie było mu mordęgą. Mordęgą, bo widział się oczywiście w jej sypialni. Zapytała go jak idzie w miłości? Odpowiedział, że mama ma spore wątpliwości i opornie idzie. Powiedziała żeby drążył i nie poddawał się. Bardzo im wszystkim córkom zależało, aby nie była sama. Najmłodsza, ta, z którą rozmawiał wybierała się za kilka dni na Uniwersytet Jagielloński, pozostałe trzy były w Norwegii, Anglii i Irlandii. Zeszedł chłopak córki i razem wypili kawę. Potem oni pojechali do pracy do Mc Donalda, a on zaczął przeglądać adwokatów specjalizujących się w sprawach rozwodowych, a potem zadzwonił do jednego z nich i poprosił o reprezentowanie go, czyli doprowadzenie do jak najszybszego rozwodu bez orzekania o winie.

Kiedy zbliżała się piętnasta rozejrzał się po kubaturze lodówki. Było wszystko. Kwaśnica. Wczorajsze ziemniaki i smażone piersi z kurczaka. Postawił kwaśnicę na piecu, ziemniaki pokroił i dał na patelnię, a piersi do mikrofalówki. Zapalił gaz w palnikach. Potem siedzieli i jedli obiad na balkonie. Wciąż było w miarę ciepło. Ona opowiadała, co wydarzyło się w pracy, on, że rozwód w toku. Dopytywała, czy weźmie z nią ślub. Odpowiedział, że dla niego, to nie jest konieczne, ale, jeśli on sprawi, że będzie szczęśliwa, to tak, jak najbardziej. Mówiła, że boi się życia tutaj, bo mieszkając z nim, złamała wszystkie zasady niepisane i pisane, i tutejsi jej nie wybaczą, a zwłaszcza eks teściowa i jej rodzina, którzy mocno ulokowano są w tutejszej hierarchii społecznej i władcach. Może im być ciężko cokolwiek tutaj załatwić, a nawet w kościele może dojść do nieprzyjemności. Dlatego może lepiej będzie jak zostaną w Anglii? Ale na razie ma dla niego niespodziankę. Bilety na sztukę "Kogut w rosole" w Teatrze Polskim w Bielsku -Białej. Kupiła je na początku ich znajomości internetowej, wierząc, że do tego czasu będą razem.