Alfabet...

Był czas kiedy tonęłam w niejednej łzie a sztukę pływania, którą nabyłam w okresie dzieciństwa okazała się nieprzydatna. Czułam jak każda kropla napływająca spod powiek zmusza mnie do czucia jakichkolwiek emocji - radości, smutku, żalu, gniewu, zawodu. Choć nie byłam szczęśliwa czerpałam radość, że jestem zdolna określić stan duszy. Minęło zaledwie trochę czasu to dzisiaj czekam na deszcz. Rzęsisty deszcz dzięki któremu przypomniała bym sobie alfabet uczuć, gdy tak zażarcie walczyłam z przeciwnościami. Najważniejsze, że w tym wszystkim zapomniałam oddychać i pozwolić na bycie sobą. Poczekam może to Ty właśnie będziesz umiał sprawić, że rozsypię się w Twoim ramionach nim dalej będę patrzeć obojętnie na mijający czas.

06.03.2016