Była jeszcze noc, ale nad Beskidem Małym dzień robił swoje i zdecydowanie tworzył kolory, pierwsze prapoczątki światła. Po kilku minutach rozpadły się w szarość, jak namiętnaa, wręcz pornograficzno-duchowa miłość, w trwanie z trosk codzienności. Potem jeszcze kilka razy patrzył w różne okna Jonatan Fyrfl w okna, ale tylko szrość, siność i smutek. Nie było szaanss na kolory, Na wschód słońca. Na tą wypukłość złotą nad Beskidem Żywiecki, gdzieś w okolicach Żabnicy, przypominającą świetlstą budkę suflera [...]

Dzień dobry. Dzisiaj "Belfast" z browaru Jabłonowo. Nowość na półce z afrodyzjakami w naszym wiejskim jedynym supermarkecie. Byłem wczoraj, oczywiście zauważyłem, oczywiście do koszyka włożyłem. Lubię bardzo stouty i przez nie mam wspomnienia z Irlandii, z dzieciństwa, muzyczne, są otwarciem łez po zgilotynowaniu przez koncern Heineken piwa irlandzkiego z browaru w Namysłowie. Cześć jego pamięci, niech spoczywa w pokoju, spokój jego nieśmiertelnej duszy.

Irlandia. Wakacje w hrabstwie Kerry i tamtejsze piwa, choćby z [...]

"Jakub oddzielał więc jagnięta, a inne owce odłączał od pręgowatych i wszystkich czarnych w trzodzie Labana, i tak przygotował sobie osobne stada, których nie przyłączał do trzód Labana" Czyli Jakub oddzielał więc jagnięta, analogicznie do potomków Jakuba, których oddzielił od potomków Chama, z jednego rodu Noego, braci bliźniaków, synów Noego Sema, Chama i Jafeta (Rdz.5,32), a inne owce cętkowane i łaciate, analogicznie do potomków z dwóch rodów Sema i Chama odłączał od potomków Chama, z jednego rodu Noego, [...]

Dawno dawno temu. Za siedmioma hałdami, za siedmioma miastami, za nawet więcej niż siedmioma górami była sobie wioska. Taka co tto jeszcze w niej krowy na pastwiskach do listopada, konie do kuligów od listopada, kury w sadach przez cały rok, koty wygrzewające się, kiedy tylko słońce i psy, tak psy - wolnobiegające. A w tej wiosce był sobie biały dom z białej cegły, a w tym domu był sobie zielony pokój, ogrzewany miłością małżonków i oczywiście po staropolsku. Węglem.

Kiedy w listopadzie przychodził wieczór szybko, [...]

Dzisiaj jest po prostu normalnie. Tak, jak powinno być w każdym związku, a w małżeństwie szczególnie. Jesteś chora. Oczywiste, że przejąłem przygotowanie posiłków, sprzątanie, zmywanie, podawanie leków, smarowanie wickiem, masowanie amolem, dokarmianie zwierząt domowych, nastawianie smartfona na mszę jedną, drugą, na interpretację czytań przez ojca Szustaka, operowanie płytami cd, podawanie ci, co w świecie i jeszcze sikorki trzeba nakarmić, napalić w piecu, wynieść śmieci, zrealizować e-wizytę u e-lekarza, [...]

Iszaj-al-ahmalej – we współczesnym języku znaczy Pierworodni. Jednak etymologia tego słowa jest zgoła inna, być może nie bez powodu uległa też zmianie, swego rodzaju transformacji. Dzięki temu, na przestrzeni lat, a nawet stuleci, dokonał się subtelny, a jednak bardzo istotny dla pewnego kręgu wampirów, przełom w poglądzie na sam wampiryzm. Zbiory, w którym mieszkają wampiry są tak naprawdę niewielkiej liczebności. Z pewnością nie mogą równać się z ogromem ludzkich miast.

Gdy patrzę na to, jak ognień [...]

"Pręty, które obłupał z kory, ustawił przed owcami w żłobach i korytach z wodą, gdzie owce przychodziły pić" Czyli pręty, które oddzielił od całości rodzajów informacji w formie energetycznej, obłupał z kory z zewnętrznie ukształtowanego rodzaju informacji, tak że na prętach ukazały się białe pręgi wewnętrznego rodzaju informacji w formie energetycznej o częstotliwości wibracji barwy białej - nośnika rodzaju informacji we wszechinformacji do oddziaływań informacyjnych ze wszechinformacją - informacja dla [...]

O szóstej rano, przed wyjściem do pracy, dobry sąsiad przyniósł Wujowi Stachowi dwie półlitrowe flaszki z cotygodniowego wykapu. No więc ten dał je Jonatanowi, który wybierał się na ławeczkę do panów Feluśa i Genuśa. Jonatan zabrał ze soba rozkładany stolik turystyczny i wyszedł z wieloklatkowca. Poranek był rześki przez listopadowy zimny wiatr, o minimalnym Beauforcie. Po ulicy chodziły, radośnie skrzecząc gawrony, wrony i kawki. Spokojnie Jonatan podreptał do ławeczki pod rozłożysta morwą. Tam czekali już [...]

Piątek
26.11.2021
15:48
To był pracowity czas, próbując uporać się z problemami, być może i ze stanem zwątpienia, który towarzyszył jej od paru lat, jak tylko, go poznała, zaczęła jeszcze aktywniej spędzać czas. Postanowiła, że każdego dnia będzie spacerować, biegać i tak czyni do dnia dzisiejszego.

Podczas jednej z przerw nie mogła nadziwić się, że tyle cudownych momentów, chwil pełnych uroku przechodzi ludziom obok nosa. Poczuła tęsknotę za Nim...
Gdy zapatrzyła się w puchową biel chmur odbijających się w [...]

"I oddzielił tego dnia kozły pręgowate i łaciate i wszystkie kozy cętkowane i łaciate, wszystkie, na których było coś białego, i wszystkie jagnięta czarne między owcami, i oddał je swoim synom" Czyli i oddzielił Jakub tego dnia z trzody Labana, kozły pręgowate i łaciate i wszystkie kozy cętkowane i łaciate, wszystko, na którym było coś białego i czarnego, i wszystkie jagnięta czarne między owcami białymi, i oddał je synom swoim, potomkom z jednego rodu Sema. Czyli analogicznie od oddzielenia tego dnia i dzisiaj, [...]

"A ten rzekł: Cóż tedy mam ci dać ? Odpowiedział Jakub: Nic mi nie dasz, ale jeśli uczynisz to, co powiem, będę nadal pasł i strzegł trzody twojej: "Czyli a Laban rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów do Jakuba: Cóż tedy mam ci dać ? Odpowiedział Jakub mową słów: Nic mi ty nie dasz, ale jeśli uczynisz to, co powiem będę nadal pasł i strzegł trzody twojej: "Obejdę dzisiaj wszystkie trzody twoje i oddzielę z nich wszystkie jagnięta cętkowane i łaciate i wszystkie jagnięta czarne między owcami, oraz [...]

"Daj mi żony moje i dzieci moje, za które ci służyłem, bo chcę odejść. Wiesz przecież, jak ci służyłem" Czyli Jakub chce, by Laban dał mu Leę i Rachelę, żony jego i dzieci jego, potomków danych od Boga Wszechmogącego, za które Jakub służył Labanowi, bo Jakub chce odejść ze służby dla Labana, który wie przecież, jak Jakub mu służył, gdy pasł i strzegł trzody Labana "Odpowiedział mu Laban: Jeślim znalazł łaskę u ciebie, zastań u mnie, bo poznałem z wróżby, że Pan błogosławił mi przez wzgląd na [...]

Ja tu jestem stałym gościem w tym stanie gazowym.
Chociaż kształty me uciekły sugerując stan ciekły.
Zerując mój licznik udaję, że kradnę sekundy z przyszłości.
W czymże zakląć młodość jak nie w literach, ach.
Bez liter, to jest pech, wpadam w popłoch, och.
Pani Ka jest tuż za moim uchem.
Ale wiesz co? Ona jedna mnie rozumie.
Bo zza ucha widać najlepiej.
Bo za okiem rzadko kiedy jest oka.
A za drzwiami, a za oknem zi-ma.
Zgrywam mima, po co się odzywać, hej.
Udawannie w wannie. Leżennie.
Że spokój, że muzyka. Że ciepło.
Że stan ciekły a jam jest taki wiesz, uciekły.
Zmieniam się, jak kameleon, barwy
gubię, barwy biorę jak swoje naboje.
Zabić szarość, zabić szarość.
Niechże ta śmierć zaczeka. Bo co ja?
Pchła? Żeby ją szybko łapać i zdeptać?
Czekaj, czekaj, jeszcze im pokażę
jak latać. Ale tylko latem. Poproszę teraz
duże latte. Tylko żeby ciepłe było!
Bo zima, bo zimno. Bozi bozi, koci łapci.
Całe szczęście Ciocia Kicia grzeje mocno.

Początek końca
Było lato roku 1938, za rok wybuchnie wojna, wjadą czołgi, roztratują Warszawę, wyniosą na stali gąsienic dobro, piękno i ludzkie wartości. Herr Mika, a właściwie Jonna Mikka miał 19 lat, najlepszy wiek, żeby najgłupszy wybrać cel, trzeba mieć marzenia, trzeba w coś wierzyć, komuś ufać, i Jonna wierzył, miał dziewczynę, dom, rodzinę, i Fifkę, grał w piłkę, wieczorami w karty, miał ideały, wartości, i chciał BYĆ, zostać więcej niż szarą masą, szarym., ludzkim skłębieniem gazet, dymu i [...]