Opowiadania

Było lato gorące, dzieci beztrosko bawiły się na łące, obok domu, który wyglądał imponująco - każdego dnia panowało w nim słonko. Domek otoczony bluszczem i różami z każdej strony, wyglądał ciekawie. Wszystko pięknie rosło w trawie: stokrotki, chabry, maki.
W oddali jabłonie godne uwagi, na nich siadały kolorowe ptaki.
Niebo odcień lazurowy miało. Wszystko inaczej, radośniej wyglądało. Uczucia owego czasu były prawdziwe, czyste, szlachetne. Ludzie mieli nieskalane niczym serce. Mężczyźni potrafili całować kobiecą rękę...
W tych pięknych czasach, żyła sobie rodzina. Z dala od miasta, całego zgiełku. Żyło im się dobrze, choć nie było lekko.
***
Był to rok zmian, na świat miał przyjść ktoś wyjątkowy. Nikomu nie przyszło to do głowy.
...
20.09.2020...

...
Jutro edytować....

Sprzedaję czasem co mam najlepsze.
Za bezcen.
Za piękne oczy.
Mówią mi, że jestem frajerem.
Odpowiadam, że owszem, jestem frajerem.
Jestem niezniszczalnym frajerem z adamantium.
Nie rdzewieję, nie naginam się, nie pękam.
Wszechświat nienawidzi tchórzy.
Znam strach lepiej niż samego siebie.
Strach zna mnie lepiej niż własne, złe sny.
Pomimo tego, prę do przodu.
Siłą rozpędu eksplozji jaką był
dzień moich narodzin.
Nie powiem, że dzień ten był wielkim świętem.
Nie powiem, że dzień ten był słoneczny a [...]

"Był pewien człowiek - rodzaj informacji, bogaty, zasobny w produkty rodzajów informacji, który się przyodziewał, okrywał w szkarłatne szaty, ciemnoczerwona barwa otaczająca rodzaj informacji z destrukcyjnymi falowymi nośnikami informacji o całości rodzaju informacji (Iz. 1,18; J 14,17) I kosztowne, duża wartość tkaniny, produkty z rodzajów informacji i co dzień, od zachodu do zachodu słońca wystawnie ucztował, nadmiar produktów z rodzajów informacji" "Był też pewien żebrak, najuboższa grupa społeczna, imieniem [...]

Wsiada mężczyzna z koszem pełnym grzybów do autobusu. Ja się pytam: "Panie, gdzieś pan zebrał tyle grzybów?" On z uśmiechem odpowiada: "W lesie". Na tę wyczerpującą odpowiedź poczęłam "przenosić moją duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych".

Myślami cofam się do przeszłości (ale takiej niedalekiej). Idzie mężczyzna z koszykiem przez las (koszyk jest taki, jaki mają w supermarketach). Jeszcze nic nie znalazł. Jeszcze nie wierzy, że coś znajdzie. Aż tu nagle błyszczy borowik [...]

A znikam zamkniętymi powiekami.
Spadam schodami do góry.
Pędzę przed siebie ciągle zerkając pod nogi.
Nogi, spod których unosi się gwiezdny pył.
Gwiezdny pył, gdy biegnę po nocnym
niebie.
Roztańczony pył, gdy pędzę po nocnym
niebie.
Moja świadomość tańczy.
Moja j(ego)mość kłania się
z elegancją Dobrej Nocy
mówiąc jej
dzień dobry, gdy w miejsce
słońca wstaje z zapuchniętymi
ok(n)ami.

Wieczór odchodzi w zapomnienie. "A jeszcze ułamek sekundy temu" - i nagle urywam w myślach. Coraz rzadziej widuję ptaki. Schowane na czubkach łysawego drzewa ostatnie promienie słońca kończą ten nudnawy dzionek suchym pocałunkiem w gałęzie. Może oblizują stare drzewo z resztek zapachu lata. "A jeszcze ułamek sekundy temu..." ta myśl powraca do mnie. Próbowałem napisać dzisiaj jakiś tekst, utwór, z motywem wieczoru ( w tle lub na pierwszym planie), ale zdałem sobie sprawę, że poezja przeplata w sobie prozę życia. Nie [...]

Letni poranek u dziadków

Za oknem sypialni, wychodzącym na podwórze, kołyszące się liście wiekowego kasztanowca, pomiędzy którymi przebijają się ciepłe promienie słońca.
Słyszę odgłosy  gdaczących kur, piejącego koguta,
raz po raz szczekanie Szarika,
dźwięczny odgłos uderzanego młotem metalu.
To dziadek Stanisław naprawia uprząż dla Cygana. Gwizd wujka Zdzicha, wabiący gołębie,
bo "jest obcy".
Z kuchni dochodzi zapach  przesmacznych placków, które na śniadanie dla wnuczki Anusi smaży babcia Halina.
A [...]

Wrześniowym popołudniem pliszka leniuchowała na swojej ulubionej gałęzi świerka srebrnego i z nudów przyglądała się sprzeczce dwóch cukrówek na nieco niższej gałęzi. Poszło jak zwykle o płeć piękną. Cukrówki łupiły się po głowach w najlepsze, aż puch i łupież tryskał, że wiatr nie był przygotowany, aby je zwiewać, więc w krótkim czasie zrobiło się mglisto w miejscu kotełmaniny. Niestety w końcu wiatr powiał od spodu i cukrówek odpady poleciały na pliszkę. Nie bardzo chcąc, ale poderwała się do lotu [...]

"Gdy Abram przybył do Egiptu, zobaczyli Egipcjanie, że ta kobieta była bardzo piękna" Czyli według percepcji Abrama, Saraj była o niezwykłych harmonijnych całokształtach (Rdz.12,11) Ale według percepcji Egipcjan, Saraj była o bardzo niezwykłych harmonijnych całokształtach . Bo wśród Egipcjanek nie było niezwykłych harmonijnych całokształtów "A gdy ujrzeli ją dworzanie faraona, wychwalali ją wobec faraona, i zabrano tę kobietę do pałacu faraona" Czyli również nie było wśród dworzan faraona. Bo wychwalali bardzo [...]

Lato chyli się ku końcowi, spokojnie liże ziemię ciepłymi barwami.
Chciałabym jeszcze dotknąć drewnianej podłogi naszego pomostu, poczuć stopami ciepło żywicy wypływającej z sęków, rozmazać ją jak krew na przegryzionej niecierpliwie wardze albo zatopić w niej palce, jak w miękkiej skórze. Krążąc maleńkie kółeczka coraz głębiej i głębiej. Zaciągnąć się zapachem.

Usiąść na skraju, całując czubkami palców stóp powierzchnię wody. Wsłuchiwać się w kroki, które  rezonują coraz mocniej i szybciej, synchronizując się z biciem mojego serca.
Coś znowu szepniesz, krzykniesz do kaczek a echo słów poniesionych w dal zagubi się w szuwarach, szamocząc się jak w sieci pełnej ryb. Albo wpadnie z pluskiem.

Po ostatnim  przelocie  ptaków, pogłębię bruzdy na czole topiąc w tobie wzrok. Wraz z zamykającym dzień tchnieniem słońca, wypowiem po cichu życzenie.
Albo, znów zmokniemy w deszczu. Będziesz moim fotografem. Zapiszesz na kliszy, jak łapię krople ustami, zagarniam je językiem.
Lub inne takie tam moje, małe bezeceństwa.

Sylwia Pryga

Dary września, tak napisała Pani Zofia pod jednym z moich zestawów zdjęć, w którym umieściłem uginającą się pod ciężarem owoców gałąź węgierki, ogromną głowę dojrzałego słonecznika, gęste od jagód krzewy borówki amerykańskiej, czerwone od owoców łodygi malin i pomidorów. Tak. To dary września. Korzystamy z tego, że koniec kalendarzowego lata jest ciepły, a momentami bardzo ciepły. Wciąż obficie owocują borówki, maliny, pomidory, poziomki i dojrzewają kolejne słoneczniki, tworząc ze swoich kwitnących [...]

"Kiedy zaś nastał głód w tym kraju," Czyli wtedy gdy nastał brak żywności w kraju Negeb, który jest na południu ziemi kanaanejskiej w ciepłym i suchym klimacie pustynnym. Egzystencja w tym kraju zależy od częstotliwości i intensywności opadów deszczu - rodzaj informacji z nad sklepienia czasoprzestrzeni. Bo rzeki i zbiorniki wodne są tylko wtedy, gdy są opady deszczu. Wtedy nie było opadów, gdy Abram był w Negebie. I wtedy nastał brak żywności w kraju Negeb "Abram udał się do Egiptu, aby się tam zatrzymać jako [...]

Siedzieliśmy wtedy nad Wisłą. Był wieczór. Skubaliśmy słonecznik zerwany w ten dzień w twoim ogrodzie. Stopy nasze podmywała woda. Pamiętasz, jak ciepła była? Miałaś pestkę słonecznika na wardze. A ja ją zdjąłem swymi ustami. To był najcudowniejszy z pocałunków. Liczyliśmy potem gwiazdy. Na niebie było widać Księżyc w pełni. A ty mi powiedziałaś wtedy, że gdy Księżyc jest w kształcie litery "C" to chudnie, będzie nów, a gdy w kształcie literki "D" to dorośleje, dopełnia się, robi się duży - będzie [...]

Jest wieczór. Siedzę na schodach wejściowych do leśniczówki i całą sobą przeczuwam, że ten wieczór i ta noc - będą niezwykłe.
Moje serce czuje, że się zbliżasz, chociaż rozum w to wątpi. Przecież przez tyle lat, nie wierzyłam w twoje istnienie. W te wszystkie opowieści o dwóch połówkach jabłka. Serce już wie, oczy nie wiedzą jeszcze, jak wyglądasz. Zbliżasz się. Powoli z mroku wyłania się twoja postać , twoja twarz. Trudno uwierzyć w to, co widzę. To ty ? Deja vu. Wtulam się w ciebie. Pachniesz jaśminem i [...]