W pewnej szkole podstawowej dzieci dostały paczki z okazji Dnia Dziecka. Były tam przede wszystkim słodycze. Każdy dzieciak był uszczęśliwiony. Była grupka dzieci, która rozpakowała od razu pakunki i zajadała się słodyczami. Byli też tacy, którzy nawet nie otwierali prezentów. Chowali je do swych tornistrów. Jeden chłopczyk pałaszujący batonika zobaczył, jak jedna dziewczynka chowała słodycze do swego plecaka. Z pełnymi ustami wyśmiał ją, że pewnie musi mamie pokazać. Miał rację. Dziewczynka nie zjadła słodyczy, ponieważ chciała się podzielić ze swoją mamą. Była ona dalekowzroczna i roztropna. Mama, po powrocie dziewczynki ze szkoły, uradowała się oczywiście. Ale, jak to mama, nie tknęła słodyczy. Wpierw myślała o swym dziecku. Zawsze ono najważniejsze. Dziewczynka niechętnie, ale spróbowała pyszności. Dzielenie się jest ważne, ale myślenie przede wszystkim. Przewidujmy więc i myślmy naprzód. Więcej - myślmy o innych w różnych sytuacjach. Bo myśli powinny górować nad naszymi czynami.

Wydaje mi się coraz mocniej, iż pragnienie śmieci w łóżku, czy sama śmierć w łóżku powinna być albo zasłużoną podróżą, którą poprzedzał wysiłek, a z drugiej strony wydaje się być czymś zupełnie nudnym, pragnienie takiej śmierci kojarzy się z marzeniem o spokojnym życiu, ale spokojne życie to coś raczej miernego, co nie stanowi bodźca do działania a raczej bodziec do tego, aby to działanie unikać w imię wygody i komfortu. Wygoda i komfort są tym co należy zwalczać w sferze emocjonalnej, dążenie do [...]

Spokojnie więc czekał na nią. W sumie takie rozwiązanie ma sens, biorąc pod uwagę doświadczenia jego jeszcze wciąż teścia, zapalonego hodowcy pocztowych i ozdobnych gołębi. Kiedy chciał sparować najokazlszego samca z najpiękniejszą gołębicą, to zamykał ich w niewielkiej klatce na dwa trzy tygodnie i zawsze poczęła jajka, które potem zniosła i wysiadywała z nich czempiony. On o dzieciach nie myślał, był przeciwny listopadowym ojcostwu i małżeństwu, ale dwa tygodnie o cielesnej miłości, to było coś [...]

Niebo zawsze było takie samo. Od samego początku. Lazur nieba rozpościera się nad naszymi głowami. Rankiem, gdy wstaje kula życia, przybiera ono delikatną barwę niebieską. Wieczorem zaś żegna się ze Słońcem, by przykryć się kołdrą nocy.
Na niebo zwracamy uwagę lub nie. Jest wszakże zwykłe, by rzec - pospolite. Nie przeszkadza nam, chyba że jest zasnute chmurami i pada deszcz. W 1996 i 1997 roku wielu jednak patrzało w niebo, była bowiem na nim kometa. Wielu zapewne wprawiała w zadumę. Odleciała jednak, by chwalić [...]

"A on rzekł: Pokój wam ! Nie bójcie się ! Bóg wasz i Bóg ojca waszego włożył wam skarb do worów waszych. Tamte pieniądze wasze doszły do mnie. I przyprowadził do nich Symeona" Czyli a zarządca domu Józefa rzekł: słowa, dźwięki, wibracje - nośniki mowy słów do braci Józefa. Pokój wam ! Nie bójcie się ! Jak bał się Józef brat ich, którego wrzucili do studni bracia jego (Rdz 37,24) Bóg wasz, Bóg Wszechmogący synów Izraela - zwycięzcy i Bóg Wszechmogący Izraela - zwycięzcy ojca ich włożył braciom Józefa [...]

Przyszedł wieczór. Otworzyli wino i pili w czworo rozmawiając o różnych sprawach, czyli jak to w Polsce, o polityce, religii i piłce nożnej. Młodzi kibicowali Barcelonie, a oni właśnie po południu wynieśli telewizor na strych. Właśnie doświadczenie zła telewizji też było czymś, co ich serdecznie do siebie zbliżało. Młodzi skłaniali się do ateizmu. Ona była praktykującą katoliczką, która jednak nie zawahałaby się dla niego pieprznąć te doktryny. On katolik ze chrztu, wątpiący w Boga, wyszydzający często w [...]

"i rzekli: Pozwól, panie mój ! Już raz przyjechaliśmy, aby nakupić żywności" Czyli i rzekli: słowa, dźwięki, wibracje - nośniki mowy słów braci Józefa: Pozwól panie mój ! Jak wyraził zgodę Pan nasz Jezus Zbawiciel, by ponieś śmierć w zastępstwie każdego z nas, za nasze myśli, słowa i uczynki, które w systemie duchowo - informacyjnym czynią falowe zakłócenia w oddziaływaniach informacyjnych, wszelkich rodzajów informacji ze wszechinformacją we wszechinformacji - informacja dla całości rodzajów informacji i o [...]

Idzie ulicą młody mężczyzna. Lekko poddenerwowany. Ogląda się za siebie, ale tak, by inni nie podejrzewali, że coś ukrywa. Ale co on ukrywa? Ma granat ukryty pod marynarką. Będzie zatem akcja! Tuż za rogiem, jeszcze kawałek. Są też inni. Ci też mają schowane granaty. Jest teraz czas, kiedy nagle trzeba było dorosnąć i czas, gdzie pięknie jest umierać za ojczyznę. Wzrok młodzieńca, który od paru lat jest orlim wzrokiem, przesuwa się po ludziach. Trzeba uważać. Wszędzie czai się niebezpieczeństwo. Trzeba być [...]

Mogłoby być dość późno. Pora jednak nie grała roli. Można pomyśleć, że pora nigdy nie gra roli, pełni funkcję scenarzysty, dlatego staje w tle i wyczekuje na swój moment chwały, chociaż to bardziej jak duma rodziców z sukcesu dziecka.

- Zapomniałem, jak się wyrażać, zapomniałem całkowicie języka - mówił do siebie - nawet nie wiem, czy jest mi to teraz potrzebne. Myślałem kiedyś - słowa mają moc - to brednie ludzi, którzy klepią litanie. Słowa przecież nie mają mocy. A przynajmniej do nich ta moc nie [...]

"I uczynił ów mąż, jak mu rozkazał Józef (i czynić ma każdy z nas, jak w Ewangelii nakazał nam Jezus Zbawiciel wzór człowieka dla człowieka) i wprowadził tych ludzi do domu Józefa" ( i gdy czynić będzie każdy z nas, jak w Ewangelii nakazał nam Jezus Zbawiciel wzór człowieka dla człowieka, wtedy każdy z nas będzie zbawiony, żył w nowym systemie duchowo - informacyjnej całości, Objawienie 21) I nie poniesie wiecznej śmierci, ból, cierpienie, strach, przerażenie, które trwać będą wiecznie (Mar 9,43-48) za [...]

Stałam na przystanku. Miałam w planach wyjazd do X. Wpatrywałam się w rozkład jazdy autobusów. Patrzyłam to na rozkład, to na zegarek. Wychwytywałam najkorzystniejsze połączenie autobusowe. Miałam mieć niedługo autobus. Odsunęłam się trochę od rozkładu linii autobusowych. Stanęłam z boku. Podeszła do mnie mała staruszka. Spytała się mnie, czy wiem może, jaki teraz pojedzie autobus do przychodni Y? Powiedziałam, że nie wiem. Już miałam zostawić staruszkę ze swym problemem, ale wewnętrzny głos nakazał mi iść [...]

Jedenasty września roku 2022. Spływ pychówkami rzeką Krutynią w Krutyniu na Mazurach. Przeczysta woda. Ryby, które prawie można pogłaskać po płetwach grzbietowych, łabędzie pływające w asyście dookoła naszych łodzi. Kaczki. Nurogęsi. Raki. Małże. Tysiące małży. Czyste milczące w zachwycie powietrze. Zasychające gardła ludzi od prawie nieoddychającego milczenia. Rozważania flisaków o życiu. O wyludniających się Mazurach. O błogosławieństwie i przekleństwie braku przemysłu. O lesie. O wodzie. O ludziach. O [...]

"Weźcie brata waszego, udajcie się w drogę i wróćcie do owego męża" Czyli mają synowie Izraela - zwycięzca wziąć Beniamina najmłodszego brata swego i udać się w drogę do Egiptu, i wrócić mają do owego męża, Józefa, brata swego "A Bóg Wszechmogący niech was obdarzy miłosierdziem u tego męża, aby wypuścił wolno tamtego brata waszego Beniamina, a ja, jeśli mam być osierocony, to niech już będę osierocony" Czyli a Bóg Wszechmogący który jest miłosierny, bo w zastępstwie wiecznej śmierci każdego z nas dał [...]

Czemu te oczy tam za płotami patrzyły z niedowierzaniem, świdrującym oburzeniem? Ale też zazdrością?. Zazdrością, która nie podziwiała, ale raczej na pewno wywoływała zawiść? Czemu tak sznupiły? Bo ona pozwoliła sobie na złamanie kategorycznego zakazu. Burzyła tabu. Ona była winna. Na ich oczach dział się grzech nieposłuszeństwa zabobonowi kościelnemu i zapyziałej tradycji. Szybko te oczy były niesione nogami do domów i odbywał się słowotok sądu ostatecznego. Tak, ostatecznego. Wyrok brzmiał - piekło.

Czemu [...]