Opowiadania

Babe ćap.

Drogheda dostała umowę o dzieło, czyli pracodowca - postubowska firma ochroniarsko - sprzątająca, poprosiła ją o sprzątanie przez miesiąc pensjonatu, a więc witaj czytelniku w postkomunistycznej Polsce , która ma się dobrze za Kaczystanu.

- Jedziesz ty z Natalią, czy ja?
- Zdecydowanie uważam, że twoja moc nabywcza i Natalii jest silniejszą, więc skutki waszego sklepingu będą wiele pozytywniejsze dla gospodarki Irlandii i Niemiec , więc skorzystają też bogaci obywatele tych państw, a ja pobedę radośnie z wnuczką i oddam się też czytaniu w słońcu, wietrze pełnym weny i tej niewypowiedzianej zieleni .

Kamień spada, uderza w lustro. Sieć pęknięć i powikłań, zbiegów losu, i zdarzeń nie po myśli. Struktura świata, chaotyczna, omylna, mimo to bezbłędnie trafia w emocjonalność człowieka, wyciąga co lepsze, żuje w ustach jak padlinę, wypluwa. Zostają szczelin w skałach, małych punktach zaczepnym ze światem zewnętrznym. Wątpliwości mają tam gniazda. Siedzą cicho i spokojnie. Czekają na moment, w którym mogą napuchnąć, eksplodować, rozerwać pancerz człowieka i zostawić go w rozsypce. Moment dzikiej satysfakcji, [...]

Spotkali mnie w towarzystwie Roma,
małe miasto, wszyscy Cię znają
Choć jednak mało kto wie,
że to partner mojej przyjaciółki( bo mieszkają za granicą)
Dlaczego ludzie jak cie widzą z mężczyzną
To od razu tworzą sobie różne historie
Widać to w ich oczach...
A że akurat oboje przechodzimy
kryzys z Nią
Trafiła w się okazja, żeby porozmawiać
A ja zawsze znałam Ich historię z jednej tylko strony...
Boję się, że Ty, kiedy mnie widziałeś,
to pomyślałeś sobie coś złego...
A jestem pewna, że widziałeś...

Miałem inne plany pisarskie na dzisiejszy dzień, ale niech będzie wesoło, niech będzie sielsko, niech będzie bardzo spokojnie, bo nasz biskup Pindel dał na dzisiejszy piątek dyspenzę, więc nie pościmy, więc dał zachętę do zabawy, do wesołości, do szczęścia. Wolno nam!

Wiktor Dominik i Anna wrócili z kościoła ze dwadzieścia po siódmej, czyli już pod wieczór. Boże Ciało, a oni dopiero teraz byli na mszy, bo tego dnia po prostu odpoczywali: śpiąc, leżąc, jedząc, pijąc, rozmawiają i tworząc oraz ciesząc się [...]

Mokre od potu czoło jaśniało refleksami świateł padających z latarni zawieszonych kilka metrów nad chodnikiem, który zdawał się podkreślać każdy, stawiany na jego grzbiecie krok. Echo. Nerwy.

Z trudem przyszło do podjęcia decyzji, zwłaszcza gdy wiele z rozważań nie tak bardzo działo się w jego głowie, co w sferze subtelniejszej, intymnej, potocznie nazwanej sercem. Zresztą. Kto by chciał je.bać słowami jak cnotliwy prawiczek z penisem zanurzonym w cieście na pierogi, jakby w ten sposób można było zakłamać rzeczywistość.

Wszystko, co teraz miało miejsce, to zwykłe uzupełnianie ubytków w stanie uzębienia czasu, który lubi obgryzać ze strachu paznokcie starszym, a w młodszej twarzy żłobić coraz grubsze bruzdy. Zmarszczki zdają się wylewać jak Nil w obfitej porze roku. Chociaż to paradoks, bo

każde pokolenie wysycha. Ewentualnie, po niektórych jednostkach zostają jeszcze zacieki.

Poniższe opowiadanie zawiera drastyczne sceny. Zawiera też elementy wątków opartych na faktach, jednak ogólna całość jest fikcją.

Podnieśmy wzrok znad ekranów telefonów, nim będzie za późno...

To miał być zwykły, standardowy, szary dzień jak każdy inny. Jedno zdarzenie zmieniło jednak wszystko i to na długi czas. Wstałem jak co dzień rano obudzony bezlitosnym dźwiękiem budzika. Poranna toaleta, kawa, kanapka i byłem gotowy by rozpocząć kolejny nudny dzień. Wyszedłem z domu i udałem się na [...]

Ta historia w pewnym sensie jest uwspółcześnioną wersją mitu o Dedalu i Ikarze. Oczywiście znowu bardzo bolesna to i trudna lekcja dla nas. Trudna do czytania, ale pozwala jednak na wyciągnięcie dobrych wniosków, dla życia mądrego i nie pozbawionego pierwiastków piękna i spontaniczności.

Rodzicami nie powinni być wszyscy, tylko ci mądrzy i roztropni,umiejący się poświęcić dla dzieci. Cierpliwie potrafiący tłumaczyć życie, pokazywać je. Spokojnie umiejący zaszczepić w dzieciach umiłowanie do piękna i [...]

Opowiadania życie przynosi różne. Raz wesołe, raz bajkowe, raz smutne, raz fantastyczne, raz bolące - takie człowiek, w których człowiekowi bólem, lękiem, cierpieniem, okrucieństwem, czasem perwersyjne, gdy człowiek człowiekowi erotycznością daleko idącą, czasem uduchowione, czasem religijne, czy w jakimś stopniu ideologiczne, a czasem te wątki w różnoraki sposób łączą się ze sobą. W jakimś sensie na pewno takim będzie to opowiadanie, które będzie miało akcję na przestrzeni kilkudziesięciu ostatnich [...]

Muzyka jest czymś pięknym dla człowieczego ducha, czymś bardzo bardzo potrzebnym dla ciała i jego układu nerwowego. Dlatego ludzie tworzący muzykę urastają często do rangi bohaterów narodowych. Tak też jest z ludźmi wykonującymi muzykę. Zostają nagradzani. Są wielbieni przez tłumy i całe narody. Otaczani wręcz boskim kultem. Dostają nagrody, odznaczenia, robią karierę polityczną, wreszcie trafiają na pomniki, a do ich grobów ustawiają się pielgrzymki fanów i wielbicieli. Dobrze jest więc mieć jakikolwiek talent w [...]

Byłam w sklepie zielarskim. Chciałam kupić herbatę. Do wyboru było ich wiele. Różne gatunki, smaki, z każdej, można by rzec, rośliny. Moją uwagę przyciągnęła herbata z kwiatów koniczyny (miało się później okazać, że jest bardzo pyszna). Przeglądałam inne herbaty, gdy do sklepu weszło starsze małżeństwo. Kobieta i mężczyzna zaczęli się pytać o różne produkty. Chcieli zakupić jakieś herbaty. Ponadto pytali się, czy jest ekologiczny pieprz. Przez chwilę rozmawiali ze sprzedawczynią. Potem wyszli. Ja [...]

Jest taki biały dom gdzieś na Podbeskidziu, a w nim duży zielony pokój, którego znaczną część przestrzeni wypełniają wszelkie kwiaty, pięknie kwitnące, o różnych porach roku. Teraz na przedwiośniu zdecydowanie królują w nim orchidee: wielobarwne, cudnokształtne, komponujące człowieka w uśmiech, wzruszenie i szczęście.

Jakim jest pięknym kwiat orchidei, któremu się teraz przypatruje, jednocześnie sycąc zmysł słuchu gitarami i instrumentami perkusyjnymi zawartymi w utworze „Zaczarowany Dzwon” zespołu [...]

Było już późno. Siedzieli w fotelach na balkonie i słuchali muzyki ze smartfona. Tym razem były to melodie "Starego Dobrego Małżeństwa". Timofiej Pankratycz postanowił ten wieczór uczynić jeszcze bardziej tradycyjnym i otworzył, a potem rozlał czerwone Cabernet Saugvinon, któremu to winu byli wierni od momentu, kiedy ono pojawiło się na polskich półkach sklepowych. Było bardzo dobre dla ludzi, którzy byli wierni swojemu życiu - pracy, ale i rozrywce, a po niej świętemu i smacznemu, wręcz często rozkosznemu spokojowi. [...]