Opowiadania

Wczoraj po południu nastąpiło popołudnie,co jak zwykle zakończyło się tym, że w umiłowanym i tęsknionym oczekiwaniu powróciłaś z pracy przez tą bramę na oścież otwartą zapraszającą do Królestwa szczęścia, wiary, miłości, przyrody i zapachu kwitnącego głogu, bo kwitnie i wonią niesamowitą przywołuje lilak przed bramą, dając tło dla braci mniejszych i sióstr flory naszej umiłowanej: stokrotkom, ostrożeniom, trzemlinom, czy obficie teraz kwitnącym orlikom i majom. Wracasz i wreszcie wtulam się ustami [...]

W każdej miejscowości, w której mieszkaliśmy, nie było szkoły. Mieszkając w Białej, uczęszczaliśmy do szkoły podstawowej w Świerznie (tam również przyjąłem I Komunię Świętą) — klasa druga i część trzeciej — oraz do szkoły podstawowej w Przytocku — część klasy trzeciej. Ostatnie trzy miesiące klasy trzeciej kończyłem w Żydowie, mieszkając już w Gołogórze.

Nie dość, że szkoły brak, to i innych lokali rozrywkowych również.

Miejscowość, gdzie znajdowała się główna siedziba i biura PGR-u [...]

Tworząc kolejne misterne zdania, przy tym logiczne i do bólu merytoryczne, dobrnęła do godziny piętnastej, czyli do momentu w którym normalnie kończy swoje urzędowanie, ale dzisiaj jej czas pracy wynosił dziesięć godzin. Dwie godziny dodatkowe raz w tygodniu dla ewentualnych różnych ludzi, którzy tak jak ona pracują od siódmej do piętnastej. Przerwała pisanie i twórcze urzędnicze myślenie. Poszła do łazienki. Wysikała się,umyła ręce, przemyła twarz, nabrała wody do czajnika, wreszcie z pietyzmem i namaszczeniem [...]

"W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb." Konsekwencja uczynionych zakłóceń w systemie duchowo - informacyjnej całości. Zjedzonym owocem banana bez nasienia nie dla was, dla zwierząt (Rdz.1,29-30)," aż wrócisz do ziemi" Czyli wrócisz do wirowej formy energii" z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś" Czyli wirową formą energii z nadanymi funkcjonalnie kształtami wewnętrznie i zewnętrznie rodzajem informacji" i w proch się obrócisz" Czyli rodzaj informacji w wirowej formie we wszechinformacji - informacja dla [...]

Adelia była małą dziewczynką,
I miała (na oko) sześć lat.
Mieszkała w pewnym miejscu. Urodziła się o pewnej porze. Jej matka była szwaczką, a ojciec kowalem.
Ona sama chodziła do wiejskiej szkoły. Pewnego wieczoru, gdy piła mleko, matka dała jej coś osobliwego. Wyglądało to jak książeczka powypychana metalowymi narzędziami.
- Adelio, w środku jest metalowy misiek. Włóż go w drzwi, główką do przodu. Wtedy otworzy się przed Tobą wspaniała przygoda.
- Mamo, ale co to ma znaczyć? Do jakich drzwi mam go włożyć? [...]

Znowu zwróciła oczy w kierunku ekranu monitora. Próbowała ogarnąć aktualny wątek pisanej decyzji. Petenci bardzo utrudniają proces stanowionego prawa. Wstała więc i kolejny raz tej szychty podeszła do okna, aby nadać myślą celności przez obrazy malowane i serwowane tego dnia przez bardzo zmienną pogodę. Aura za oknem wyglądała teraz jak ciepłe lato. Na wschodzie niebo było błękitne i zupełnie bezchmurne. Słońce świeciło całą powierzchnią rozognionej kuli. Południe było takie bardzo jasne, przepełnione [...]

12 lipca 1944 roku, obóz koncentracyjny Auschwitz

Dzień ten zapowiadał się upalnie, co w połączeniu z otaczającą tragiczną rzeczywistością, stwarzało atmosferę nie do zniesienia. Bo jak bowiem można spokojnie znosić to, że w każdej dosłownie chwili można stracić życie? Niemcy zarządzający obozem, byli panami życia i śmierci…w dosłownym tego słowa znaczeniu. Ale, pomimo nieustająco narastającego poczucia totalnej bezsilności i braku jakiejkolwiek nadziei na zmianę losu, w obozie tym urodziło się coś, co [...]

Łzy kryją w sobie niechcianą historię. Każda drzazga wbita w serce i każde rozczarowanie, to są najwierniejsze przekaźniki tego smutku. Chciał się pozbierać. Połamane elementy spróbować poskładać. Jego opowieść była naznaczona niespotykanym smutkiem. Rana ta bardzo głęboka, odbierała mu poczucie siły. Może gdyby spotkał duszę która leczy, przyjazne serce tak samo błagające o szczęście, może wtedy by się podniósł? I ten ból by ustąpił? Gdyby mógł patrzeć tej kochającej jak on istocie prosto w oczy, i ten posmak goryczy spływający po policzkach, zamieniłby się w słodką opowieść z pocałunkami będącymi codzienną ucztą. To nadzieja go żywiła. Niby nic wielkiego, ale kto wie?

Ładowała siebie, a tym samym moc treści pisanych zdań podchodząc od czasu do czasu do okna i przyglądając się lutowej aurze. Ta była bardzo bardzo zmienną tego dnia, zupełnie nie podobną na przykład do treści normalnej kobiety. Akurat w tym momencie, a był późny ranek albo początek wczesnego popołudnia, za wielkim oknem jej gabinetu szalała ulewa popychana na północ wiejącym ponad sto kilometrów na godzinę wiatrem. Drobne gałęzie ponad stuletnich lip łamały się pod ciężarem wsiąkłej w nie wody i ostrym naporem [...]

To były tylko dwa lata na ziemiach białych. Mała wioseczka — można by napisać. Wspaniali koledzy i koleżanki z podwórka — mocno zapamiętani.

Całe dzieciństwo na wsi. Bez galerii handlowej, bez internetu, bez telefonu, bez komputera i można jeszcze wymieniać dalej „bez”…

Wydawałoby się, że bez wielu rzeczy, ale wtedy tych rzeczy nie potrzebowaliśmy.

I dziś zastanawiamy się, jak to wszystko funkcjonowało. Jak widać, daliśmy radę. Można przynajmniej o tym dziś napisać. Po prostu zajmowaliśmy się sobą. [...]

To były piękne dni. Słoneczne dni. Młodzi, piękni, pełni entuzjazmu i energii do działań. Wyobraźni i kreatywności. Jak my wtedy się zgadywaliśmy bez telefonów?

Dziś zachodzę w głowę i tego akurat nie pamiętam. Telepatia działała pełną parą.

Rok 1987. Miesiąc sierpień. Dzień miesiąca dwudziesty siódmy. Cudowna pogoda. Blisko naszego drugiego zamieszkiwanego domu. Teren PGR-u. Ogrodzony. Zielony i zadbany. Trawa wykoszona. Zbudowano nam scenę pod fantastyczny koncert gwiazd. Gwiazd wsi Biała. Czyli nas.

My, [...]

Wieś bardzo mała. Przelotowa. Droga wojewódzka łącząca Koszalin z Bytowem. Mieszkańców niewielu. Dziś około stu szesnastu osób zasiedla tę wioszczynę. Wtedy to bardzo intensywnie przyjaźniliśmy się z rodzeństwem o nazwisku Macionga (Monika i Tomasz) oraz Piotrem Siatkowskim. Również z Anną Grzybowską, która to bardzo często odwiedzała Maciongów. To był krótki okres, ale więzi dziecięce stały się mocne i do dziś miło wspominam wydarzenia wtedy to przez nas tworzone. A wyobraźnia i kreatywność nasza nie miały [...]

Miałem wtedy sześć lat, kiedy to musiałem zostać sam z dziadkiem Bolkiem, a mama musiała załatwić sprawę w Bobolicach.

Oczywiście byłem synusiem mamusi i za żadną cenę nie chciałem zostać.

Wtedy to dziadek Bolek wyraził swoje niezadowolenie i jakże przyłożył mi klapsa, a jeden palec miał wykrzywiony, to pamiętam do dziś. Rozpacz moja była ogromna. Jak to się mogło stać? Zostawiono mnie i jeszcze klapsem potraktowano. Mamuśka oczywiście pojechała razem z Kasią Różyło. Dziadek Bolek, aby ukoić moje [...]

Ulica Henryka Sienkiewicza jest również w miejscowości o nazwie Goszcz. Pięknie wyremontowana droga w centrum miasta. Od razu rzucają się w oczy wspaniałe zabytki, niestety jeden już bardzo podupadły. Kościół z nowym dachem — jednak pałac bez dachu i w dodatku z drzewami w górnych częściach wspaniałej budowli. Cisza jak na pustyni. I dookoła nikogo nie widać. Zauważam jedynie Pana rudawego na pniu drzewa jedzącego kanapkę i popijającego mlekiem prosto z kartonu. Wchodzę na teren pałacu pomimo zakazu, ogrodzonego płotem betonowym, który nie pozwala na solidne wykonanie zdjęć, by pałac uchwycić w pełnej okazałości. Grozi zawaleniem — taki napis widoczny przy bramce otwartej.

Ciekawe miejsce w wielką historią w tle. Niedaleko Twardogóra.

Goszcz

Wyjazdy w dzieciństwie do Dziadka, który to niemal codziennie grywał na fortepianie, zresztą starym bardzo ale sprawnym. Nie był skłonny aby ktoś inny na nim tworzył dźwięki. Pilnował go jak oka w głowie. Dopiero po kilku latach od śmierci Dziadka, kiedy wcześniej fortepian został wyniesiony do pomieszczenia gospodarczego i tam zaniedbany został dotknięty mijającym czasem. Przemieszczając fortepian (porządkowanie pomieszczenia) odłączyła się jego część i oczom obecnym ukazał się notatnik, w którym były zapisane historie, które z rodziny nikt wcześniej nie znał. Niesamowite przeżycia, wydarzenia i jak okazało się nawet i sekrety osobiste ukrywane kilkadziesiąt lat przed najbliższymi. Czy te historie zdarzyły się naprawdę? Tego już nikt się nie dowie niestety, ale materiał na opowiadanie jak najbardziej się nadaje.