"Wreszcie rzekł Jakub do Labana: Wyznaczony mi czas się skończył, daj mi córkę za żonę, chcę bowiem z nią obcować" Czyli rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów Jakuba do Labana: Wyznaczony mi czas siedmiu lat się skończył (Rdz.29,18), daj mi Rachelę twoją młodszą córkę, za żonę, chcę bowiem z Rachelą kontynuować akt rozradzania się "Wtedy zebrał Laban wszystkich mieszkańców tej miejscowości i wyprawił ucztę" Czyli wtedy zebrał Laban, ojciec Racheli wszystkich swoich krewnych z Paddan - Aram i [...]

Nim dojechaliśmy, to wspaniałe przestrzenie Śląska, Świętokrzyskiego, Mazowsza i Lubelszczyzny z okna pociągu "Morcinek". Na polach jeszcze setki hektarów kapusty. Krótki odpoczynek, herbata, i idziemy w miasto na chybił trafił. Rynek. Trochę ludzi jest. Kupujemy lody. Nie kusi nas pijalnia "Wedla". Nie! Kusi, ale bardziej przestrzenie. Kobieta sprzedaje drożdżowe koguty, ponoć symbol kurortu. Bazar jeden i drugi. Galerie i specyficzne ubrani ludzie przy nich. Szale, apaszki, kapelusze, chusty, rozwichrzone włosy, w nich wiatr, twarze ogorzałe, zmęczone cierpieniem za miliony i hektolitrami spożycia.

Kościół św. Anny. Modlitwa. Skromny. Nie złoty i bardzo skromny. Naleśnikarnia. Obiecujemy sobie, że jutro tu przyjdziemy na obiadokolację. Cmentarz Żydowski i to prawie wszystko, co po nich zostało. Szkoła z aulą koncertową. Przecudne kolorowe wzgórze z lewej strony. Postanawiamy iść przed siebie. Zobaczymy, co przyniosą kolejne kroki.

Piąty czerwca 2021 roku. Późne popołudnie. Zachodnia plaża w Rewie, ta najbardziej wysunięta w kierunku Klifu Rzucewskiego. Piękne znalezisko. Muszla otwarta, do której fale naniosły kamyków. Zabraliśmy ją ze sobą w Beskidy, teleportując ją w formie zdjęcia. Oryginał zostawiliśmy, aby inni turyści mogli ją też zauważyć, ucieszyć się jej pięknem, aby sobie mogli wyobrazić, co znaczy, co symbolizuje, co wróży, co przepowiada, o czym prorokuje, jakie tajemne przesłanie zawiera. Szyfr to, czy jakaś mowa wprost. Krzyk,czy szept? Strofy,czy proza? Rymy,czy wersy białe? Wczoraj, czy dziś? Cierpienie,czy szczęście? Szum fal, czy milczenie głębi? A może, to było tajemne przejście. Domyślaliśmy się tego. Szczęśliwi nie potrzebowaliśmy nic prócz Kaszubów i jutrzejszego radosnego powrotu do ukochanych Beskidów.

Idziemy wolno po kładce. Jak zwykle jesteśmy ostatnimi i ostatni zejdziemy na zieloną ziemię z drewnianych desek, na których co kilkanaście kroków zatrzymujemy się nasycając swoją potrzebę kosztowania cudowności przyrody i jak gdyby wyrażając podziękowanie naturze za taką hojność w obdarowywaniu szczęściem nas. Tak. Czuliśmy się wielce szczęśliwi i wyróżnieni, mogąc patrzeć w tą bujność roślinną i w piękno bagiennych bajorek, pokrytych makijażem z rzęsy lub brokatem promieni słonecznych. I jeszcze te ich [...]

"Laban zaś miał dwie córki: starszą, imieniem Lea, i młodszą, imieniem Rachela" Czyli Laban, brat Rebeki, matki Jakuba, natomiast miał dwie córki: starszą córkę o imieniu Lea - przyłączyć, i młodszą córkę o imieniu Rachela - owieczka "Lea miała bezbarwne oczy, Rachela zaś była urodziwa i piękna" Czyli Lea miała bez barwy, czyli proces oddziaływań percepcji, bez żadnej amplitudy falowych drgań, czyli efekt wrażenia barwy. Rachela natomiast miała oczy z barwą, z amplitudą falowych drgań, czyli efekt wrażenia [...]

Pan Józef Galica poszedł do sklepu z płytami kompaktowymi, gdzie zakupił kilka dzieł Stinga i zespołu Dire Straits, a że w sklepie tym były też piwa, to postanowił kupić któreś z piw tradycyjnych, nie będących de facto lemoniadami z udziałem chmielu i jęczmienia. Spodobała mu się złota naklejka Złotego Bażanta, która wydała mu się inna niż zwykle. Niemniej chodziło mu o to, Bażant, to Bażant - klasa dla siebie. Goryczka na pierwszym miejscu, zielona butelka, elegancka butelka, elegancko przystrojona, a zawartość [...]

Ta atrakcja ma ponad kilometr długości i spaceruje się po drewnianym pomoście, który na samym końcu już przegnił, zatem jak to w Polsce, nie wiadomo kto ma go odbudować gmina, czy Narwiański Park Narodowy. Ja uważam, że Narwiański Park Narodowy, bo trzepie kasiurę z nas turystów. Kiedy więc Narew wzbiera, to spacer kładką jest niemożliwym, bo nie ma kładki na wysoki brzeg. Jest woda i bagno. Klasyką polskiego ordnungu.

Ale we wrześniu woda była niska i przeszliśmy bajkowymi nurtami i baśniowymi bagnami. Przecudnej [...]

To przedostatni dzień naszej pielgrzymki na Podlasie. Uważam, że mogę użyć takiego terminu. Tyle kościołów, tyle cerkwi, meczetów, cmentarzy, miejsc świętych religijnych, pomników historii, rzeczy świętych dla religii poszczególnych i Polski, i Polaków. Naprawdę było duchowo, podniośle, z szacunkiem, patriotyczne i bardzo refleksyjnie oraz bardzo bardzo modlitewnie. Cudowny czas przemienienia. Naprawdę Duch Święty działał w nas.

Nasze biuro podróży ma bardzo napięty program wycieczek, a to za sprawą autorów. [...]

"Następnie opowiedział Jakub Racheli, że jest krewnym jej ojca i że jest synem Rebeki; wtedy ona pobiegła i opowiedziała to ojcu swemu" Czyli następnie opowiedział Jakub Racheli, że mają wspólnego przodka Teracha, ojca Abrahama i Nachora, który zrodził Betuela, ojca Labana i Rebeki z jednego rodu Sema (Rdz.11,10-29) Labana córką jest Rachela, a Rebeki synem jest Jakub. Wtedy Rachela pobiegła do domu ojca swego i opowiedziała to Labanowi ojcu swemu "A gdy Laban usłyszał o Jakubie, synu siostry swojej, wybiegł na jego [...]

Nadszedł odpowiedni czas w życiu Jagody, by dokonać wyboru i podjąć ostateczną decyzję w jakim kierunku podążyć?... Miała ogromny dylemat z tego powodu, bo tak samo pragnęła zostać w przyszłości fryzjerką, jak i makijażystką… szczególnie pociągała ją praca na przykład na planie filmowym jako specjalistka od charakteryzacji.
Jagoda odbywała codzienną praktykę w jednym tygodniu w salonie fryzjerskim, a następnym tygodniu uczęszczała na zajęcia praktyczne z makijażu.
Wraz ze zdobywaniem kwalifikacji przed Jagodą [...]

"Wtedy rzekł: Jest jeszcze jasny dzień i nie czas spędzać stada" Czyli wtedy rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów Jakuba do najmowanych pasterzy trzód z Haranu: Jest jeszcze jasny dzień i nie czas spędzać stada przed zachodem słońca "Napójcie więc owce i idźcie, i paście je" Czyli najmowani pasterze trzód z Haranu mają więc napoić trzy stada owiec (Rdz 5,32), i paść je do zachodu słońca (Ps. 23) "A oni odpowiedzieli: Nie możemy, dopóki nie zbiorą się wszystkie stada" Czyli a najmowani pasterze [...]

Jesteśmy w Białowieskim Parku Narodowym, w jego bardzo atrakcyjnej części, czyli w tak zwanym rezerwacie żubrów. "Przewróciło sie, niech leży." Jak w piosence zespołu "Elektryczne Gitary. " To o drzewie, które wygląda, jak szkielet jakiegoś prechistorycznego zwierzęcia, w jakimś muzeum albo parku. Jest przede wszystkim piękne. Zatrzymujące.

Żubry, dziki, koniki polskie, łosie, wilki i jelenie. To dobrze, że one tu są, pośród tej wtedy słonecznej zieleni. Jakoś tak jest, że ani rodzice, ani panie w przedszkolu, ani [...]

Niesamowicie przepiękne spotkanie z niebiańską cudownością przy plaży Zatoki Puckiej, czyli róże z rezerwatu przyrody Mechelińskie Łąki.

Herezja? Nie. Jeśli powiem, że w Bałtyku nie chodzi o plażę, tylko, że nad nim wymurowane są takie ściany, których cegłami są takie barwne, takie cudnokształtne, boskopachnące róże. Tak jak w Adriatyku nie chodzi o plażę, tylko o daktylowce, oleandry, czy przede wszystkim o granaty.

Wzruszenie jest takie proste i idące z nim uduchowienie. Niczym ruiny raju, od czasu do czasu ściany z zieleni łodyg i liści, a w nich wstawki z różu i bieli. Tuż nad nimi zerkają niebieskie plamy oczu - Bałtyk. Przykryte białą w błękicie radością nieboskłonu.

W drodze z Urszulanowic do Mosznej. Przez cudowną prozę życia, gromadzenie w sobie iskier poezji- może kiedyś rozgorzeją w strofy, w wiersz, może rozniecą poezję.

Nie ma nic bardziej chwilowego, ulotnego i pięknego nad motyle. I nic tak bardzo je nie zaprasza w swoje czułe objęcia jak kwiaty i bawełna ostów. Nie ma przepiękniejszych ostoi dla ich lekkości, gracji, powabu, czaru. Może są pyłkami duszy Ikara?
Fraktalami jego marzeń. Zsumowaniem romantyczności wszelkiego stworzenia. Lepszą światłością Boskiej [...]