Opowiadania

(recenzja filmu)

Rozpocznę od czegoś,co w dzisiejszych czasach na pewno zostanie przemilczane przez krytyków filmowych, a temat ten rozpoczyna film i powinien zostać poddany głębszej refleksji, jak to zawarł w scenariuszu Maciej Pieprzyca, bo jego film jest filmem budzącym wiele refleksji i to refleksji trudnych, a oczywistych, sprzecznych z tak zwanymi ideologicznymi nowomodami. Zatem kto opiekuje się w Polsce PRL ociemniałymi? Ano zakonnice katolickie! Tak często krytykowane przez tak zwane media polskojęzyczne, tak zwalczane [...]

Szła dziewczyna i zbliżała się do torów kolejowych. Wtedy po raz pierwszy - nie pierwszy pojawiła się myśl, aby położyć się na tych torach. Tak po prostu. Nadjeżdżał pociąg, był coraz bliżej, a myśl ta się wzmagała w niej. Nadto pojawiły się łzy w oczach dziewczyny. "I tak to jest" - pomyślała dziewczyna. Takie jest życie. Niektórym tory i pociąg służą do podróży, a niektórym do odebrania sobie życia. Dwoistość torów. Tak, jak dwie są szyny. Na torach dzieje się wiele tragedii. Zimnych szyn dotykają [...]

Zadzwoniłem. Nie odebrałaś. Może dzisiaj jeszcze jest za wcześnie? Może jeszcze w ogóle jest za wcześnie? W sumie jeszcze nie umieramy. Jeszcze nawet nie mamy zamiaru. Masz czas i jeszcze może zdążysz zrozumieć kto jest ważny też w życiu? Co też jest ważne w życiu? Zdążysz i nie będziesz żałować, że nie kochałaś tak jak powinnaś. Że przedkładałaś twórczy chaos nad dzień ze świtem, wschodem słońca, południem, obiadem, telefon do tych, którzy sprawili, że jesteś i masz się bardzo dobrze.

Zadzwoniłem. Nie odebrałaś. Może dzisiaj jeszcze jest za wcześnie? Może jeszcze w ogóle jest za wcześnie? W sumie jeszcze nie umieramy. Jeszcze nawet nie mamy zamiaru. Masz czas i jeszcze może zdążysz zrozumieć kto jest ważny też w życiu? Co też jest ważne w życiu? Zdążysz i nie będziesz żałować, że nie kochałaś tak jak powinnaś. Że przedkładałaś twórczy chaos nad dzień ze świtem, wschodem słońca, południem, obiadem, telefonem do tych, którzy sprawili, że jesteś i masz się bardzo dobrze.

Parkujemy samochód gdzieś w centrum lub około centrum miasta na parkingu płatnym. Na chodniku reklama informuje nas, że możemy sobie pogrubić i zagęścić rzęsy za 89 złotych? Po co kobiety robią takie rzeczy? Żeby czuć się ładniejszymi? Wartościowszymi? Dla tych swoich dzisiejszych około mężczyzn? Tych co chodzą w rurkach i piją słodkie napoje około piwne? Co to progi dojrzałości rozumieją przez kolejny tatuaż?

Spotkałem taką dziewczynę w autobusie MZK. Miała wydłużone, pogrubione i zagęszczone rzęsy i [...]

Kobieta i mężczyzna przeżyli katastrofę balonu na pustyni. Mimo, że byli sobie obcy, to cóż mieli robić? No to kochali się namiętnie, szczęśliwie, w euforii i błogości, że w końcu jak Bóg przykazał nie zauważyli, że umarli z głodu i pragnienia.

Na szczycie głowy ma jeszcze włosy, ale kiedy ktoś mu zrobi z odpowiedniej pozycji zdjęcie, to ta część wydaje się się być łysiną z rzadka tylko pokrytą srebrną siwizną, raczej już zmęczoną bielą, niby starczą nielicznych włosów, które swoje przeszły przez ponad już pół wieku kohabitacji z mężczyzną, swoim żywicielem.

Potem włosy schodzą w dół do czoła, w dół do szyi z tyłu głowy i z lewej i z prawej strony do uszu. Skupmy się morze na tych schodzących w dół do czoła. Jedne mimo siwości rwą do [...]

Poniedziałek, a tu miasto kompletnie wolne od ruchu samochodowego. Ludzie zastanawiali się dlaczego, a tymczasem odpowiedź była prosta - "zołzy i histeryczki" miały wolne tego dnia - świętowały.

Stanisław, czyli Stasiu zakomunikował radośnie mamie, gdy przyszła z pracy:

- Mamusiu!!! Tata powiedział, że jutro przyjeżdżają babcia i dziadek! Mamusiu będzie wyjątkowy dzień.

Następnego dnia był rzeczywiście piątek i był wyjątkowy dzień, przynajmniej w relacjach Stasia z dziadkiem i babcią. Wyjątkowo cudne spotkanie.

Urzędniczka państwowa Irmina cały czas mówiła, że przychodzą do niej klienci, co nie podobało się obok siedzącej innej urzędniczce od innych spraw państwowych Zoji, która zwróciła jej uwagę, że nie powinna tak mówić, a tylko petent, co nie do końca odpowiadało siedzącej na przeciwko Zoji Faustynie i ta zaproponowała, aby w urzędzie państwowym używać nomenklatury petent, na co oczywiście jak zawsze uśmiechnięta i luzacka Anna powiedziała, że proponuje kompromis i niech będzie pytent ostatecznie, bo to są takie ludki pytoki, co przychodzą i wiecznie tylko pytają, a z zapamiętywaniem u nich ciężko, a ze zrozumieniem to już w ogóle. Po jej wypowiedzi wszystkie trzy urzędniczki państwowe wybuchnęły głośnym śmiechem.

Ułożył długi płaszcz na jej ramionach, ciężarem przypominający dzień, w którym rozmawiał z nią po raz ostatni. Zadrżała. Ciepło kraciastej wełny wbiło przejmujący chłód głębiej, by po chwili dogonić go i zadusić. Poczuła na sobie jego zapach, ten sam, w którym jesienią było bliżej do kolejnej wiosny, a zima dawała ciepło z kominka. Trwała tak chwilę w zupełnej ciemności i ciszy, związaną umową, w której obiecał wrócić na jedno jej słowo, ale też już nigdy nie odejść.
- Przyszłaś.
- [...]

... "Mówi Pani do Pana:
- Kocham Cię, pamiętaj!
jesteś moją miłością i to się nigdy nie zmieni,
myślę o Tobie, martwię się, jestem ale nie możemy być razem.
Mówi Pan do Pani:
- Dlaczego, nie rozumiem tego, to absurdalne przecież?
Pani:
- po prostu nie mogę,
Pan:
- Jak mam dalej żyć, czekałem, ..... wiesz?
Pani:
- Wiem i zrobię wszystko byś mnie znienawidził i nie cierpiał."

/ fragment z "Piekło na Ziemi", by Rosa Thomson /

Było sobie pewne małżeństwo. Przemierzało ten dziwny świat. Po drodze do apteki, w której trzeba było wykupić leki, wstępowali oni do sklepu zielarskiego, aby kupić ziołową herbatkę. Para szła też do pobliskiego marketu czy do okulisty, bo już wzrok nie ten. Siedzieli zawsze na ławeczce na przystanku i czekali na autobus. Obładowani siatkami z zakupami, prowadzili rozmowy o tym i o tamtym. Bacznie obserwowali świat, byli wszakże jego świadkami już tyle lat. Z wielką mądrością rozpatrywali ten świat. Ale czasem się [...]