Natalia wiedziała, że Yanmei jest wściekła na Javiera za jego zachowanie podczas symulacji, ale najwyraźniej uznała, że nic więcej nie mogła zrobić, więc zabrała się za przygotowanie wyjazdu do Mongolii. Najpierw odbyła wideokonferencję z Grace i innymi członkiniami Bractwa, a teraz z Natalią pakowała broń i ekwipunek. Javier nie miał zamiaru się tym zajmować, a Victorii trzeba było stale przypominać, żeby niczego nie ruszała.
- To jak się tam dostaniemy? - spytała Natalia. - Czy samochód templariuszy lata?
Yanmei pominęła to milczeniem. Po chwili odparła: - Załatwiłam nam samolot.
- Naprawdę? Prywatny odrzutowiec? - Przerwała pakowanie.
- Tak.
Natalia skinęła głową i wróciła do upychania w jednej ze skrzyń wszystkiego, co dało się w niej zmieścić. Ponadto każde z nich spakowało sobie do plecaka: żywność, śpiwór i ciepłą odzież, chociaż ubrania znalezione w piwnicy były w większości za duże na Javiera i Victorię.

"Chodźcie, sprzedajmy go Ismaelitom. Nie podnośmy na niego ręki naszej, gdyż jest on bratem naszym i z ciała naszego. I usłuchali go bracia" Czyli chodźcie by sprzedać brata naszego Ismaelitom, potomkom synów Ismaela, syna Abrahama. Nie podnośmy na niego ręki - rodzaj informacji naszej, by pozbawić życia brata naszego, gdyż jest on bratem naszym i z ciała - jednego rodzaju informacji naszej, jak balsam i mirra - rodzaje informacji, z jednego rodzaju informacji. I usłuchali mowy słów Judy, bracia jego "Gdy więc przechodzili [...]

Lubiła naturę. Najbardziej tę zieloną łąkę, tuż za domem. Potrafiła tam przesiedzieć długie godziny , nie nudząc się w ogóle. Czasem brała ze sobą książkę, kiedy w pustych dłoniach gościła pustka przyglądała się dmuchawcom. Uwielbiała je fotografować. Są takie delikatne i kruche, jak życie...a przy tym piękne. Ta kruchość była znacząca. Wiatr szperał w jej włosach układając i przekładając treść głowy , to na lewo, to na prawo. „Treść głowy” , zabawne, bo nie chodzi o zawartość, tylko [...]

To były najtrudniejsze Święta Wielkanocne dla mnie w XXI wieku, chyba w ogóle od 1989 roku, czyli od przemiany ustrojowej. Najtrudniejsze, ale bardzo bardzo radosne, mimo, że kosztowały nas niesamowitą ilość sił fizycznych oraz gehennę psychiczną. Zwłaszcza czas Wielkiego Tygodnia i Triduum Paschalnego obfitował w obdzieranie nas ze złudzeń, co do człowieczeństwa wielu ludzi i w bolesne uświadamianie sobie, że mamy miękkie serce, no to teraz następuje kolejny etap, w którym sprawdzamy, jak twarde mamy ... .
Czas Świąt [...]

- Kocham Cię.
- Kocham Cię.
- Ciuchy zawiozłam pod Dromadera. Pustki. Kilka foliówek z ziemniakami i trochę ciuchów.
- Euforia skończona. Ludzie już nie chcą pomagać.
- Nawet nie mają z czego. Inflacja pożarła entuzjazm, nawet nadzieję.
- No i jednak oni pracują na tą rezygnację ludzi.
- Też, ale bierność naszych, to wielki wstyd.
***
- Piotr, jest źle, po tych sześćdziesięciu dniach chcą kazać im wracać i kończyć z pomocą finansową. Jeśli do tego czasu nie załatwimy im mieszkań i pracy, to jesteśmy w [...]

Myśl 1
Nawet pies może być przytłoczony nadmiarem jedzenia.

"Pochwycili go i wrzucili do studni. A studnia ta była wyschnięta, nie było w niej wody" Czyli pochwycili go, by dokonać czynu zastępczego, pozbawienia życia brata swego i wrzucili go do studni, śmierci zastępczej, by pozbawić życia brata swego. A studnia śmierci zastępczej, która miała pozbawić życia brata swego była wyschnięta, bez świadomości, że uczynili falowy nośnik informacji, by pozbawić życia brata swego, nie było w niej wody, źródła świadomości, aby nie czynić falowych nośników informacji, myślą, [...]

Albowiem było to ongi, kiej droga jego do Zbawienia wiodła przez urokliwy Dolny Śląsk. Zawiózł był żonę do lekarza ginekologa w mieście powiatowym słynącym z tego, że niczym się nie może poszczycić. Nikt tam się nie urodził, co by go kroniki uwzględniły, ani nie było tam zamku, czy bitwy. Jego żona w ten dzień z nim nie wróciła, została z ginekologiem, właściwie pod nim, na owym "samolocie" się to dokonało. On wrócił do domu z inną pacjentką ginekologa. Nie ukrywał, że zadecydował jej oddech, czyli serce, co w matemaycznie zapisuje się symbolem 70 F. Nie miał pojęcia i nie dociekał, czym się kierował ginekolog. Najpełniej tłumaczy ginekologa poezja i feminizm - chodziło oczywiście o głębię wnętrza żony mężczyzny, który wrócił do domu bogatszy o 70 F.

Sprowadził się do wsi pod Beskidem Śląskim w 1949 roku. Nie wiadomo skąd. Dociekali, ale za każdym razem i każdemu z osobna, opowiadał inną historię, za każdym razem równie ciekawą , równie wciągającą tutejszych i turystów.

Od razu przystąpił do budowania swojej chatki. Ludzie uduchowieni, dobrzy mówili, że maltę na betonowe wylewki mieszał mu w drewnianej balii sam Bóg Ojciec, a więźbę zrobił sam Jezus, Cieśla z Nazaretu.

Dom postawił nim zaczęła się jesień. Potem złożył kaflowy piec, zbił łóżko, [...]

"A gdy to usłyszał Ruben, chciał go wyrwać z ich rąk i rzekł: Nie zabijajmy go" Czyli a gdy mowę słów braci swoich usłyszał Ruben, syn Lei i Jakuba (Rdz 29,32), nie chciał, by pozbawili życia Józefa, brata swego i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów do braci swoich, by nie zabijali Józefa, brata swego "Potem Ruben rzekł do nich: Nie przelewajcie krwi, wrzućcie go do tej studni na pustkowiu, ale nie podnoście na niego ręki. Chciał go bowiem wyratować z ich rąk i przyprowadzić do ojca" Czyli potem [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Kwiaciarnia za rogiem. Często ją odwiedzał. Kwiaty dla mamy, siostry. Już nie kupi dla ukochanej babci. Z okazji urodzin, imienin i bez okazji. Władysław był nietypowym mężczyzną, esteta, romantyk . Dziwny, młody człowiek. Jakby z innej epoki. I to imię, Władysław ...po dziadku. Znaczenie imienia Władysław, to nic innego jak „ włodzi” i „sław” ...znaczy ten, co rządzi, włada, panuje . Hm, „ten, który zawładnął sławą”. Dziwne, bo ten nasz Władysław ani nie rządził, ani nie władał,a co do sławy [...]

"Gdy błąkał się po polu, spotkał go pewien mąż. A mąż ten zapytał go mówiąc: Czego szukasz ?" Czyli gdy błąkał Józef się po polu, bo szukał braci swoich, spotkał go pewien mąż. A mąż ten, który spotkał Józefa zapytał go mówiąc: Czego szukasz ? "On zaś odpowiedział: Szukam braci moich; powiedz mi, proszę, gdzie oni pasą" Czyli Józef zaś odpowiedział mową słów mężowi, który go spotkał: Szukam braci moich; powiedz mi, proszę, gdzie oni pasą trzodę ojca mego "A na to ów mąż powiedział: Wyruszyli [...]