Wczesny ranek, dziecko śpi w łóżku pod puchową pierzynką. Jest mu dobrze i ciepło. Jest godzina 5.00 rano. Po chwili do pokoju wchodzi matka. Nachyla się nad swym dzieckiem. Troskliwie poprawia kołderkę, narzuca nań na dziecko. Dziecko budzi się, ale jest w półśnie. Matka uśmiecha się. Za chwilę musi wyjść do pracy, pracuje ona w fabryce. Na dworze zima stulecia. Biało, mroźnie, śnieg bez przerwy pada. Kobieta musi iść pieszo dwa kilometry do fabryki. W taką pogodę nosa się nie chce wystawiać, ale ona musi, bo trzeba zarabiać na życie. Jeszcze przed wyjściem zerka na swą pociechę, uśmiechem żegna dziecko. Wychodzi z domu. Dziecko przykryte puchową pierzynką, kobieta przykryta śniegową pierzynką. Bo matka zrobi wszystko dla swojego dziecka, by te miało ciepło. Przykrywa dziecię puchową pierzynką, a sama zakrywa się śniegową kołderką, żeby dziecko miało dobrobyt i by mu nie było zimno. Jej ciężka praca i troska to taka właśnie ochronna pierzynka, pełna gorąca i miłości.

Czasem myślę sobie o tym, jakim debilem jestem. I irytuje, jak bardzo można było zapomnieć o kwestiach istotnych. Po wielu, wielu latach różnych doświadczeń i dalej, pewnych doświadczeń, które nie do końca strawiłem, powoli rozwijam content w sposób, w jaki zawsze mi się marzyło. Tym razem trochę o moim refleksjach nad "przebudzeniem duszy"

Noc nie jest od spania. To karkołomna plątanina myśli, co nad ranem zaciska supły w gardle. Każdy łyk kawy boli. Gdzie się podziewa sen włóczęga, który ma przyprowadzić wytchnienie i chwilowe zapomnienie? Kradnie zapachy z kwietnej łąki, obejmuje ramieniem lęki? Tyle ich mam nienazwanych. Nie chcę być ciałem, odwzajemnionym dotykiem.
Chcę być ciszą. Może nawet nieznośną.

Sylwia Pryga

"A gdy Juda i bracia jego przyszli do domu Józefa, który tam jeszcze był, padli przed nim na ziemię" Czyli a gdy Juda, którego urodziła Jakubowi Lea, żona Jakuba (Rdz 29,35) i bracia Judy i Józefa przyszli do domu, budynek postawiony z rodzajów informacji, miejsce przebywania Józefa, w którym tam jeszcze był Józef padli, gwałtowna zmiana pionu na poziom braci Józefa - rodzaj informacji przed Józefem - rodzaj informacji bratem swoim na ziemię - rodzaj informacji "A Józef rzekł do nich: Cóżeście to uczynili. Czy nie [...]

Wyszli z kliniki stomatologicznej i cieszyli się, że mają te problemy za sobą. Mieli nadzieję, że faktycznie będzie tak jak przepowiadał pan doktor i ząb wytrzyma dziesięć lat nim trzeba go będzie usunąć.

Tymczasem cieszyli się miastem, tymi kolorowymi klombami od kwitnących na nich roślin, tymi kwiatami kwitnącymi w trawnikach, bo i tak pomysłowo je tutaj sadzono i wreszcie tymi rosnącymi pod balkonami przy blokach.

Zachęciło ich to i pomimo bólu po zabiegu i swędzenia po znieczuleniu zabrali wnuki i poszli do [...]

"A Pan rzekł do niej: Dwa narody są w łonie twoim i dwa ludy wywiodą się z żywota twego" Czyli a Wszechmogący Bóg rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów do Rebeki: Dwa narody z dwóch potomków, braci bliźniaków z jednego rodu Sema, zrodzą plemiona według imion ich, w narodach ich, są w jednym łonie Rebeki. I dwa ludy z dwóch potomków, braci bliźniaków z jednego rodu Sema, zrodzą potomków z jednego rodu Sema, i z dwóch rodów Sema i Chama, w narodach ich, wywiodą się z Rebeki, jednego rodu Sema [...]

Wymieniamy spojrzenia, w których drzemią emocje. Podczas, dzielimy się sobą, jakbyśmy się kochali. Nasz taniec przypomina pierwszy raz, mamy tak samo splątane włosy, dłonie, kroki. Ty na samą myśl o nagim ramieniu promieniejesz. Zuchwale odsuwasz włosy, szukasz ust. Wydaję z siebie cichy jęk. Uwodzę cię i zwodzę.
Drżę, chociaż dawno ucichł wiatr. O poranku jak kochanek muzyka zniknie, bezszelestnie siejąc tęsknotę za twoim zapachem. Więc póki grają, tańczmy, płonąc warg naszych purpurą.

Sylwia Pryga

Był drugi tydzień Adwentu. Pankracy Konior usiadł w wiklinowym bujanym fotelu z lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku, który wykonali rzemieślnicy z manufaktury meblarskiej w Dobrodzieniu na Opolszczyźnie. Był już trochę sfatygowany. Tu i tam wiklinę zastąpił solidny sznur. Ale wciąż był bardzo wygodny i błogo się w nim wiodło koniec końca.

Rozglądał się po pomieszczeniu. Izbie? Nie wiedział jak ma to nazwać. Pokój? W każdym razie było to coś co miało chyba dwa na trzy metry. Wyposażenie to koza, która [...]

Byłam u lekarza w mieście K. Było bardzo gorąco. Z przychodni wyszłam podniesiona na duchu. Do przystanku miałam kawałek. Chodnikiem ciągnął tłum ludzi widocznie zmęczonych upałem. Idący i jadący rowerem. Moją uwagę zwrócił pewien starszy mężczyzna. Szedł on chodnikiem po drugiej stronie ulicy. Był on ubrany w koszulę, która była zapięta na jeden guzik. Spod koszuli było widać brzuch i klatkę piersiową. Człowiek ten miał sandały i do tego założone skarpety, strój tak piętnowany przez wielu. Moją uwagę [...]

"Wtedy on rzekł: Niech więc będzie tak, jak mówicie; u którego on się znajdzie, ten będzie niewolnikiem moim, wy zaś będziecie bez winy" Czyli wtedy on, zarządca domu Józefa rzekł: słowa, dźwięki, wibracje - nośniki mowy słów braci Józefa, u którego on, kubek srebrny się znajdzie, ten będzie niewolnikiem moim, nieświadomym sługą, co czyni zarządca domu Józefa, wy zaś, bracia Józefa będziecie bez winy, znalezionego kubka srebrnego w worach braci Józefa "Każdy więc złożył prędko swój wór na ziemi i każdy [...]

Grób jest jak każdy grób. Z kamienia, z krzyżem, ze zniczem. Ale pochowani w nich inni. Każda dusza jest inna, tak jak w cielesnym życiu była inna.
Są obok siebie dwa groby. Jeden i drugi chowają w sobie ciała muzyków. Takich, co grają na gitarze i śpiewają. Leżą sobie więc dwaj muzycy pochowani. Nudzą się. Życie muzyka to nieustanna zabawa, wiesz - imprezy i alkohol. Nudne więc to życie umarłego. Muzycy ci prowadzą długie rozmowy o tym, co było, jak się pysznie bawili. Naigrywają się z ludzi, którzy przyszli [...]

Wracali do domu zadowoleni i niezadowoleni. Uważali bowiem, że lekarze naciągają ich na pieniądze, zamiast po prostu wyrwać chory ząb i zakończyć ból. Wszyscy reprezentują kompletny brak wrażliwości, podstawowego symptomu człowieczeństwa. Satysfakcją było im, że lekarz o lekarzach bez ogródek mówił, że są jełopami z dyplomami i bardzo szkodzą swoim nieuctwem wizerunkowi środowiska i przede wszystkim pacjentom. Tak, jego słowa były im miłe. Nie ma, że prywatnie, nie na NFZ, tak lub tak są przeważnie [...]

I know you left me for a reason. Even if there was a reason I could give you so you would have come back to me I hadn't given you enough. So now I cannot sleep. You left me and it is not what hurts me the most. Never did. At first I even enjoyed a big bed just for myself. As next I found out coldness hidden under sheets. So I became cold to not feel the coldness. As I was cold I still was feeling pain but I learnt: when you hurt your knee you put ice on it. My heart was hurt therefore I put cold on it.

And I told to myself: ye, man, you had [...]

Małe dziewczynki bawiły się na podwórku. Jedna z nich jeździła rowerkiem w kółko, druga jej wtórowała biegnąc za nią i się śmiejąc. Zabawę dziewczynek zauważyła Rachela. Przez okno kamienicy obserwowała je od dłuższego czasu. Zajęta dzierganiem na drutach, nie spostrzegła, jak szybko mija czas. Zaczął padać deszcz. Dziewczynki uciekły z podwórka. Schowały się w kamienicy. Pozostawiły rower na ziemi. Wyszedł wówczas dozorca kamienicy, wziął rower i oparł o jedyne drzewo, jakie rosło na podwórzu. Deszcz [...]