Umarłam.
Dla Ciebie?
Nie.
Zmieniłam zdanie.
Umarłam przez Ciebie.
Moje życie nie warte było tego,
co mi zrobiłeś.
Zbyt często siebie obwiniałam za wszystko,
by Ciebie oczyścić z zarzutów.
Byłeś okropnym egoistą!
Egoistą, którego pokochałam.
Egoistą, którego obdarzyłam tym,
co najpiękniejsze.
Teraz odeszłam na zawsze,
a Ty nawet nie zapłakałeś na mym pogrzebie.

Kochanie przepraszam,
że nie umiałam odwzajemnić tej złości,
którą Ty mnie witałeś każdego dnia...

Życie pędzi do przodu nie pytając nas, czy może jesteśmy już gotowi. Stojąc w tym samym miejscu, lecz w innym czasie nie jesteśmy w stanie zrobić już nic. Te krople spływające po szybie... Pamiętasz? Ja siadałam w oknie u siebie, a ty u siebie. Rozmawialiśmy przez telefon o skrytej w nich magii. Teraz, jedząc lody waniliowo-truskawkowe już nie śmiejesz się, że mam przyjechać i się z Tobą podzielić. Tęsknię. Tak, to chyba odpowiednie słowo - tęsknota. Zaraża ona swym gorzko-kwaśnym smakiem każdą, nawet najmniejszą namiastkę radości. Tęsknię za kłótniami, że z powodu deszczu masz wracać do domu i wypić gorącą herbatę z cytryną. Że skoro wychodzisz na dworze bez koszulki, masz użyć kremu z filtrem.
Co teraz pozostaje? Bezsensowna nadzieja, by istniało życie po śmierci.

mój dom
kruchy jak szkło
chciałam uciec stąd
moje myśli
cierpiące zabijają ciszę
czterech białych ścian
moje oczy
kolejny raz zerkam na drzwi
brama do raju
wymykam sie - chcę żyć...

znów świt
wróciła szara codzienność
ja też
trzeba pozbierać rozbite szkło
to mój dom
musze go posklejać

Twoje życie Twoje zmartwienia
brak ukojenia

Ostatnie godziny
bez miłości uśmiechu
spokój Twoim sprzymierzeńcem

Składasz do Boga ręce
prośba o wybaczenie

Jak morze słone tak one płyną
nadzieje z serca w rozumie giną

Strach bratem i wrogiem
Śmierć przyjacielem
czeka za rogiem

-Tato - spytał chłopiec. - Czy śmierć boli?
-Nie - odparł długowłosy. - Ciebie śmierć nie boli. Jest niczym zapadnięcie w sen, wieczny sen. Jednak nie możesz sobie nawet wyobrazić, jak bardzo boli tych, którzy Cię kochają. Dla nich to pchnięcie nożem. Krwawi dusza, gdy odchodzi najważniejsza osoba w naszym życiu.
Długie, kasztanowe włosy, pachnące, oh, tak słodko, rozlane wokół tej pieknej twarzy, bladej niczym karta papieru, pusta, bez wyrazu. Oczy, których nie ujrzę już nie tylko ja, acz nikt inny. Ciało i [...]

Jak to się stało, że znalazła się w białej sali? Nie wiedziała. Tak jak nie potrafiła sobie przypomnieć ostatnich 24godzin. Czuła się dziwnie lekko. Jakby nie istniała. Słyszała jakieś głosy. Niewyobrażalnie dużo głosów. Zewsząd. Lecz z trudem rozpoznawała słowa. Nic nie układało się w zdania. Stała tak pośrodku niczego, nie wiedząc co ma zrobić.
Zaczęła ogarniać ją panika. Bo to co się działo, to nie był sen. Gdzie była? Kim była? Jak tu się znalazła?
Pytania rodziły się z każdą minioną sekundą, [...]

Znam ją niemal od zawsze. Kiedyś była inna niż teraz. Pogodna, wesoła, pełna życia. Dziś? Dziś patrzę jak umiera. Każdego dnia blednie. Jej uśmiech niegdyś promienny, teraz tylko dla świętego spokoju można zobaczyć na jej twarzy. Wymuszony, teatralny. Mimo to dobrze odgrywa swoją rolę. Nikt oprócz mnie nie spostrzegł tej zmiany. Chyba, że się mylę?
Gdy do mnie dzwoni, mam wrażenie, że robi to z jakiegoś przymusu. Stara się być promienna, lecz nie potrafi nie brzmieć smutno. I nawet jeśli wtedy mam dobry dzień, [...]

Po raz kolejny tego dnia czytał jej słowa: "Nie bądź samotny. Bądź szczęśliwy." Tylko tyle po sobie zostawiła. Te dwa zdania, które tak wiele mówiły o niej samej. Kiedy wpatrywał się w jej drobne pismo, wyobrażał sobie jak pisała ten liścik do niego. Zapewne siadła przy swoim zagraconym biurku, z cappuccino w kubku. Spod stery papierzysk wygrzebała swój ulubiony długopis, do którego wkłady można było kupić tylko w jednym sklepie w Krakowie i zastygła w bezruchu myśląc, co napisać. Być może włączyła przy tym [...]

-Kasiek?!- znała ten głos. Znała ten ton. Znała to imię. Bo tylko on tak do niej mówił. Tylko on tak akcentował ten wyraz. I tylko on miał ten głos. Wiele razy odtwarzała jego dźwięk w pamięci. Naciskała play, przewijała... Puszczała od nowa. Niczym masochistka karmiła się resztkami wspomnień jakie jej pozostały. Było ich wiele. Lecz z upływem czasu i pamięć zubożała. Na początku, gdy się rozstali stanęła w miejscu. Chciała zatrzymać każde wspomnienie, każde słowo, każdą fotografię. Potem jednak ruszyła [...]

Ktoś puka do drzwi. Najpierw delikatnie powtarza stukot dwa razy. Następnie używa większej ilości siły, by nadać temu dźwiękowi donośniejszy ton. Po ciszy jaka atakuje niespodziewanego gościa, następuje milczenie. Jakaś chwila wahania przemyka bezgłośnie za drzwiami. Poczym ktoś oddala się sądząc, że w mieszkaniu nie ma nikogo.
Z wewnątrz mieszkania ulga zostaje wypuszczona z wydychanym powietrzem. Strach jaki czaił się w oczach mieszkańca schował się wraz zamykanymi powiekami. On natomiast siedzi na starym, [...]

Wpadłam do niej przelotem. Jak zwykle biegnąc z jednego miejsca w drugie. Dzwoniąc do jej drzwi myślami byłam w kolejce w Urzędzie Skarbowym czekając na durny świstek, jaki pani w okienku nr 7 powinna mi wystawić tydzień temu. Ale oczywiście owa pani była wtedy na urlopie. I okienko było na ten czas nieczynne.
Ona. Otworzyła po 4 dzwonku. W jej mieszkaniu jak zwykle panował twórczy chaos. Stosy kartek porozrzucane były w każdym koncie pokoju. Natomiast w jej mini biurze piętrzył się stos kubków po kawie, herbacie i Bóg [...]

...uśmiech trochę przybladł gdy zauważyła jego smutek.
- czym się smucisz...co Ci dolega Wolny Ptaku.
- myślę o Skrzywdzonej.
- czyż nie naprawiłeś błędu...nie dałeś zadośćuczynienia ?
Znała całą tę historię, kiedyś jej opowiedział... tylko Niebieskiej mówił wszystko.
- tak, naprawiłem po trzykroć... lecz Inni nadal mają pretensję.
- czy Innym nie zależy na naprawieniu zła?
Dostrzegła w jego głosie nutkę złości, na twarzy pojawiła się zaduma.
- Innym nie zależy na naprawieniu zła...
chcą byś nadal czuł się winny...
czuł się gorszym od nich
Spojrzał na nią zdziwiony..
- gorszym od Innych?...nie rozumiem tego.
W jej oczach pojawił się uśmiech dziecka uczącego równych sobie..
- Inni nie są zdolni do zadośćuczynienia... boją się że staniesz się Lepszym... przestaniesz być Innym...
Oboje zdali sobie sprawę że Inni, choć narzekają na Gorszych, to nie wiele się od nich różnią...

-Kaśka, dasz radę - powiedziałam głęboko wierząc, że kto, jak nie ona poradzi sobie z tą sytuacją?
Wiedziałam, że jest jej trudno. Po raz pierwszy w życiu widziałam ją w takim stanie. Przez kilka dni nie dawała znaku życia. Nikomu. Więc postanowiłam zapukać do jej drzwi.
Nikt nie otwierał. Czując, że coś jest nie tak w przypływie nadziei złapałam za klamkę. O dziwo drzwi nie były zamknięte. Wchodząc do domu rodziców Kaśki przez plecy przeszły mi dreszcze. Atmosfera bowiem, jaka tam panowała nie wróżyła nic [...]

Bał się tego momentu, bał się utraty swobody, bał sie tych słów przyrzeczenia.
Wyczuła to, uśmiechnęła się...
- Co ci jest Wolny Ptaku, czego się boisz...
- Wiesz czego się boję... Niebieska...
Obserwował ją przez lekko przymknięte powieki .
-... czy muszę być Ci wierny...
Szerszy uśmiech rozchylił jej wargi, oczy złagodniały...
-...nie, nie musisz...bądź tylko lojalny...
Spojrzał na nią uważniej. Te słowa przegoniły gdzieś jego strach...
Mądra jest... W jednej chwili zyskała coś więcej niż tylko jego...wierność...