To, co kobieta nam powiedziała tydzień temu, siedzi we mnie do dziś. Królestwo zmiennych, a dokładniej gatunek kotołaków. Według kobiety tym właśnie jesteśmy. Fikcyjnymi postaciami, o których często się pisze w książkach, o czym nagrywa się filmy. Ponoć nasze koszmary to nic takiego. Tylko odzwierciedlenie lęków kota, który jeszcze gdzieś w nas śpi. Którego może obudzić nasza bratnia dusza, nasz 'mate'. Natasza w to wierzy, ja niekoniecznie. W dodatku wczoraj się dowiedziałam o rozprawie, w której postanowiono [...]

"Wtedy rzekł mu Bóg we śnie: Również Ja wiem, że uczyniłeś to w prostocie serca swego" Czyli wtedy rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Boga Wszechmogącego do Abimelecha we śnie: Również Bóg Wszechmogący wiedział, że Abimelech był nieświadomym, że Sara, którą sobie wziął do obcowania miała męża "Toteż Ja cię uchroniłem, abyś nie zgrzeszył przeciwko mnie, i nie dopuściłem, abyś jej dotknął" Czyli Bóg Wszechmogący ustrzegł Abimelecha przed czynem, za który ponosi się śmiertelne [...]

Wychodząc złapałam parasolkę. Śnieg na dworze zaczął prószyć delikatnie. Chociaż bardziej przypomina deszcz niż biały, zimowy płaszcz dla ziemi. Pogrążona w myślach ruszyłam do szkoły. Już od miesiąca śni mi się ten wilk i scena, w której umiera, choć za każdym razem jest inna. Jednak każdy widok martwego stworzenia sprawia mi wielki ból. Po tygodniu mój sen nie kończył się już krzykiem, choć i tak Wiktoria budziła się ze mną i starała mnie pocieszyć. Jednak w zeszły piątek opuściła dom dziecka, a do [...]

"Potem wyruszył stamtąd Abraham do ziemi Negeb i mieszkał między Kadesz i Szur," Czyli potem z dąbrowy Mamre Amoryty z pod Hebronu wyruszył Abraham do ziemi Negeb i zamieszkał między Kadesz z tryskającymi źródłami wód i pustynią Szur, na południowym - zachodzie ziemi Negeb "a następnie przebywał w Gerar " Czyli a następnie przebywał w Gerar mieście - państwie Kananejczyków, na północnym zachodzie od ziemi Negeb "I mawiał Abraham o swojej żonie Sarze: Ona jest moją siostrą" Czyli i mawiał Abraham, tam gdzie przybył [...]

........ wrócę do czasów..... gdzie w pewnym momencie wzeszło dla niej słońce. Niesamowite, wielkie, ciepłe i jasne. Rozświetlające mrok i dotykające każdego centymetra jej ciała. W tamtym momencie dokładnie poczuła jak serce tłukło jej się w piersi jak oszalałe.
Jak gdyby przeżyła właśnie coś niesamowitego. Językiem naukowca nazwałabym to wyladowaniem elektrycznym zaś językiem nastolatka wybuchem milosci.........

Pewien późny wieczór objawił mi to zniesmaczenie światłem dziennym, jasnym kolorem, przejrzystym powietrzem, uwypukleniem kształtów.

Miałem serdecznie dość (chociaż znaczy to wszystko to nic nie znaczy), powziąłem jednak, przejęty zdarzeniem, myśl dotychczas obcą:
oto będę bóstwem półmroku, panem światła latarni, wieczoru objawieniem, olśniewam, choć jestem tylko cienisty, rzucam słowa
w powietrze, one lecą ku światłu jak ćmy, tańczą, oplatają jak wieniec.

W otwór, osadzony na przedzie okna, powiem wdmuchiwał wiatr i zapach wiosny do pokoju. Myśli jej, nieco zakręcone, tłumiły radosny oddech. Serce skacze jej do piersi, a mowę odbierają myśli o nim. Lekka suchość w gardle drapie ją i łaskocze, nie potrafi powstrzymać się od pisku, który rodzi się w motylich skrzydłach.

Wróżka smakuje jarmarki, smakuje czereśnie, smakuje wrzosy i bratki. Wróżka zna zapach wiosny, sama nim tryska, zdrowy okaz szczęścia, niczym nie związany, wolny i wesoły, lekko swawoli, a na przedzie [...]

"Upoiły tedy ojca swego winem również tej nocy," Czyli upoiły córki Lota ojca swego winem do utraty świadomości również następnej nocy "a młodsza poszła i spała z nim" Czyli a młodsza córka Lota poszła spać z ojcem swym, by zachować potomstwo z ojca swego "Ale on nie wiedział ani kiedy się położyła, ani kiedy wstała" Czyli ale Lot nie wiedział ani kiedy się położyła jego młodsza córka, by spać z ojcem swym, ani nie wiedział kiedy wstała. Bo był upojony winem do utraty świadomości " Tak więc poczęły obie [...]

Przybyłem przed czasem. Lubię dotrzymywać słowa i być punktualnym. Żeby nie siedzieć przy pustym stoliku, zamówiłem Cappuccini i kieliszek Bollingera special-cuvee. Od niechcenia przeglądam kartę, muszę przygotować się na spotkanie. -melon z szynką wiedeńską, znakomite danie. Ale cóż, nie na moją kieszeń.

Nie można wprowadzić wszystkich danych do komputera, aby on je sprawdził i w końcowym efekcie wypluł odpowiedź. Nie można zmierzyć miłości. Osobowość jest trudna do ocenienia, a szczególnie własna. [...]

Urządzenie na nadgarstku wskazywało mi 17.50. Więc powrót do 'domu' zajął mi ponad godzinę. Niechętnie weszłam na podwórko i skierowałam się ku klatce schodowej. Od razu skierowałam się do pokoju i opadłam ciężko na łóżko. Ciekawe, co o mnie myślą osoby z klasy? Byłam tego bardzo ciekawa. Byłam również ciekawa, na jak dłudo uda mi się ukryć fakt, że tak naprawdę nie posiadam rodziców. I jak wtedy zareagują?
Obróciłam się na plecy. Patrząc w sufit, starałam się przypomnieć sobie jak wyglądała mama, jaki [...]

Przejrzysty poranek, szkliste powietrze, delikatne i kruche. Skute lodem mikroelementy uderzają w nozdrza. Krew prawie krzepnie, krzepka i radosna. Witałem w pełnej piersi nowy dzień.

Świat skrzypi pod każdym krokiem śnieg mruczy jak młody kociak. Aż ma ochotę człowiek rozpętać zawieruchę, zawieruszyć, podsłuchać, co mówi szum drzew, wyrwane gałęzi i małe, martwe ptaki.

Widuję go w odmętach zamarzniętego stawu, gdy godzina najbliższa południa, w lodzie jak lustrze przecieram twarz, a jego oczy widzą moje oczy.

Nie [...]

"Potem wyszedł Lot z Soaru i zamieszkał w górach, a z nim dwie jego córki" Czyli potem także wyszedł Lot z Soaru - miasta schronienia i zamieszkał w górach, na wschód od doliny Siddim (obecnie Morze Słone) a z Lotem dwie jego córki "Bał się bowiem mieszkać w Soarze" Czyli bał się bowiem Lot mieszkać w Soarze, by ponownie nie uciekać jak z Sodomy "Zamieszkał więc w jaskini on i dwie córki" Czyli zamieszkał więc w górskiej jaskini, Lot i dwie jego córki "Wtedy rzekła starsza do młodszej: Ojciec nasz jest stary, a nie [...]

Źdźbłem trawy rysujesz makijaż
stułę rzeki zarzucasz na plecy
jak łasica czujna i płocha
wyznaczasz pieśnią krajobrazy.

Chmara ptaków odprawia wesele
z witraży oczy patrzą olśnione
na łące szukaliśmy pejzaży
co przez lata były więzione.

Wino w tobie się zaczęło
stoisz bez chwili płaczu
usta wczoraj piękne i młode
w ćwierć rozchyleniu zostawiłem.

Zmęczone chmury przysiadły na stołku...
{...}

Mnie takie teksty nie cieszą. Sprawy wyglądają niedobrze. Koguty pieją przerywanym głosem. Jestem stary! [...]