Jagodzie się wydawało, że każdy dźwięk jak złowieszcze echo niechcianych traumatycznych przeżyć, odbijany od każdego zakątka wielkiej sali sądowej, niesie ze sobą mroczne obrazy, których nie sposób wymazać z zakamarków pamięci.
Ten tłum ludzi przerażał Jagodę jak zaszczute zwierzę na cyrkowej arenie rzucone lwu na pożarcie. Musiała znów odważnie spojrzeć oskarżonemu prosto w oczy. Szyderczy uśmiech na jego twarzy przyprawiał ją o ból!
Siedząc publicznie na ławce przed wszystkimi zebranymi, Jagoda nadal miała [...]

Rozdział II

Był podróżnikiem od lat. Astralnym wizjonerem, którego senne myśli wędrowały po najdalszych zakątkach ludzkiej psyche. Upodobał sobie te strefy, które psychologie określili mianem nieświadomości zbiorowej. Tam właśnie ukryto wszelkie symbole, metafory, przestrzenie tak boleśnie zakorzenione w postrzeganiu i rozumowaniu ludzkim, które rzutuje na interpretację świata, iż było to miejsce doskonałe do eksploracji. Nie było natomiast niczego, co mogłoby go obecnie przerazić. Bywał w miejscach dalekich. [...]

Długo walczyłem z otwarciem drzwi, aż wreszcie puściły. Wszedłem i poczułem wolność, ale nie miałem odwagi zejść do piwnicy, dlatego stałem pod drzwiami. Nasłuchiwałem. Ta przerażająca cisza niczego dobrego nie wróżyła i nie myliłem się. Oparty o framugę powoli zsuwałem swoje ciało do parteru, poczułem błogi stan.
Sen mnie otulił szalem i ujrzałem tłum ludzi zmierzający w moim kierunku. Pośród nich dominował barman, nie był już taki sympatyczny.
— Rozpracowałem cię, ty draniu! — krzyczał. — Już [...]

"a gdy przebywał tam przez długi czas, wyglądał raz oknem Abimelech, król filistyński, i zobaczył, że Izaak pieścił Rebekę, żonę swoją" Czyli a gdy przebywał Izaak w Gerarze mieście - państwie przez dłuższy czas, wyglądał raz oknem Abimelech, król filistyński, i zobaczył, że Izaak pieścił Rebekę, jak pieści się żonę swoją "Wtedy Abimelech wezwał do siebie Izaaka i rzekł: Przecież to jest żona twoja, czemu więc mówiłeś: To siostra moja ?" Czyli wtedy Abimelech wezwał do siebie Izaaka, gdy zobaczył, że [...]

(Historia pisana spontanicznie i wszystkie postacie i wydarzenia są wymyślone. Lekko trzymająca w napięciu.)

Wycierałem szkło i spoglądałem na siedzącego przy barze mężczyznę. Już którąś kolejkę wypijał i martwym wzrokiem patrzył w jeden punkt, na zegar wiszący na ścianie. Z grającej szafy ktoś wypuszczał piosenki Cesárii Joany Éwory, jej czarny głos działał jak narkotyk na gości, a papierosowo-kawowy dym snuł się po lokalu niczym babie lato.
— Jeszcze raz to samo — zawołał mężczyzna. — Tylko [...]

Od rana zaniepokojony, biegał po mieście. Wpadał do domu tylko na chwilę, coś wystukiwał na komputerze, chwytał jabłko coś do picia i znowu wybiegał z domu. Widziała go tylko przelotnie z tym niezwykle skupionym wyrazem twarzy, wzrokiem skierowanym jakby do wewnątrz, zawieszonym tylko na jednym problemie. Nie pytała co się dzieje, wiedziała, że nie powie nic dopóki nie rozwiąże problemu, albo nie będzie potrzebował pomocy. Po prostu była, zajmując się jak zwykle domową krzątaniną. W takim stanie zawsze gotował sobie [...]

"Rozmnożę potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i dam potomstwu twemu wszystkie te kraje," Czyli rozmnoży Wszechmogący Bóg potomstwo Izaaka jak gwiazdy na niebie, których zliczyć nie można. Tak liczne będzie potomstwo Izaaka dane od Wszechmogącego Boga (Rdz.15,5) i da Wszechmogący Bóg potomstwu Izaaka wszystkie te kraje, w których mieszkają przeklęci - nieświadomi potomkowie Chama (Rdz.9,25) "a wszystkie narody ziemi będą błogosławione przez potomstwo twoje," Czyli a dla wszystkich narodów ziemi będzie swoją wolę [...]

Dagmar i Fridriś wybrali się rano po zakupy. Właściwie Dagmar jechala do arbajtu w magistracie, a pies Fridriś zabrał się z piękną Dagmar na zakupy wędliniarskie do sklepów wiejskich firm wędliniarskich, które oczywiście mieściły się w powiatowym mieście, którego prokreacja przegrywała z umieralnością i migracją.
Przejeżdżali właśnie w cieniu wielkiej góry obok kilkunastohektarowego pola kukurydzy, gdy Dagmar powiedziała:
- To wszystko pójdzie pod strefę ekonomiczną. Mówią, że mają jeszcze 6 czy 9 działek. [...]

Rozdział I (poprawiony)

Był blisko. W towarzystwie dwojga dusz, które niegdyś patrolowały Stare Urwisko, obecnie jednak, spragnione ludzkich uczuć, żerowały na Podróżniku; kierował się w stronę Kanionu. Każdy dzień podróży był niewidoczną formą wewnętrznej, stopniowej śmierci. (Palce czasu zanurzone w gorzkim ciele. Od kiedy pamięć sięga pierwszych promieni słońca, bóstwa przemawiały do nas za pośrednictwem niezliczonych myśli, dróg i sposobów. Jestem wyobcowany. Sęp nade mną czuwa. Jeśli liczy na coś [...]

Lipiec. Wakacje. Urlop. Wczasy. W tym roku wybraliśmy się ze znajomym małżeństwem, też eks policjantów, do mojej rodzinnej leśnej osady. Teraz to obszar Natura 2000. Zaraz następnego dnia po przyjeździe powędrowaliśmy do dwóch jezior. Żonom rozpaliliśmy ognisko nad jednym z nich, a my łódką popłynęliśmy po tym mniejszym, zachwycając się idealnie przeźroczystą wodą, żółtym piaskowym dnem i ławicami pływających pod nami ryb. Były karpie, liny, płocie, karasie, leszcze, okonie i szczupaki. Jezioro było płytkie. [...]

"Potem nastał głód w kraju, inny niż pierwszy głód, który był za czasów Abrahama" Czyli potem gdy Ezaw sprzedał błogosławione pierworodztwo Jakubowi. Nastał brak żywności w kraju Negeb, którego przyczyną było zniszczenie roślin - rodzaje informacji (2Kron.6, 28) które Wszechmogący Bóg dał na pokarm dla człowieka - rodzaj informacji, wszelką roślinność wydającą nasienie - informacja o całości rodzaju informacji (Rdz.1,29) I wszystkim zwierzętom - rodzaje informacji, którym Wszechmogący Bóg dał na pokarm [...]

I gdy rozstawali się i była bliska domu, cicho wzdychała. Czuła się niezwykle i błogo. W chwili pocałunku, oddała mu kawałek duszy i serca, i dlatego tak reaguje. Z drugiej strony, jemu też zrobiło się ciepło. Och, ukochana, pomyślał. Do zobaczenia skarbie. Do rychłego zobaczenia. I ona także tak to czuła.

Był blisko. W towarzystwie dwojga dusz, które niegdyś patrolowały Stare Urwisko, obecnie jednak, spragnione ludzkich uczuć, żerowały na Podróżniku, kierował się w stronę Kanionu. Każdy dzień podróży był niewidoczną formą wewnętrznej, stopniowej śmierci. Nie był w stanie przewidzieć, czy tak intensywna podróż, w trakcie której tych dwoje dusz wyżera jego emocjonalność, nie odbije się negatywnym echem na dalszym, spokojnym już życiu, jakie planował wieść po powrocie z podróży.

Miewał też bardziej [...]

Dzwonek. Kto to? Maria już była, listonosz był wczoraj, akwizytorzy chyba nie. Przegoniła ich kilka razy, nawet ostro było. Pewnie przekazali innym mocne pozdrowienie... „Spierdalaj człowieku”. No i są. Obydwoje, ci nowi w rozciągniętych szmatach i włosami upiętymi niechlujnie.
Chyba trzeba otworzyć.
— Czy nie przeszkadzamy? – zapytali.
— A o co chodzi? – burknęłam z podniesionym czołem.
— Jesteśmy pani nowymi sąsiadami i chcieliśmy się przywitać, poznać – wydukali.
Tężeję w sobie i myślę – po [...]

Martwą ciszę tego miejsca przerwały dzwony na Anioł Pański. Odmówiłam „Zdrowaś Maryjo, łaski pełna”. Kiedy ucichły, usłyszałam głosy na klatce schodowej. Podeszłam do drzwi i spojrzałam w wizjer.
Weszli z szafą na drugie piętro – starą, z gruba ciosaną. Ona i ich dwóch. Słyszałam jak dyszą. Nagle szafa się otworzyła, a w niej pierzyna, różowawy wsyp . Kto dzisiaj przykrywa się pierzyną? Pewnie matka dała w posagu.
Odsunęłam oko od judasza i zawróciłam myślami kilka dekad wstecz, kiedy przyjechałam do [...]