"Bo sługa twój ręczył za chłopca ojcu swemu, mówiąc: Jeśli nie przywiodę go do ciebie, wtedy do końca życia będę obciążony winą" Czyli bo sługa twój, Juda nieświadomy brat Józefa, co czyni Józef brat jego ręczył, zobowiązał się zapewnić życie bratu swemu za chłopca, z którego duszą jest związana dusza ojca mego, ojcu swemu, Judy i braci Józefa, mówiąc słowa: Jeśli nie przywiodę go do ciebie, jeśli Juda brat Beniamina zobowiązaniem nie zapewni życia Beniaminowi bratu swemu, wtedy do końca życia, [...]

Jechałam autobusem do domu. Długa trasa przez mój ukochany Oszczeklin. Jechał miły kierowca, który nawiązywał rozmowy z pasażerami i żartował. Przejeżdżaliśmy obok pewnego pięknego domu, nowo zbudowanego, swą nowością lśniącego. Wszyscy pasażerowie wraz z kierowcą spoglądali się na prawo, by ujrzeć ów cudny dom. Podziwiany był bowiem budynek we wsi. Inne domy nie były tak piękne i było im wstyd, że odpadają im tynki czy dachówki. Tynk podziwianego domu nieraz się rumienił, bo nim tak wszyscy się zachwycali. [...]

"A jeżeli zabierzecie i tego, a spotka go coś złego, wtedy doprowadzicie mnie osiwiałego ze zmartwienia do grobu" Czyli a jeżeli zabierzecie, bracia Józefa i tego, Beniamina, którego urodziła Jakubowi Rachela, kochana żona Jakuba (Rdz 29,30) A spotka go coś złego, jak Józefa, którego bracia z nienawiści sprzedali do Egiptu (Rdz 37,28) Wtedy doprowadzicie mnie, Jakuba osiwiałego, przez długo trwającą destrukcje ze zmartwienia, o Beniamina do grobu, miejsce dla rodzaju informacji po długo trwającej destrukcji Analogicznie do [...]

Nurt Biebrzy był bardzo spokojny. Przyczyniał się bardzo znacznie do poczucia ciszy i wewnętrznego pokoju. Do tego ich stanu ducha przyczyniały się ptaki. Nie było ich słychać. Milczały też drzewa. Nie szumiały, bo zniknął wiatr. Tak jakby nie było powietrza, ale było, przecież nie mieli problemu z oddychaniem. Było za to słońce i rozpościerało swoją jasność wraz z ciepłem. Dobrze jest popatrzeć słońcu w twarz przez soczewki z liści drzew w lesie albo płatki wysokich kwiatów nad rzeką. Steruje się wtedy [...]

Stałam na przystanku w mieście K. Autobusy przyjeżdżały i odjeżdżały. Ludzie wsiadali i wysiadali. Ludzka cyrkulacja. Patrzyłam na ludzi. Każdy wypatrywał swego autobusu. Ja również. Podjechał autobus do miejscowości S. Pewna kobieta nie zauważyła go od razu, dopiero po chwili. Zagapiła się. Autobus miał już odjechać, a ona biegła do niego. Nagle ludzie zaczęli się na nią oglądać, czy zdąży czy nie. Wszyscy trzymali za nią kciuki, by jej się to udało. Ludzie odprowadzali ją wzrokiem. Myślę, że każdy [...]

Mam w ten zimny dzień ochotę na jazdę rowerową. Niech to będzie starego roku pożegnalny wypad rowerowy. Przez lasy oszczeklińskie. Wtedy pocałowałabym każdą gałązkę świerku. Moja poetycka "Siekierezada".
******
Pewien mężczyzna miał za zadanie rozwiesić lampki w galerii A. w mieście K. Musiał wejść na dach galerii. Nie bał się wcale. Ot, wysokość taka jak zawsze. Nie raz tak pracował. Wprawiony rozwiesił światełka, by inne dusze cieszyły się nadchodzącymi świętami. Nagle człowiek poślizgnął się i [...]

"A my powiedzieliśmy: Nie możemy jechać ! Pojedziemy natomiast, jeżeli nasz najmłodszy brat pojedzie z nami. Bo jeśli brat nasz najmłodszy nie pojedzie z nami, nie będziemy oglądać oblicza owego męża" Czyli a my powiedzieliśmy, mowę słów: Nie możemy jechać, do Egiptu. Pojedziemy natomiast jeżeli nasz najmłodszy brat, Beniamin syn Racheli, matki Józefa pojedzie z nami. Bo jeśli brat nasz najmłodszy, Beniamin nie pojedzie z nami, do Egiptu, nie będziemy oglądać, nie ujrzymy oblicza, tożsamość rodzaju informacji owego [...]

Stoi uboga kobieta przed cukiernią. Jest skromnie ubrana. Ma wytarty płaszcz i chustkę na głowie. Wydaje mi się, że nie wie, że stoi przed sklepem. Stoi bowiem odwrócona tyłem do witryny. Ma lekko rozchylone usta. Coś szepcze do siebie. Stoi tak, że nad jej głową na półce w witrynie widnieje ogromny tort z kremem i wiśniami. Tak oto odbyła się jej koronacja na kobietę zamożną. Kobieta wygląda bowiem jakby rzeczywiście miała na sobie koronę z tortu. Symbol bogactwa i przepychu. Ile na świecie chodzi ludzi biednych i [...]

"Wtedy ty rzekłeś do sług swoich: Jeśli brat wasz najmłodszy nie przyjdzie z wami, nie będziecie już oglądać oblicza mojego" Czyli wtedy ty rzekłeś: słowa, dźwięki, wibracje - nośniki mowy słów do sług swoich, nieświadomych braci swoich, co czyni Józef brat ich: Jeśli brat wasz, Beniamin najmłodszy syn Racheli, matki Józefa nie przyjdzie, przybędzie z wami z ziemi kananejskiej, nie będziecie już oglądać, nie ujrzycie oblicza, tożsamość rodzaju informacji mojego, Józefa - rodzaj informacji z formą ruchu. [...]

Szłam ulicą S. w mieście K. Bloki, wszędzie bloki. Po lewo za siatką znajdował się wielki plac ziemi zarośniętej trawą, teren nie zużytkowany. Obszar ten był poza zasięgiem lamp, w mroku. Przypomniałam sobie, że kiedyś (wiele lat temu) na tymże terenie obóz rozbił cyrk. Nie wiem, czemu sobie pomyślałam o nim. Z głębin, otchłani wspomnień pojawiła się myśl ta. Nagle wyczułam duchy. Spojrzałam na plac. Spostrzegłam tam dwie zwierzęce dusze: szympansią i tygrysią. Dusze owe zauważyły mnie i zaczęły opowiadać swą historię. Mówiły, że zostały tu, bo straciły tutaj życie, były źle traktowane przez cyrkowców, bite, poniżane. Cyrk już dawno odjechał. A one zostały tu. Żyją sobie więc na tym placu. Czasem tęsknią za cyrkiem, ale ten już daleko. Dusze zwierząt powiedziały mi, że byłyby w stanie wybaczyć swoim cyrkowym oprawcom. Bo jak stajesz się duszą, przebaczanie staje się łatwiejsze.

Są Anioły na tym świecie. Anioły mają piękne oczy i lekko wytartą szminkę na ustach. Gdy stoję na przystanku zamyślona, podchodzą starsze panie i panowie - Aniołowie. Mówią coś z przeszłości, o historii. Zapytują mnie o coś, by coś od siebie dodać. Budzą mnie z zadumy. I co z tego, popadam w większą refleksję po rozmowie z nimi.

Jadę porannym autobusem. Oczy mi się same zamykają. Jest wcześnie rano. Zza zakrętu na horyzoncie jawi się ogromny księżyc w pełni. Jestem zachwycona widokiem! W miarę jak posuwamy [...]

"Wtedy odpowiedzieliśmy panu mojemu: Mamy jeszcze ojca staruszka i małego chłopca, który urodził mu się na starość. Brat zaś jego umarł, tak że on sam jeden pozostał po matce swojej, i ojciec kocha go" Czyli wtedy odpowiedzieli mową słów bracia Józefa panu mojemu, Józefowi bratu swojemu: Mamy jeszcze ojca staruszka, bo długa destrukcja sprawił że został staruszkiem, i małego chłopca, młody rodzaj informacji, u którego długa destrukcja sprawi że będzie staruszkiem, który urodził mu się na starość, którego [...]

Idzie kot samotną uliczką. Idzie samotny, być może trochę zmęczony. Pytam się go: Kocie, co ci jest? On odpowiada, że życie dało mu w kość. Mówi, że strasznie cierpi i ma spleen, jakiś Weltschmerz, problemy egzystencjalne. Kot idzie ze spuszczoną głową. Wygląda na rzeczywiście przygnębionego. Chce mi opowiedzieć historię swego życia. Pamięta, jak się urodził, był to mglisty poranek. I właśnie tę mgłę pamięta najbardziej. "We mgle szarej, idzie przez łąki i moczary, po trzęsawiskach i rozłogach, po zapomnianych dawno drogach, zaduma polna, Osmętnica..." Dlaczego smutek dopadł kota? Jest wszakże tyle kotów na świecie, a chandra go akurat wzięła. Kot ma też inne problemy, jest on bowiem czarny. Wszyscy go unikają. Stara się nie przechodzić przez ulicę, bo zaraz wszyscy zaczynają mówić o nieszczęściu, jakie rzekomo ma przynieść. Idzie więc sobie kot w swojej depresji. Chciałby dwie jasności w swym życiu: klarowny, czysty od problemów, niczym nie zmącony umysł oraz jasne plamki na swym futerku...

"A on rzekł: Daleki jestem od tego, bym miał to czynić ! Tylko ten mąż, u którego znaleziono kubek, będzie moim niewolnikiem, wy zaś idźcie w pokoju do ojca waszego" Czyli a Józef rzekł: słowa, dźwięki, wibracje - nośniki mowy słów do braci swoich: Daleki jestem od tego, byście byli moimi niewolnikami, bym miał to czynić ! Zbiorową odpowiedzialność za uczynki brata waszego. Tylko ten mąż, funkcjonalnie ukształtowany rodzaj informacji z formą ruchu, nazwany mężem, u którego znaleziono w worze ze zbożem, nasienie - [...]