Było ogłoszenie na tablicy ogłoszeń w miejscowości S. Potrzebowano ludzi do zrywania pomidorów w miejscowości O. Była informacja z numerem telefonu. Przeczytałam ogłoszenie. Potem jechałam autobusem przez miejscowość O. i widziałam to pole z pomidorami. I tu nastąpiło sprzężenie zwrotne. Jakiś człowiek czytał to ogłoszenie, a te pomidory już czekały i ludzkich rąk wypatrywały. Powstała obopólna myśl przyciągająca się. Człowiek czytał ogłoszenie i myślał już o tych pomidorach, wyobrażał je sobie. A one [...]

Kobieta weszła do swego mieszkania. Trzęsącą ręką położyła wiązkę kluczy na stoliku pokrytym ażurową serwetką. Zanim weszła, jej kot wiedział już, że idzie. Wyczuwał swoją panią, nadstawił uszu. Gdy kobieta otworzyła drzwi, zeskoczył z kanapy. Staruszka, gdy go ujrzała, rzekła do niego - Feluś, mój ty bohaterze, zawsze wiesz, kiedy nadchodzę. Kobieta usiadła na kanapie, gdzie przed chwilą siedział kot. - I tak to jest - rzekła - nie wiadomo, czy do kota czy do siebie. - Wiesz Feluś, dziś jest rocznica. [...]

"Myśmy mu powiedzieli: Jesteśmy uczciwi, nigdy nie byliśmy szpiegami;" Czyli myśmy mu powiedzieli: Jesteśmy uczciwi, nie byli uczciwi, bo nienawidzili brata swego, nigdy nie byliśmy szpiegami, nigdy nie byli szpiegami, byli braćmi Józefa, którzy nigdy nie miłowali brata swojego. I z nienawiści sprzedali brata swojego Ismaelitom, potomkom dwóch rodów Sema i Chama (Rdz 25,12) a ci przywiedli Józefa, syna Jakuba do Egiptu i sprzedali go przeklętemu potomkowi Chama (Rdz 39,1; 10,6-7; 9,25) "było nas dwunastu braci, synów ojca [...]

Jesień zmienia nasze oblicza.
Upływający czas wkrada się chłodami poranka, wędrującymi mgłami. Rozchodzi się zapachem palącego się drewna. Szeleści. Każdy świt to nowy zachwyt, inny spektakl /ciał/.
Ku zachodom przystajemy, pozwalamy nimi przesiąkać. To, co pomiędzy, ulatuje tak szybko. Zatapiamy się więc w sobie, jak w miękkim mchu, celebrując doniosłość chwili. Na moich udach delikatnie piszesz uwerturę, po czym gubimy czas. Za ścianą ciche łkanie deszczu, a ty stajesz się trawiącym mnie płomieniem, niczym zachodzące słońce mijający dzień.

Sylwia Pryga

Był aktorem. Przed wojną grywał w teatrze. Został zesłany do obozu koncentracyjnego. Żadnemu ze współwięźniów nie wyjawił, jakiej jest profesji. Zataił to, że grał kiedyś na scenie. Nie chciał, by ktoś się wypytywał, nawet ze zdziwieniem, o jego zawodzie. Musiałby wówczas opowiadać o przeszłości, a jej wspomnienie raziło go. Bo to były dla niego dwa różne życia - to przedobozowe i obozowe. Teraz miał inną rolę - kopał rowy. Poprzez obozowy los zrodziła się u niego depresja. Jakiś obozowy spleen. Dołowało [...]

List do znajomej na FB ( nauczycielki gry na fortepianie )

Pani Beato mam taką teorię że muzyka - to jest ,,zło``
I nie jest to żart.
Tak jest naprawdę !
Już tłumaczę .
Popatrzmy na najbardziej jaskrawy przykład - bluesa.
Muzycy tego gatunku po prostu wcześnie lub bardzo wcześnie umierają i to nagminnie. I sprawa nie tyczy się tylko tych popularnych-, ale prawie wszystkich - a nawet miłośników tej muzyki.
Ćpają chlają i umierają lub chorują a potem umierają - po prostu ulegli urokowi subtelnych dźwięków gitar [...]

Pojechali. Pojechali jedynką w kierunku gór. Po chwili dłuższej skręciła w prawo i powiedziała, że są na Alei Niepodległości w Tychach, bo chce mu pokazać kogoś kogo on bardzo ceni i ona zresztą też i w kim widzi też porozumienie ich dusz. Uśmiechnął się i pomyślał, że może faktycznie tak jest, że nadzieją robi swoje, wystarczy jej za bardzo nie przeszkadzać. Pomyślał teraz o ziszczonej nadziei. Będzie pewnie miłością. Wspólną codziennością nie byle jaką, ale codziennym wspólnym tworzeniem radości życia [...]

"Albowiem otępiało, zanikło pragnienie serca do czynienia sprawiedliwych i dobrych uczynków tego ludu, którzy słyszą i widzą i nie mają pragnienia swego serca do czynienia sprawiedliwych, dobrych uczynków, uszy ich, do słuchania słów dotknęła głuchota, zanikła funkcja słyszenia słów, oczy swe przymrużyli, niedokładnie zamknęli, żeby oczami nie widzieli wszystkich sprawiedliwych i dobrych uczynków z pragnienia swego serca ani uszami swymi nie słyszeli, o czynionych, sprawiedliwych i dobrych uczynków i sercem swoim nie [...]

Byłam w supermarkecie K. w mieście K. Kupowałam jedną rzecz tylko, już nie pamiętam co. Przede mną stała młoda kobieta. Miała dużo zakupów w wózku. Powiedziała, że mnie przepuści z tą jedną rzeczą tylko. Ja odrzekłam, że nie trzeba, ale ona nalegała. Zgodziłam się więc. Za sobą usłyszałam nagle, że ta kobieta znowu kogoś przed sobą przepuszcza. Pomyślałam, że to musi być dobra kobieta, o dobrym sercu. Przyszła taka komiczna myśl do mnie, że będzie wszystkich tak przepuszczać, aż do zamknięcia supermarketu. Zamkną ją w tym markecie na noc. Bardzo mnie zaskoczyła cierpliwość kobiety i jej dobro. Myślę, że nawet gdyby przyszło jej spędzić noc w markecie, nie wzruszyłaby się ona. Stojąc przy kasie często się człowiek denerwuje, a to na ekspedientkę, to na innego klienta. Życie płynie jak ta taśma przy kasie. Towary to różne momenty naszego życia. To dobrze, że od czasu do czasu zjawi się osoba, która poruszy naszym towarem.

Jest coś fajnego w tej żabie, nawet magicznego, zwłaszcza w nocy. Spotkali się przy niej ponownie. Ponownie była piękna, kształtna, emanowała zmysłowością, faktycznie feremony romantycznych długich nocy po świt aż oplatały go. Te czarne szpilki jak najszybciej pragnął zamienić na czerwone. Czarną bluzkę w grochy na czerwoną w gwiazdki. Czarną spódnicę na bordowe skórzane mini. Ta niebieska kreska wystarczała po rzęsami. Doskonale współgrała z anielskością głębi jej oczu, błękitną anielskością, aniołów [...]

"A gdy jeden z nich rozwiązał wór swój, by w gospodzie dać obrok osłu swemu, spostrzegł pieniądze na wierzchu wora swojego" Czyli a gdy jeden z braci Józefa rozwiązał wór swój, ze zbożem, nasienie - informacja o całości rodzaju informacji, by w gospodzie, budynek postawiony z rodzajów informacji, z gotowymi posiłkami z rodzajów informacji, do przenocowania, w którym dał obrok, zboże, nasienie - informacja o całości rodzaju informacji, z rozdrobnionym rodzajem informacji, na którym wyrosło zboże, nasienie, osłu [...]

Kury gdakały, bo się ważne rzeczy działy. Nawysilały się ptaszyska, bo ich pan, zwany Andrzejem, uzbierał jajka, świeżo przez nie zniesione. Miał jechać do wielkiego miasta, aby je sprzedać. Kury nioski były podekscytowane. To ważkie wszak zdarzenie - ich jajka idą na, rzec by można, salony! Ciekawe były poczciwe ptaszyny, kto kupi ich płody. Niezmiernie się cieszyły, plotkowały i gdakały, jak to kury.

A w mieście: "Nikt nie chciał ode mnie kupić jaj. Mówiłem, że świeże, wiejskie, prosto od kur. Ludzie mnie [...]

Szła ulicą miasta K. kobieta. Przechodziła przez ulicę. Nie wiem czemu, ale zwróciła mą uwagę. Zaczepiła mnie. Zapytała się, czy wiem może, gdzie jest ulica Poniatowskiego. Bo mówiono jej, że dojedzie tam autobusem nr. 19. Zastanowiłam się, nigdy o takiej ulicy nie słyszałam. Zmartwiłam się, że nie jestem w stanie jej pomóc. Kobieta powiedziała, że musi dostać się do przychodni. Wyjęła z torebki kartkę z nazwą i ulicą przychodni. Przeczytała, że chce jechać do przychodni Konsylium, ale nie na Poniatowskiego, [...]

"Przystąpiwszy uczniowie Jezusa Zbawiciela, rzekli mu: Dlaczego mówisz, słowa do nich, którzy nie są uczniami w podobieństwach, zastępstwo słów o podobnym znaczeniu" "A On, Jezus Zbawiciel odpowiadając, rzekł: Wam, uczniom moim dane jest znać tajemnice, nieujawnione Królestwo Niebios, sprawiedliwości i dobrych uczynków z pragnienia waszych serc, ale tamtym, którzy nie są uczniami Jezusa Zbawiciela nie jest dane, znać Królestwa Niebios Sprawiedliwości" "Albowiem temu, kto ma, sprawiedliwe i dobre uczynki z pragnienia swego [...]

Zamarzający człowiek zamarza w opuszczonym domu. Mróz zbiera ofiary. Już zaczął polowanie w listopadzie zeszłego roku. Teraz jest luty. Zimno nie jest miłe, milszy jest upał, choć czasem też nieznośny. Dmucha sobie bezdomny w ręce, bo życie go wydmuchało jak tę wydmuszkę. Żółtko i białko życia wydmuchane, została jeno ta skorupka cienka. I jak tu się ogrzać?

Na ulicy zaczepił mnie mężczyzna. Spytał się, czy mogłabym mu dać dwa złote, bo zabrakło mu do leków, a receptę zostawił w aptece. Mój pierwszy [...]