"A Jakub też poszedł drogą swoją i spotkali go aniołowie Boży" Czyli a Jakub też poszedł drogą swoją do ziemi ojców swoich Abrahama i Izaaka, i spotkali Jakuba wysłannicy Boży, by strzec Jakuba. "Jakub, ujrzawszy ich, rzekł: To obóz Boży. I nazwał to miejsce Machanaim" Czyli Jakub ujrzawszy wysłanników Bożych, by strzec Jakuba, rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów Jakuba: To obóz wysłanników Bożych, (by strzec Jakuba) I nazwał obóz wysłanników Bożych, by strzec Jakuba, Machanaim. Bo Jakub [...]

- Dzwonił?-
- Nie. Powiedziałam, że jak tylko da znać pierwszy będziesz wiedział. Uspokój się, kochanie.

Mężczyzna stał przy kuchennym oknie. Przyglądał się, jak grupka dzieci zawzięcie rysuje kredami na asfalcie. Obok artystów przemknęły dwa rowerki. Wiosna wciskała się w każdy kąt. Zieleń młodych liści była jeszcze blada, a trawa dopiero przeciskała swoją grzywę przez wczesnowiosenną martwotę zielonych skwerków, jednak zapach wiosny, specyficzny aromat ciepłej ziemi, pierwszych kwiatów, słońca z [...]

"Rzekł jeszcze Laban do Jakuba: Ten oto kopiec i ten pomnik, który postawiłem między mną a tobą" Czyli rzekł jeszcze: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów Labana do Jakuba, nielokalnie zakodowanych w czasoprzestrzeni: Ten oto kopiec (Zgody) i ten pomnik (Zgody), który postawiłem między mną a tobą" będą świadkami (kopiec i pomnik Zgody, nielokalnie zakodowane w czasoprzestrzeni), że ja, idąc do ciebie, nie przejdę mimo tego kopca, ani ty idąc do mnie, nie przejdziesz mimo tego kopca (Zgody) i tego pomnika (Zgody, [...]

"Choć więc teraz, a zawrzyjmy przymierze, ja i ty, i niech ono świadczy o zgodzie między nami" Czyli Laban więc teraz chce zawrzeć przymierze, gdy oszustwem chciał szkodzić Jakubowi, swoim córkom, swoim wnukom i Jakubowi chciał uczynić coś złego, a uczynić nic nie mógł. I mówił nieprawdę, że wszystko jest jego, co należało do Jakuba. Teraz chce zawrzeć przymierze z Jakubem, które będzie świadczyło o zgodzie między Labanem a między Jakubem "Wziął tedy Jakub kamień i postawił go jako pomnik" Czyli wziął tedy [...]

"Tak oto dwadzieścia lat służyłem w domu twoim, czternaście lat za dwie córki twoje, a sześć lat za trzodę twoją, ty zaś dziesięć razy zmieniałeś zapłatę moją" Czyli tak oto dwadzieścia lat pracował Jakub dla Labana, czternaście lat za dwie córki Labana, za Leę siedem lat szabatowych (Wj 23,10-12) i za Rachelę siedem lat szabatowych, a sześć lat pracował Jakub za trzodę Labana, a w siódmym roku szabatowym wrócił do ziemi ojców swoich. Laban natomiast dziesięć razy zmieniał zapłatę Jakuba, jak zmieniony [...]

A coto toto się podziało ze mną. Mój wewnętrzny przydział, wydział mój specjalny, tajna kartoteka, nie tylko akt urodzenia, ale i śmierci, który przecież jeszcze się nie wydał, wpadł w moje ręce. Dosięgły mnie moje szachrajstwa umysłowe, moje gierki i przekręty do tego stopnia, iż samo sobie, a przez to siebie uświadomiłem, iż życie moje właściwie dobiec mus końca.

Skończyły mi się i patos, i interpretacja własnego losu, jak to się interpretuje historię w sposób artystyczny, tak mocno to się wyświechtało, [...]

"ona zaś rzekła do ojca swego: Nie gniewaj się, panie mój, że nie mogę wstać, (bo Rachela siedziała na bożkach domowych Labana)przed tobą, gdyż mam dolegliwość kobiecą, (z którą siedziała na bożkach domowych) " "Chociaż więc szukał, nie znalazł bożków domowych" Czyli chociaż więc Laban szukał bożków domowych, na których siedziała Rachela z dolegliwością kobiecą, nie znalazł bożków domowych - uzewnętrznienie swojej powierzchownej koncentracji myśli i świadomości na domowej tradycji kultu religijnego, na [...]

(...)
Senny dzień, za oknem deszcz, spadek ciśnienia, a ją bierze...(do rymu)
Nie tak wyobrażała sobie (jeszcze) jesienne morze, szum roznegliżowanych gałęzi drzew i krzyki mew. Nie tak, to nie ten czas, nie ten dzień. Odpuściła sobie wyjście z domu, zerknęła na cukierniczkę - westchnęła, powieka jej drgnęła i łza popłynęła. Nie chciała płakać, chciała być silna.
Kolejna łza...rozterka serca jest temu winna...a może cukierniczka, która była napełniana przez ręce kochane, by mogła pić słodką, gorącą [...]

"Skoro jednak już wybrałeś się w drogę, bo bardzo zatęskniłeś za domem ojca swego, to dlaczego ukradłeś bożki moje ?" Czyli skoro już wybrał się Jakub w drogę, bo bardzo zatęsknił za domem ojca swego - Boga Wszechmogącego, Abrahama, Izaaka i Jakuba, to dlaczego miałby Jakub ukraść bożki - uzewnętrznienie swojej powierzchownej koncentracji myśli i świadomości na tradycji kultu religijnego Labana ? Analogicznie do każdego z nas, skoro już wybraliśmy się w Jakubową drogę, bo bardzo zatęskniliśmy za domem ojca [...]

"Wtedy rzekł Laban do Jakuba: Cóżeś to uczynił ? Zmyliłeś mnie i zabrałeś córki moje jak branki wojenne" Czyli uczynił to Jakub, bo oblicze Labana nie było już wobec Jakuba takie samo jak dawniej było. Wtedy rzekł Bóg Wszechmogący do Jakuba: Wróć do ziemi ojców swoich Abrahama i Izaaka, a Ja będę z tobą (Rdz.31,2-3) Zmylił Labana, bo nie powiedział, że chce uciec od niego, zabrał córki Labana, żony swoje, za które pracował u Labana czternaście lat, a sześć lat za trzodę Labana, który dziesięć razy [...]

Popołudnie. Siedział na swojej pryczy po obiedzie. Wybór. Zostać tu i dzielić się opłatkiem z marynarzami, którzy za nim nie przepadają. Zwłaszcza z marynarzami obsługi stałej, z których jeden szczególnie - Hanys, mówił mu jak go nienawidzi. Miał nadzieję. Modlił się, że ten typowy kopalniok pojedzie w cholerę. Dostanie urlop. Ale został pierun.

Miał przepustkę stałą. Wyborem była kolacja wigilijna dla przyjaciół organizowana przez szefostwo i pracowników jednego lokalu, nie na tym głównym deptaku z Neptunem w [...]

Wigilia roku 1989. Centralny Szpital Marynarki Wojennej w Gdańsku Oliwie przy ulicy Polanki, a naprzeciwko domu przy ulicy Polanki 54. Szkolą się na sanitariuszy marynarze z Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce. Ich szkolenie polega głównie na sprzątaniu obiektu i wokół ogromnego kompleksu szpitalnego oraz przede wszystkim na wynoszeniu zmarłych z oddziałów szpitalnych do kostnicy.

Nie lubieli go. Był chory. Miał platfusa i wiecznie odbite zaropiałe stopy, ale armia nie chciała go zwolnić z zasadniczej służby [...]

"Wstał więc Jakub i posadził synów swoich (potomków danych od Boga Wszechmogącego) i żony swoje (Rachelę i Leę) na wielbłądach," "i powiódł przed sobą (wzór pasterza) całe stada swoje i cały dobytek swój, który nabył, bydło, które należało do niego, które nabył w Paddan - Aram (miasto potomków synów Nachora, brata Abrahama), aby wrócić do ojca swego Izaaka, do ziemi kanaanejskiej (analogicznie do każdego z nas, abyśmy wrócili do ojca naszego - Boga Wszechmogącego, do życia w nowym systemie duchowo - [...]

Młodzi bardzo starym we wsi uczynili wielki afront. Jedni bardzo starzy wiekiem, drudzy bardzo starzy duchem. Uroczystość młodzi ogłosili świecką, to starzy wiekiem i duchem, wysłali sygnał, że ma być kościelna, bo nie przyjdą. Młodzi długo nie myśleli i nie zaprosili ich wcale. Tak się rodzi na wsi kultura, bo na takiej wsi kultura, to plotka, zwłaszcza na spotkaniach formalnych grup gromadzących kobiety: religijnych i świeckich. Oczywiście, że te grupy to jedno i to samo.

Potem, nagle, ni stą, ni z gruchy, obydwie [...]