Tak bym chciała znaleźć spokój
W azylu ramion się zapomnieć
I wysuszyć łzy nieposkromione
Morfiną twych ust ból ukoić

Lecz ta trapiąca niepewność
Lecz strach przed zagubieniem
Wzbierają we mnie
Zalewając bólem po brzegi

I tyle pytań w mojej głowie
Że brakuje miejsca na odpowiedź
Tą jedyną najważniejszą
Która drogę wskazać może

Tą właściwą ostateczną
Tą od której brak odwrotu
Wytęsknioną upragnioną
Wskazującą…
…Szczęście?

I nastanie u ciebie taki dzień
Gdy nie pozwolą nigdzie upchnąć się myśli
Gdy zabłądzisz wśród labiryntu wyborów
I każdy z nich będzie zamkniętą drogą

I gdy poczujesz, że jednak to nie to
Że lepiej osiąść na samym dnie
Że lepiej w kajdanach, okowach być
I skryć się, zatrzasnąć, wyrzucić klucz

I wtedy oddech głęboki weź
Aż zimne powietrze cię zawładnie
Aż płuca w żelazo się zmienią
I na sekundową wieczność przestaniesz żyć

I gdy wydech uwolni cię
Aż ciało zapełni ciepła żar
Aż poczujesz życia iskrę
I swój los w swoje dłonie weź

I żyj
I po prostu żyj

Dotknij mnie jak nikt dotąd
Otul mnie kołdrą swych ramion
przykryj pierzyną pocałunków

Dłonią swą tak delikatnie
Wędruj po nieznanych lądach
Poznawaj mnie po kawałku

Usta niech rozgrzewają skórę
Dreszcze pozostawiając ciepłe
I ciało rytmicznie drgające

Niech zaleje nas rozkosz
Niech zniknie świat
Niech brakuje tchu

Niech ciszę wypełni krzyk
Niech powietrze znów drży

A ty…
bądź
we
mnie…

bądź
we mnie… Ty

I tkwię tak samotnie
porzucona w ciszy rozmów
w niewypowiedzianych słowach

Wciąż nieme usta
wykrzyczeć chcą wszystko
głuchym uszom

Zawieszona wśród uczuć
myślami rozdarta
chcę znów dotknąć gruntu

rozwikłać zagadkę
poskładać w całość
rozdartą na kawałki
mnie…