Jeżeli dzieci mają jakąś przewagę nad dorosłymi, [...] to jest nią umiejętność szybkiego wybaczania.

Poezja wznosi ogromne piękno do życia, ale także i wielki smutek.

"Wiem, że w pewnym sensie każdy krok, jaki zrobiłem, od chwili gdy nauczyłem się chodzić, był krokiem do Ciebie. Byliśmy sobie przeznaczeni."

Bez Ciebie nie mam po co żyć. Jestem jak bezdomny wędrowiec albo samotny ptak lecący donikąd.

-Znasz ją?- spytał jeden z nich zazdrosnym szeptem. A Ty właśnie wtedy uśmiechnęłaś się do mnie, więc odpowiedziałem: -Znam ją lepiej niż własne serce...

Prawdziwa dorosłość oznacza rozważenie ryzyka dużo wcześniej niż nagrody.

(... ) nie można naprawdę pokochać w ciągu dwóch dni. To uczucie może zapalić sie szybko, lecz prawdziwa miłość potrzebuje czasu, by przerodzić się w silny i trwały związek.

Miłość powinna nieść ze sobą radość, powinna zapewniać człowiekowi harmonię, a moja przynosiła tylko cierpienie.

Ale nauczyłem się, że można żyć dalej, bez względy na to, jak niemożliwie się to wydaje, i że ból... łagodnieje. Nie mija całkowicie, lecz po pewnym czasie nie jest już taki dominujący.

Odtwarzałem w pamięci cały dzień, czepiając się kurczowo przeszłości i uciekając przed pustką, która nie chciała mnie opuścić.

Przeszłość spiętrzyła się nagle nad nami, przytłaczając nas intensywnością naszych przeżyć.

- Chcesz znać prawdę? - spytała, nie czekając na odpowiedź. - Usiłuję jakoś przetrwać dzień, zachowując dość siły, by stawić czoło następnemu.

[...] a dotyk jej ciała był dla mnie niczym szklanka chłodnej wody w upalny letni dzień.