Myśli

Depresja
Nerwica natręctw
Fobia społeczna
Szok pourazowy

To tylko kilka schorzeń przypisanych mi dawniej i teraz. Kiedyś się o tym nie mówiło, temat tabu. Jak dziś pamiętam: "U Ciebie zawsze jest źle", "kiedy Ty się w końcu uśmiechniesz?", "wieczna pesymistka." Wtedy ukrywałam, że jest źle, uśmiechałam się - tego wymagano.
Dzisiaj nie boję się powiedzieć: tak, płakałam. Nie, nie jest dobrze.

Nie bój się mówić. Nie bój się iść do lekarza. Nie ma nic złego w tym, że sobie nie radzisz.

Wieczne odpoczywanie zaczyna się od opowiadania sobie bajek; umrzeć we śnie; w fantazji; podczas bajki; i nie żyć długo i szczęśliwie.

Zastanawiam się czy możliwe jest dotknięcie w sobie czystych uczuć. Rozgraniczenie stanów, które są efektem dotychczasowych przeżyć od tego, co jest mi naturalne. A może przeżycia tylko wyzwoliły naturalne emocje i jestem, jaki jestem, bez względu na to, przeżyłem. To zakłada jednak, że uformowało mnie życie, z drugiej strony co innego? Może nie warto ze sobą walczyć, pomimo pogardy do ludzi, niechęci oraz agresji, jakie do nich żywię, jestem, jaki powinienem być i to kierunek, w którym powinienem podążać, pomimo smutku, współczucia i chwil intelektualnej trzeźwości, gdu wszystko jest błahe, nie warte zastanowienia, chwilowe. Czy warto wierzyć w życie pośmiertne? Od wielu lat żyje w traumatycznym lęku, że ono istnieje. Ale to niczego nie zmienia. Nie wierzę, by istniała wolna wola, wierzę, że prawo bytu ma tylko wola egoistyczna.

- Boisz się końca?
- Raczej kończenia się bez końca,
to wykańcza bardziej niż sam koniec.

Drogi lśnią, prowadząc w Twoją stronę.
Oceany kuszą, obietnicą odkupienia.
Piękna...
wykraczającego ponad zasięg dotyku fal.

Otrzymując od kogoś anioła, podaruj mu swojego, by nie został bez opieki.

Bywa i tak, że i krytyk się spotyka, z krytyką…

©Krystyna Anna Szklarczyk
27.09.2020r./ 18:49

Jestem zakochany w takim życiu, bo go nie znam u mnie latały krzesła.
Marzę aby parzyć z tobą kawę w kamienicach.
Które mają sporo lat, chyba z miliard.

Mimowolnie wychodzi jakość, tak nadzwyczaj harmonijnie zaskakująco.

Pogoda, jakaś ty swawolna! Drzewa ściągają z siebie swetry i rozrzucają po ziemi; winorośl rozpięta; guziki winogron dyndają na wietrze.

Jedni kochają lato, inni jesień, jeszcze innych zachwyca wiosna lub zima. A ja kocham życie każdej pory roku.

wątpliw-ości 
stają mi ością
w gardle