"Życie chodź piękne tak kruche jest... " i znowu mam przed oczami obraz mojej babci, która uczyła mnie robić kruche ciasto. Znowu widzę to, jak uczyła mnie kruchości życia. Pokazywała mi , że trzeba cieszyć się każdą najmniejszą rzeczą, wszystkim ile tylko się da. Ile masz sił, kochaj. Tak wychowywała mnie, ta mądra kobieta. A ja uczyłam się żyć. Piekła najlepszy sernik. Staranie dobierała składniki i powtarzała, że o to właśnie chodzi w tym życiu, żeby niczego nie brać za dużo.Aż pewnego dnia przekonałam się, że to był ostatni taki, który w swoim życiu jadłam. Brakuje mi jej...