Życie jest podobne do wędrówki pod wielką górę...Na początku droga wydaję się łatwa i przyjemna...nie odczuwamy zmęczenia więc idziemy szybko i nie zastanawiamy się co będzie jeśli nagle siły nam odejdą...Kiedy dorastamy zaczynamy dostrzegać drobne trudności...napotykamy na naszym szlaku kamienie i dostrzegamy że nie da się bez zmęczenia wejść na tą górę...Jednak gdy stajemy się dorośli zważamy że nasza droga ma dość dużo powywracanych drzew i ogromnych kamieni których jeśli nie odsuniemy nie dotrzemy na jej szczyt...Dlatego zaczynamy rozglądać się na naszym szlaku czy nie ma jakiś innych turystów bo we dwoję łatwiej poodsuwać przewrócone drzewa...