Znów nie mogę spać, bo szukam Twojego uśmiechu w swojej głowie. Nie wiem czy to Bóg przebrał Cię tylko na chwilę za człowieka. Ja i tak dostrzegam cudownego Anioła, bez którego moje życie byłoby smutne. Chciałabym kiedyś usiąść na przeciwko Ciebie i opowiedzieć Ci o tych wszystkich wieczorach, kiedy nie mogąc zasnąć widzę przed oczami Twoją Twarz. I o tym, ile razy chciałabym Cię po prostu dotknąć i przytulić. Pocałować. Bezgranicznie mocno kochać. Tyle jeszcze chcę Ci powiedzieć. Ale, gdy patrzysz w moje oczy, tak głęboko i prawdziwie zatyka mnie i nie mogę wydobyć słowa... bo im dłużej Cię znam, tym uwielbiam Cię jeszcze mocniej. A kocham nad życie.