Zawsze próbowałem pomagać, teraz sam stałem się ofiarą. Wszystko co dotychczas myślałem to jedna wielka ściema. Zupełnie inaczej jest coś przeżyć, a inaczej na to patrzeć. Kazałem innym zapomnieć, a przynajmniej próbować, oczywiście to pomaga, ale co zanim się uda zapomnieć. Najgorsza jest prze de wszystkim świadomość tego, że chcesz, ale nie masz żadnych szans żeby to osiągnąć. Próbujesz zepchnąć na drugi plan wszystkie pozostałe cele aby osiągnąć ten jeden. Bezskutecznie, ale inaczej się nie da. Chcesz walczyć, mimo tego, że z góry wiesz o swojej porażce. Zawsze najlepsze podejście mają osoby trzecie, bo widząc wszystko z boku najłatwiej jest mówić co ma się robić. Słuchasz ich, mówisz „tak, genialne” a mimo tego i tak nie potrafisz się do tego dostosować. Istnieje szansa na zwycięstwo, ale co z tego, jeżeli za kilka chwil będzie trzeba podejmować kolejne walki i tak do końca życia. Próbujesz sobie wmówić, że tego chcesz, ale tak naprawdę wiesz, że to nieprawda. Próbujesz żyć, ale trzymając to wszystko w sobie schodzisz na dno i to zupełnie nic nie daje. Chcesz walczyć, ale wiesz ze nie ma o co, bo wszystko co było takie piękne kolorowe, i zaplanowane przepadło. Planowane życie przepada, planowany szczęście znika, planowane podróże giną i zostają tylko planami.