Zawsze możesz odejść. To były trzy słowa, które wpajał mu ojciec przez całe życie. Nigdy do końca nie mógł zrozumieć, dlaczego to było takie ważne, by nauczył się właśnie tych słów. Minęło kilkanaście lat. I dziś stoi przed obliczem, wyboru. Iść do przodu. Zabrnąć w pułapkę, z której nigdy więcej może się nie wydostać. Czy też odejść. Ta druga perspektywa była taka banalna. Prosta. Nie wnosiła nic do życia. Po raz kolejny przypomniał sobie twarz ojca. Pomarszczona skóra, zmarszczki, starość i te śmiejące się oczy. Ten błysk, kiedy znów nauczał go życia. ZAWSZE MOŻESZ ODEJŚĆ- słowa wyryte niczym na skale. Echo głosu ojca. I to coś.. czego dotąd nie zauważył. Co było przedtem nieistotne. A dziś stało się kluczem, do rozwiązania zagadki... Możesz... Nie musisz. Nie powinieneś... ale możesz. Wybór, który zawsze należy do Ciebie, a nie do innego człowieka.
Zawsze możesz odejść. Bo zawsze masz wybór. Nigdy nie ma tylko jednego wyjścia. To Ty na zawsze zostajesz odpowiedzialny za swoje czyny. Za miłość, którą utracisz idąc inną ścieżką. Za brak intymności, gdy wybierasz kierunek sławy. Za słowa wypowiedziane zbyt szybko. Za to co robisz, i czego nigdy nie zrobiłeś. Możesz, bo to jest Twoje życie. I nikt inny za Ciebie go nie przeżyje...
8 February 2016, 11:54
I to jest kwintesencja - wolność wyboru jest w każdej sytuacji. Być sobą i nie dać się podporządkować tym, których wartości i czyny są sprzeczne z moimi. Zawsze w takiej sytuacji można odejść. W ekstremalnych sytuacjach ludzie kładą na szali swoje szczęście i życie. Nie zmienię swoich poglądów w które święcie wierzę. Nie będę myślał, mówił czynił jak chcą, nie będę katować lub zabijać gdy mi każą. Zawsze mogę odejść.
I wtedy się sprawdza wartość człowieka, szacunek do własnej wolności.
Wolność, którą się pielęgnuje i broni nawet wielkim kosztem.
To jest wyższy wymiar wolności w stosunku do tej wolności którą otrzymuję w darze, że mogę robić wszystko to co jest w ramach obowiązującego prawa.
Twój ojciec dobrze uczył. Gratuluję dobrego nauczyciela. Szacunek wielki.