Madź,
smoki są takie nieopierzone... chowają zziębnięty quperek... by nie siać zgorszenia pośród wszego stworzenia. ;)
Cieszę się, że mnie zaszczyciłaś swoim skrzydełkiem. :))

Onejka,
tak, wszystko zależy od kąta patrzenia.
Na dalekim wschodzie celowo krzywią oczy, by prosto widzieć... i tak im zostaje. ;)
A moje się cieszą, że Cię widzą u mnie. :))

Cóż, względność umniejsza...często bardzo bezwzględnie.

Prawdziwa wielkość nie stroi się w piórka, ale otula innych skrzydłami. (Smoki coś o tym wiedzą!)
Niby jasne i oczywisty, a jednak uparcie staramy się uczyć tych najmniejszych, zamiast uczyć się od nich.
Pozdrawiam i miłego dzionka!

Ela, ostatnio też. :)
Bardzo miło Cię widzieć. :))

Mirek, dobrze Ci się skojarzyło, ale takich postaci jest wiele, a o większości z nich nawet nie wiemy, prawdziwie wielcy są skromni, a ich dzieła często podpisują inni, mali ludzie...
Dziękuję za odwiedziny.
Miłego popołudnia. :))

Nie wiem, czy dobrze rozumiem, ale jakoś skojarzyło mi się z końcem dni Norwida i Mozarta.

Tak, świat ostatnio jest odwrotnie proporcjonalny...