Zaufanie, pomoc- tak tak, ładnie to na papierze wygląda. Tylko jest problem w tym, że żeby być pewnym praktycznie każdego, trza by go stale trzymać za rękę, psiamać.
Więc niech mi teraz nikt nie pieprzy o zaufaniu, bo pokażę mu, że błędnie ufał własnej umiejętności obrony przed glanami.
17 March 2012, 23:31
Urocze. Na swój sposób właściwe.
"Myślom nie ma końca, śnieg, zawierucha w nas!"17 March 2012, 23:28
Nie emuję, nie chcę żalu, mówię tak, by motywować się, by swoim zachowaniem temu jak najmocniej zaprzeczyć...ot, filozofia własna..:)
17 March 2012, 23:25
I w ten sposób wartość odbiera się sobie jako osobie. Smutne. Podłe.
Na bogów, Weroniko, tylko nie zaczynaj emować, żeś niewiele warta.17 March 2012, 23:22
Dominiku, nie śmiem oceniać nikogo, bo sama niewielem warta, ale szanuję życie. Szacunkiem tym nadaję mu wartość. Kiedy nie ma się do życia szacunku, samemu sobie się go odbiera.
17 March 2012, 23:16
Ale to, co ona mówi jest doprawdy żałosne. Weroniko... to smutne, że można być tak słabym.
17 March 2012, 23:14
Uparci.
Słabośś objawia się rozumieniem rzeczywistej sytuacji i nie podjęciem działania.
W moich oczach.