zastanawiajac sie czy za nim tesknie, stwierdzilam, ze ja prawie go nie znam, wiec za czym mam tesknic.? wiem, jaki ma kolor oczu, jak sie usmiecha, jak dotyka, jaki zapach ma jego skora.. wiem, ze nie pija kawy, ze woli herbate zimna niz ciepla, ze chce studiowac politologie, wiem ze robi swietne obiady i ze ma niespokojny sen.. wiem jaka ma barwe glosu i jak patrzy gdy mowi 'jestes piekna'..
to nie wiele.. ale tak. tesknie.. tesknie cholernie, bo juz nigdy nie posmakuje tego szczescia, a to co mi pozostalo to tylko tesknic. kazde wspomnienie o tym powoduje usmiech, ale i lzy..zyje glupia nadzieja, ze moze jeszcze kiedys spotkam go przypadkiem na ulicy i bedzie mi dane jeszcze raz na niego spojrzec, mimo, ze mam ta swiadomosc, ze on odwrocilby wzrok i przeszedl bokiem..