Piękna dyskusja, ale z małych przyjemności rodzą się te wielkie, a z nich jest radość, choć niektórzy twierdzą, że wcześniej jest jeszcze szczęście.

to jeden z lepszych opisów tego jak to jest
nie ująłbym tego lepiej

masz racje może i jest tam smutek, na pewno jest pustka
jest też spokój, błogość, pewien rodzaj wszechpojęcia, zrozumienia (choć nie ma tam rozumu), melancholii, leciutko podniesionego kącika ust jakby w ironicznym uśmiechu szyderstwa ze wszystkiego, a zarazem miłosnego na wszystko spojrzenia

lecz to wszystko jakoś nie dzieje się w głowie, nie w sercu
lecz wypływa z brzucha
jaskini duszy człowieka

hehe
nie powiedziałem że nim jestem
zwłaszcza że ostatnio mam problem z piciem, w sensie ciężko mi wchodzi
w piątek piłem 2 piwa do 22.30 bodajże...

dla mnie radość, jak jest jakiś taki wszech (ni to smutek, ni pustka) tylko się w środku robi bardziej padaczkowo-adehadowo ciekawie

też jestem alkoholikiem
picie to (moim zdaniem) nie radość
komfort nie jest radości, a brakiem nieprzyjemności

wgl radość jest zaprzeczeniem braku radości a nie smutku
można czerpać radość ze smutku - nazwywam to "komfortem spadania"
alkoholizm np. to taki radosny rodzaj smutku

przyjemność jest tylko twoja
radością można się dzielić, zarażać

aleś zakręcił
tam gdzie bywam martwy by żyć logika w ogóle jest błędem

ja wierzę, że i tym razem wydaje ci się, że wiesz co mam na myśli
ubieranie myśli w słowa, bywa jeszcze większym nietaktem jak 'dewastacja' wewnętrznego spokoju samą myślą

poruszam się po rzeczywistości zakładając pewne realia życia, by nie skończyć jak schizofrenik - rozumiem tylko tyle ile rozumiem, ale wystarczająco by nie zadać pytania "dlaczego?" albo - broń boże - zaprzeczyć

zgadzam się z tym co napisałeś w komentarzu który zacytowałeś, na tyle by powiedzieć że to taktowne (myśli = słowa), więc niekoniecznie mogę się zgodzić
to jakiś błąd logiczny, ale ma sens

pytasz czy sobie tłumaczysz