;)

co tu "komencić", znakomita myśl, serdeczności Andzia :)

niestety yestem... ale taka prawda.. eh...

Zalewani hektolitrami łez i krwi, zagłuszani wołaniami o pomoc, manipulowani przez oszustów i złodziei naszych uczuć... odwracamy się od wszystkich wyciągniętych rąk, od tych nieśmiałych, najbardziej potrzebujących też... niestety...

myślę, że każdy z nas będzie miał inną teorię na temat tego...
dla mnie jest to obrona eh...
możliwe być i tak... eh... lecz nie może zależeć nam na tym czego nigdy się nie miało... to moje zdanie...

Wiesz,może nie obroną tylko skutkiem tego że na czymś nam kiedyś zależało,staraliśmy się a nic z tego nie wyszło,a teraz obojętnieje więcej przez to...

hm... staję się to naszą obroną przed światem i zranieniem eh... wiem coś o tym... ta obojętność nas zabija albo dobija...

Najbardziej mnie drażni właśnie obojętność innych do innych i innych do mnie.
...Przyzwyczajany do obojętności,
stajesz się obojętny dla siebie...

wiem... ale coraz więcej jej wokół nas... i sami również stajemy się obojętni... nie tylko nasze słowa....

Wiele słów jest dzisiaj wypowiadanych po to żeby mówić.Nawet to co pisze może być odebrane jako obojętne:)