Zadziwiające jak wielka jest wiara dziecka, bo wierzy ono na słowo. Powiesz dziecku, Bóg istnieje, patrzy na Ciebie z góry, i ono Ci uwierzy. Może zapyta: -Gdzie jest teraz Bóg? Ty zastanawiając się przez chwile odpowiesz, że w niebie. A dziecko oczami wyobraźni już będzie tworzyło swoje niebo, w którym zamieszka jego Bóg. Bo dziecko widzi Go sercem.
I tego brakuje w moim życiu. Gdzieś na tej paraboli czasu, zgubiłam tą dziecięcą wiarę. Czasami słyszę ją w nocy. Tak jakbym w którymś etapie swojego życia, zamknęła ją w pudełeczku po zapałkach, a potem położyła w jakieś miejsce, którego teraz nie mogę odnaleźć. Chciałabym znów móc zobaczyć Boga sercem. Bo mimo, że inni zwątpili, przestając wierzyć.
Ja wciąż wierzę.. ale jakoś tak coraz mniej.