Myślę, że pytanie skierowane do mnie należałoby zadać komuś innemu.
Ja podtrzymam swoją wypowiedź. Mam to szczęście, że jestem sprawna. nie uważam jednak, że osoby niepełnosprawne powinny przepraszać za to, że są wśród tych innych. To wszystko jest kwestia światopoglądu, kultury i podejścia do stanu, w którym się człowiek znajduje. Każdego stanu - dodam. Powiadają, że wszyscy ludzie są równi. Nie, to nieprawda. Są bardziej doświadczeni, którym trzeba pomóc i otoczyć większą troską, uwagą najbliższych i państwa.
Moim zdaniem, są rzeczy za które nie powinno się dziękować, przynajmniej ludziom...

Pozdrawiam :-)

Naja, Twój komentarz jest zbyt ogólny.
Czy mogłabyś to samo zdanie powtórzyć osobie niepelnosprawnej, niesionej na trzecie piętro po schodach przez mamę lub tatę? Oprócz kary godnych barier architektonicznych dochodzą dodatkowo socjopatyczne? pozdrawiam Cię!

Prawo tak, ale od prawa do szczęścia daleka droga.

Każdy człowiek powinien mieć prawo do szczęścia i za to dziękować. Nikt nie powinien przepraszać za to, że żyje!

Przeprasza się za zło...
pozdrawiam

Ja myślę, że nie. Dla jednych życie jest darem, dla innych koszmarem. Ja z pewnością wolałabym się nie urodzić.

Myślę, że KAŻDY.
Życie jest prezentem, dla niektórych niełatwym. Niech Ci odpowiedzą sobie, czy woleliby nie żyć...

Na pewno każdy?