Wystarczy, że jest...ale nigdy nie będzie mój.
Sama ta świadomość spala mnie od środka... ale jest dobrze bo to cierpienie wywołane jakimkolwiek kontaktem z nim sprawia mi ślepe i niewyobrażalne szczęście.
To boli, ale kocham ten ból i jednocześnie go nienawidzę...

... bez niego nie potrafiłabym przeżyć.