Wśród posągów z obłoków widzę pamięć, którą przemilczał czas. Ramy portretów ze wspomnień tak jak w nieba głębi, w mych źrenicach utrwalone. Kolumny raju układają się w postaci cień, której dusza szeleszcząca od niebieskich iskier, od słów jak skrzydeł trzepot.
Ach tak! Setna myśl!!! Zatem jest powód by otworzyć szampana!!!:)) Obyś zawsze rozjaśniał błękitem cytatowe niebo, które bez Twoich anielskich iskier szare jest i pochmurne:* Gratulacje:***
Dziękuję, doprawdy jestem prze szczęśliwy :-) Aż tak, że nawet nie zauważyłem, iż jest to faktycznie niemal jubileuszowa myśl :) Pozdrawiam serdecznie!
gratuluję setnej myśli... ;) tak genialnej jak poprzednie..xD ty po prostu czarujesz słowami..xD przenosisz ludzi w świat który tworzysz..xD i to jest piękne... ;)
Po prostu zawsze mnie interesowało jak to jest tak pięknie spostrzegać, jedni posiadają ten dar, a drudzy mogą go co najwyżej liznąć czytając choćby te myśli czy wiersze.
Zawsze mnie interesowało jak piękny umysł, duszę muszą mieć ludzie, którzy wypowiadają tak cudowne słowa. Jesteś genialny w tym co piszesz, czarujesz tym co dajesz nam zawartego w swoich tekstach, czysta poezja. Pozdrawiam.
Budujesz tak żywe choć mistyczne obrazy, że wstrzymuje bicie serce, gdy drży jeszcze powietrze od tych iskier niebieskich, od tych skrzydeł trzepotu...