Wspomnienia nie ranią dlatego, że są bolesne, tylko dlatego, że są szczęśliwe. Wspomnienia są jedynym co nam zostaje po wszystkim, co jest w życiu, nie tylko po ludziach. Jednak bez względu na wszystko najbardziej ranią te, które nie mają szans się powtórzyć. Nie powinniśmy wątpić w samych siebie przez to, że coś utraciliśmy. Powinniśmy cieszyć się, że dzięki temu jesteśmy tym kim jesteśmy. To wspomnienia pomagają nam w walce ze złem, ze swoimi słabymi stronami. To one ratuja nas przed samym sobą. To dzięki nim nie popełniamy w nieskończoność tego samego błędu.