wiesz wczoraj wypiłam dwie butelki smutku, jedną za Ciebie, drugą za siebie, ale płynęły tylko moje łzy, były takie ciężkie, że wraz z tuszem nadziei spadały na podłogę Twojego strachu, jest na niej teraz ogromna czarna plama, dziwisz się dlaczego nie można jej zmyć, przynosi Ci ona teraz wątpliwości co do kłamstw, którymi mnie karmiłeś co dnia, czujesz, że wygrała prawda, poznałam ją, a Ty nie wiesz jak wybrnąć, czym załatać dziury umysłu, który sam siebie oszukuje, bo nie wie co to prawda, dalej uważa, że kłamstwo mniej boli i okalecza ciągle całego Ciebie.
Czarna plama zostanie na zawsze, nie pomoże kłamstwo, ni Twoja kolejna ucieczka...

niestety przekroczyłam granicę między miłością a nienawiścią, znalazłam się po tej drugiej gorszej stronie, a byłam pewna, że nikogo nigdy nie znienawidzę !