Wierzę naturze, okrutnej i pięknej
szumowi potoków
ptasim trelom
błękitowi nieba
drzewom zdrowym
i tym wynaturzonym.
Od człowieka nie spodziewam się niczego
bywa kamieniem
gdy inni przed nim na kolanach
w modlitwie o wolność.
Niedoszły samobójca dyktuje warunki życia,
więc dostosowujemy się
my żałośnie marni
niewolnicy strachu.
Rozpacz chlebem codziennym
naszej wegetacji...