wieczór świra

pośród ogrodu tkwi ta królewska para
on jest nieletni a ona bardzo stara
sycą swe oczy antracytową ziemią
pąsem jabłuszek i traw zgniłą zielenią
barw cudną paletą złociutkiej jesieni
lecz czemu tak w kuckach są wciąż zastygnieni?
panią pewnie niemoc z wiekiem już dopadła
a on? czy jakaś mądra głowa by zgadła?
trwają w tym ogrodzie prawie jak w potrzasku
ona z bólu on za matką wynalazków