Nocne ścieżki wołają mnie, słyszę je teraz jak wzywają mnie.
Gęste mgły, które spowijają mój umysł, zaciemniają widok.
Spoglądam w górę i ze sklepienia, zrywam płomień gwiazd.
Ze światła i z ciemności wewnątrz poznaje swoje imię.
Z dystansem umysłu i płonącym sercem patrząc w nieznane , gdzie panuje mrok stwierdzam, że nigdy nie będę taki sam, już nigdy nie będę taki sam!