W majestacie twych oczu, niczym u wrót kościoła, dostrzegam obraz swój uskrzydlony, jakby u ramion mych stał anioł tajemnie wtulony. Cień zniknął jak łzy z serca i z twarzy, a w mym widzeniu jedynie odbicie czyste, jak szelest strun serca, w którym anioł odcisnął zamiast dłoni, swe pióra białe, świetliste…
21 December 2010, 22:02
ostatnio jestem do tyłu z czytaniem, ale jak zawsze zaskakujesz swoim talentem :)
pięknie, pięknie, pięknie !
17 December 2010, 17:52
Cóż mogę dodać przy tylu wspaniałych słowach...
Może tylko to, że ten szelest strun serca za każdym razem każe tu wracać...
17 December 2010, 14:09
Hehe, przepraszam, z tego wszystkiego aż mi litery się pogubiły :)
Cieszę* się ogromnie - oczywiście :)
17 December 2010, 13:58
...no po prostu brak słów...
Adnachielu, wszystkie Twoje myśli są niezwykłe... Tą jednak trafiłeś mnie prosto w serce, zabieram ze sobą :)
Miłego dnia, pozdrawiam:)
17 December 2010, 13:41
Niesamowite słowa...
Każda Twoja myśl, Adnachielu, pozwala nakarmić się jej pięknem, nasycić lekkością... I wyrazić podziw dla duszy, która je pisała...
Niezwykle działasz na wyobraźnię...
Pzdr. :)