W końcu przyszedł okres... tak w końcu, bo napięcie było już trochę nie do zniesienia i coś mi się wydaje, że nie tylko dla mnie. Z racji tego niesamowitego i zarazem znienawidzonego przeze mnie wydarzenia, budzi się we mnie wrażliwość. Potrafię rozpłakać się oglądając ckliwe filmiki na fejsie. Budzi się też we mnie trochę zła. Naszło mnie ostatnio takie przemyślenie... Być może Wy, nie macie w swoim życiu osoby, którą darzycie szczerą nienawiścią w stężeniu milionapięciuset procent na mililitr. Ja taką mam. Jeśli nie macie to zazdroszczę, chociaż z drugiej strony fajnie jest mieć kogo zbesztać w myślach od najgorszych, a nawet gorszych niż najgorszych. Wracając do tej osoby. Możliwe, że swoim z pewnością niemoralnym czynem podarowała mi drugie życie, z którego od jakiegoś czasu korzystam i daje mi sporo satysfakcji. Jednak raczej nigdy nie powiem "dziękuję". Tak sobie myślę, że gdyby panna o... (tak małe o, na wielką literę nie zasluguje) no więc gdyby tak panna o na moich oczach się topiła to kto wie...może mimo tego, że kompletnie nie umiem pływać, nauczyłabym się tej czynności w ciągu 10 s. Nie! Nie po to żeby ją ratować.... Oczywiście, że nie. Przecież wspominałam, że budzi się we mnie zło... Nauczyłabym się pływać raczej po to, żeby podpłynąć i dorzucić jej do kieszeni tak ze trzy kamienie. Z nadzieją, że pójdzie na dno odrobinę szybciej. Oczywiście nigdy bym czegoś takiego nie zrobiła i nawet nie życzę jej źle, ale pomyśleć w taki sposób jednak czasami miło :D