Kiedy nie ma się kompletnie nic to nawet podniesienie małego ziarenka ziemi jest krokiem naprzód.

Kiedy się upadnie najniżej jak się da to pozostaje nam jedynie odbicie się.

Bo nie mając punktu odniesienia w przestrzeni, człowiek może poruszać się wyłącznie na przód - przynajmniej takie ma subiektywne wrażenie. (O ile nie idzie bokiem lub tyłem:)

Gdy dookoła nas jest tylko "ciemność" (jako totalne załamanie, bliski koniec) możemy albo stać w miejscu i czekać na "zmiłowanie Boże", albo coś ze sobą zrobić. Jeśli wybierzemy to drugie, każda opcja dźwignięcia się z patowej sytuacji będzie ruchem naprzód.

dlaczemu

Racja:)
Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać.
Andrzej Sapkowski - Wieża Jaskółki