Tylko czy mogłabym z tęsknoty nie umierać bez końca?
Móc utonąć w twoich oczach?
Wylać strumienie tęsknoty napierające o me ściany,
Nie móc złapać oddechu z innych powodów niż tonięcie w myślach,
Mój świat tak prosty, a przeze mnie tak zagmatwany,
I szukając,
Szukając na kartce lekko rozmazanych wyrazów,
Idealnie nadających się do innej interpretacji...
Czy można wziąć za oczywiste bycie niekochanym?
Myśli moje nieskończone, że mogłabym każdej nocy pisać listy z deszczowego dworca,
Tak, aby krople deszczu rozmywały wstydliwe zdania,
Mogłabym analizować każdą zapisaną stronę,
licząc, że nasz świat nie jest jeszcze skończonym...liczyć na zwrot zjedzonego dania...