strasznie długie i ten dziurawy parasol zaufania

dziurawy parasol brzmi w mojej głowie podobnie jak dziurawy kondom

Głupcem kto lgnie do iluzji i chroni pod dziurawe dachy.

Gorzej gdy przyjaciel w chwili upadku pokazuje plecy zamiast wyciągniętej dłoni w naszym kierunku.

Po każdym upadku każdy chyba staje się nieufny, zdystansowany, ostrożny.

I gdy przyjaciel Twój upada...Pamiętaj Przyjacielu, uderz go w twarz i prosto w oczy rzeknij...Razem z tego wyjdziemy...Zaś w samotności, to kwestią czasu faktycznie jest kiedy ten czas nadejdzie...Czas odrodzenia i zaufania...Czas powrotu i ostrożności...

Dokładnie inni idą na skróty sięgając po samobójcze środki myśląc, że to jedyne wyjście tak jak napisałeś "życie, jest tylko życiem...I nie każdy przetrwa" .

Każdy po upadku potrzebuje swojego indywidualnego czasu, nieważne ile najważniejsze, że potrafi pomimo tej surowości, bólu, wspomnień które często utrudniają nowe etapy - on i tak wstanie z uśmiechem i powie udało się.

Powstać może tylko, kto upada...Jednak życie, jest tylko życiem...I nie każdy przetrwa...Chyba smutne, a raczej podpadające bardziej pod refleksje...Surowe i cenne zarazem...Wszystko od nas zależy...

Później regeneruje siebie i znajduje wyjście ze zgubnych decyzji udowadniając swoją siłę.

I wodzi na pokuszenie...Czasem i na zagubienie...

Człowiek to dziwna i skomplikowana istota ;)

A tu się zgodzę...Czasem i bywa tak, że odbija się też w drugą stronę;)