Moje słowa nieudolnie starają się oddać odcień tej Dobroci, którą tak dobrze dzięki Tobie znam...

Dziękuję Giuliet :* Jednak sądzę, iż Twoje słowa w znacznej mierze przyćmiły moje :) Pięknie napisałaś.

Krople tej rosy wznoszą się ku niebu w słoneczne dni, by kiedyś obmyć życiodajnym deszczem spękaną ziemię serca...
Pięknie opisana słowami esencja duszy...

Dziękuję, za uznanie.
Będę się starał... :-)

Nie ma za co, bo po prostu nie można przejść obok nich obojętnie.. Więc to zasługa Twoja nie moja.. pisz tak pięknie dalej- pozdrawiam:)

Bardzo Ci dziękuję. Bardzo wiele to dla mnie znaczy, iż zatrzymujesz się na dłuższą chwilkę przy moich "myślach". Jeszcze raz dziękuję :*

I znów piękna myśl.. Aż chce się wierzyć, że może jednak w dzisiejszym świecie istnieje taka dobroć..